Δημήτρης Τόκας: Ο μικροπωλητής της Ομόνοιας με το κοστούμι
Με το ατσαλάκωτο και πάντα καθαρό κοστούμι του ο Δημήτρης Τόκας από το 1979 πουλάει την πραμάτεια του στην συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Αιόλου.
Τα μάτια του έχουν δει πολλά. Την Ομόνοια στην ακμή της και σήμερα στην απόλυτη παρακμή. Ο ίδιος έχει μεγαλώσει τα παιδιά του κάνοντας αυτή τη δουλειά.
Πάντα χαμογελαστός και επικοινωνιακός και από την άλλη με τον αέρα ενός Έλληνα που δυστυχώς δεν συναντάμε συχνά πλέον. Ο κ. Δημήτρης με την καλοσύνη του και τον επικοινωνιακό του χαρακτήρα έχει γίνει το σύμβολο της πλατείας Ομονοίας. Μια πλατείας όμως που φοβίζει και τον ίδιο σήμερα καθώς νιώθει ότι είναι παρατημένη και «παραδομένη» σε χέρια... επικίνδυνα. Μνημονεύει τις περιόδους που το σημείο αυτό ήταν η πηγή της οικονομικής άνθησης της χώρας. Ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στο πεζοδρόμιο, ανδρώθηκε σ’ αυτό και έζησε την οικογένεια του απ’ αυτό. Η τιμιότητα και η ντομπροσύνη αντανακλώνται στο πρόσωπο του.
Τέτοιοι άνθρωποι ήταν που πήγαν την Ελλάδα μπροστά και τώρα μεγάλωσαν και έχουν μείνει λίγοι...
Δημήτρη Τόκα από το 1979 μέχρι σήμερα πουλάς προϊόντα σε αυτό το σημείο;
«Ναι, από το 1979 είμαι εδώ κάθε μέρα πουλώντας, κάλτσες, καλλυντικά και εντομοαποθητικά και πλέον μάσκες. Εδώ εγώ μεγάλωσα. Χωρίς Ομόνοια δεν ζω εγώ ούτε μισή μέρα»
Σε βλέπει ο κόσμος στη συνέντευξη με το κοστούμι και θα πει ότι το έκανες για την συνέντευξη...
«Από το 1979 είμαι κάθε μέρα με το κοστούμι μου. Ποιο 1979; Από τη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου φοράω κοστούμι. Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου απεριποίητος, δεν πάω πουθενά αν δεν φορέσω τα ρούχα μου που με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα».
Από το 1979 που είσαι εδώ έχει αλλάξει πάρα πολύ η Αθήνα;
«Άνω κάτω όλα ήρθαν. Εδώ ήταν το επίκεντρο της οικονομίας όχι της πρωτεύουσας αλλά όλης της χώρας. Εδώ εγώ ήμουν και είμαι παλμογράφος της κοινωνίας. Κάποτε περνούσε ο κόσμος, με ρωτούσε πόσο έχει το κραγιόν για παράδειγμα, έλεγα 300 δρχ και μου απαντούσε δώσε μου πέντε κομμάτια... Εκτός αυτού υπήρχε και η ανθρώπινη επικοινωνία. «Εισέπραττα» δεκάδες καλημέρες από τον κόσμο. Αυτά άλλαξαν, ξεχάστηκαν, «έσβησαν» και τώρα έρχονται στο κέντρο άνθρωποι που έχουν κάποιο...σκοπό. Την Ελλάδα μας την έχουν χαλάσει. Αυτό καθρεφτίζεται ξεκάθαρα από την περιοχή της πλατείας της Ομόνοιας. Η Ομόνοια πλέον δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Εγώ είμαι εδώ όλα τα χρόνια κάθε πρωί από τις 5:30».
Και τι κάνεις εδώ από τις 5:30 κάθε πρωί;
«Έχω τη βολή μου σε αυτό το σημείο του πεζοδρομίου και πίνω τον καφέ μου. Μάλιστα με ρώτησε ένας μια φορά τι κάνω εδώ τόσο πρωί. Και του απαντώ πως αυτή η δουλειά με ζει, με αυτή τη δουλειά μεγάλωσα τα παιδιά μου και πρέπει να είμαι εδώ. Μπορεί να έρθει κάποιος πελάτης και να μου ζητήσει κάτι πρέπει να με βρει εδώ».
Πόσο χρονών ξεκίνησες αυτή την δουλειά;
«Από τα 12 μου χρόνια είμαι σε αυτό το πεζοδρόμιο και τώρα είμαι 72. Είμαι το 48 γεννηθείς».
Είσαι 60 χρόνια στο πεζοδρόμιο, σε αυτά τα χρόνια ο κόσμος έχει αλλάξει;
«Τα παιδιά έχουν αλλάξει πάρα πολύ χωρίς να το θέλουν. Τα νέα παιδιά με κοιτάνε παράξενα, σχεδόν απαξιωτικά και αυτό με προβληματίζει. Οι παλιότεροι δεν ήταν έτσι ήταν πιο επικοινωνιακοί, πιο ανθρώπινες γενιές».
Τι πουλάς;
«Ο ένας μου κωδικός είναι η κόλλα που τη δουλεύω από το 1980, η καλύτερη κόλλα που υπάρχει. Έχω τάπα για τα σιφώνια, έχω εντομοαπωθητικό για τις κατσαρίδες και για τα μυρμήγκια έχω πελάτες που έρχονται από την άλλη άκρη της Αθήνας για το συγκεκριμένο προϊόν. Έχω και μάσκες για να προστατεύσουμε τη ζωή μας. Δεν αλλάζω τα εμπορεύματα που πουλάω εδώ και χρόνια».
Έχεις και διάσημους πελάτες;
«Ναι πάρα πολλούς. Μάλιστα όταν ήταν ο Αβραμόπουλος δήμαρχος ρωτούσε ποιος είναι αυτός ο ευπαρουσίαστος μικροπωλητής».
Ο κόσμος γιατί έρχεται σε εσένα πιστεύεις;
«Είναι όλο το πακέτο, η ευγένεια, η ευπρέπεια και τα άριστα προϊόντα μου. Και όλα αυτά «δένουν» μεταξύ τους. Ξέρεις δεν μου αρέσουν τα λεφτά αλλά η δουλειά που κάνω. Δεν θα πάρω 2 € από έναν άνθρωπο να του δώσω κάτι το οποίο δεν είναι καλό. Τη δουλειά μου τη λατρεύω και μέσα από αυτή ζω και μεγάλωσα δύο παιδιά».
Ποιο είναι το μήνυμα σου προς τα νέα παιδιά που θα διαβάσουν την συνέντευξη σου εδώ στο Newsbomb.gr;
«Θα ήθελα να έρθουν και με ρωτήσουν ό,τι θέλουν. Να κάτσουν δίπλα μου για λίγο και να δουν πως λειτουργεί και πως κινείται σήμερα ο κόσμος. Το λέω με καλή πρόθεση, γιατί από εδώ που είμαι βλέπω πολλά. Και τον τελευταίο καιρό αυτά που βλέπω με τρομάζουν πολύ. Ωστόσο πρέπει η νέα γενιά να λάβει γνώση του περιβάλλοντος και της ζωής όπως αυτή είναι εδώ, σκληρή και όχι πάντα δίκαια».