Ο Αντιστράτηγος ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος που έγινε σκιτσογράφος και ζωγράφος
Ο Σπύρος Μουρατίδης με το «αιχμηρό» του πενάκι και το ευαίσθητο πινέλο του δημιουργεί έργα με δυναμισμό και μηνύματα
Ο Κερκυραίος Σπύρος Μουρατίδης είναι Αντιστράτηγος ε.α του Πυροσβεστικού Σώματος. Η μεγάλη του αγάπη μετά από την οικογένειά του και την Πυροσβεστική ήταν η ζωγραφική.
Ξεκίνησε δειλά - δειλά το 2004, ενώ υπηρετούσε ακόμη, να φτιάχνει σκίτσα που απεικόνιζαν την επικαιρότητα. Σχέδιο με το σχέδιο γινόταν καλύτερος. Πέρναγε μέσα από το πενάκι του πολλά κοινωνικά μηνύματα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με τη ζωγραφική. Η Κέρκυρα τον γοητεύει για αυτό και αποτυπώνει στους περισσότερους πίνακές του.
Ο ίδιος μιλάει στο Newbomb.gr για τις επιρροές του, για τα περισσότερα από 1.000 σκίτσα του, για τις διεθνείς εκθέσεις που έχει λάβει μέρος, αλλά και για τον «σπαγκοραμμένο» του Σ. Πολενάκη, στο περιοδικό Ρομάντζο, και τη «χοντρή» του Θησαυρού που του κίνησαν από μικρή ηλικία το ενδιαφέρον. Η πολιτική έχει θέση στα πενάκια του και περνάει τις δικές του αιχμηρές θέσεις γι’ αυτά που συμβαίνουν με γνώμονα πάντα το κοφτό χιούμορ.
Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στο σχέδιο, στο σκίτσο και στη ζωγραφική γενικότερα; Το είχες από μικρός;
«Πάντοτε μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Ακόμα θυμάμαι τον «σπαγκοραμμένο» του Σ. Πολενάκη, στο περιοδικό Ρομάντζο, και τη «χοντρή» του Θησαυρού. Επιπλέον, θαύμαζα τα σκίτσα και τις έξυπνες λεζάντες των μεταγενέστερων γελοιογράφων.
Όμως, παρότι σκεφτόμουν να δημιουργήσω και τις δικές μου γελοιογραφίες, όλο το ανέβαλλα μέχρι το 2004, όπου η ιστορία με τα αναβολικά στον κλασσικό αθλητισμό με ταρακούνησε τόσο πολύ, που αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου γελοιογραφία, με θέμα το ντόπινγκ, την οποία και έδωσα για δημοσίευση σε τοπική εφημερίδα. Από τότε δεν σταμάτησα την ενασχόλησή μου με τη γελοιογραφία.
Όσον αφορά τη ζωγραφική, με εντυπωσίαζαν τα έργα των ζωγράφων στις πινακοθήκες που επισκεπτόμουν, όμως δεν μου περνούσε η ιδέα από το μυαλό ότι κάποτε θα γίνω και εγώ ζωγράφος.
Με τη ζωγραφική ασχολούμαι τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια. Μαθήτευσα σε έναν πολύ καλό Kερκυραίο ακουαρελίστα ζωγράφο, τον Θεόφιλο Γραμμένο, ενώ σημαντικό ρόλο, πιστεύω ότι έπαιξε το γεγονός ότι η σύζυγος Φωτεινή Καρλάφτη είναι ζωγράφος και συζητούσαμε πάντα για τη τέχνη της ζωγραφικής».
Τα σκίτσα σου θυμίζουν πολύ αυτά των κλασικών εφημερίδων, από εκεί αντλείς ιδέες;
«Κάθε σκίτσο περνάει τα μηνύματά του, σχολιάζοντας την επικαιρότητα. Βλέποντας σκίτσα παλαιότερων εποχών προσεγγίζεις τον τρόπο σκέψης των δημιουργών τους, ο οποίος σε βοηθάει να εμπλουτίσεις τον τρόπο που προσεγγίζεις τα θέματα της εποχής σου. Ο γελοιογράφος βλέπει πάντα τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία και με ελεύθερη σκέψη αποδίδει αυτό που τον εκφράζει τόσο σε θέματα που του προκαλούν το ενδιαφέρον, όσο και εκείνα που τον συγκινούν. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι ιδέες έρχονται «αυτόματα», χωρίς καμιά προσπάθεια».
Πόσα έχεις κάνει συνολικά;
«Έχω ήδη ξεπεράσει τα 1.000 σκίτσα. Τα περισσότερα από αυτά έχουν κοινωνικό περιεχόμενο. Έχω και αρκετά που αφορούν την πολιτική, ενώ έχω ασχοληθεί και με την αθλητική γελοιογραφία. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι οι περισσότερες κοινωνικές γελοιογραφίες σαφέστατα είναι και πολιτικές. Είχα την ευκαιρία να εκθέσω σκίτσα μου σε έξι ατομικές εκθέσεις, ενώ συμμετείχα και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις».
Έχεις πολιτικό πρόσημο σε κάποια και σε κάποια άλλα φαίνονται πολύ τα χαρακτηριστικά στοιχεία της Κέρκυρας...
«Όταν συμβαίνουν πολύ σημαντικά γεγονότα τα οποία άπτονται της πολιτικής, ο σκιτσογράφος δεν μπορεί να είναι αμέτοχος. Έχει την υποχρέωση να θίξει τα θέματα που επηρεάζουν τους πολίτες κρίνοντας και επικρίνοντας, όποτε χρειάζεται, αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών προσώπων, εφόσον ασκεί ερμηνευτική δημοσιογραφία.
Πιστεύω ότι είναι χαρακτηριστικό των σκιτσογράφων που ζουν σε μικρά μέρη να ασχολούνται με τοπικά θέματα τα οποία αφορούν και τους ιδίους. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει πολύ να θίγω θέματα της ιδιαίτερης μου πατρίδας, της Κέρκυρας, κυρίως σε σχέση με τον πολιτισμό, τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την προστασία του περιβάλλοντος».
Και μετά τα σκίτσα ήρθε και η ζωγραφική. Ποια είναι τα πιο δυνατά σου έργα;
«Η ζωγραφική ήρθε να μου αποκαλύψει έναν «άλλον κόσμο», γεμάτο χρώμα και ομορφιά. Η δυνατότητα να εκφράζω τα συναισθήματά μου και να κάνω κατάθεση ψυχής στα έργα μου με ενθουσιάζει και με χαροποιεί αφάνταστα. Όπως συνηθίζω να λέω, «ζωγραφίζω ακόμα και στον ύπνο μου». Ζωγραφίζω ακουαρέλες, μια τεχνική που έχει μεγάλη παράδοση και πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες στην Κέρκυρα.
Έχω πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις και έχω συμμετάσχει σε είκοσι ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, σε τρεις διεθνείς εκθέσεις και σε περισσότερες από είκοσι παγκόσμιες εκθέσεις σε Ευρώπη και Ασία.
Είναι λογικό κάποια έργα μου να τα ξεχωρίζω κυρίως όχι από τεχνικής, αλλά από συναισθηματικής άποψης. Έτσι, μου αρέσουν έργα τα οποία φιλοτέχνησα έχοντας κατά νου παιδικές μου αναμνήσεις, αλλά και έργα τα οποία, για κάποιο λόγο που δε νιώθω την ανάγκη να το ψάξω, μου αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές του χαρακτήρα μου».
Αλήθεια πώς ο πυροσβέστης και μάλιστα υψηλότατος αξιωματικός άρχισες να ασχολείσαι με τα πενάκια; Σε ηρεμούσε αυτό;
«Αρχικά το Πυροσβεστικό Σώμα για μένα είναι η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη μετά την οικογένειά μου. Η ενασχόλησή μου με το σκίτσο ήταν απλά μια δραστηριότητα η οποία συμπλήρωνε τη δραστηριότητά μου στον επαγγελματικό τομέα, όπως εξάλλου ήταν και η ενασχόλησή μου με την ιστορία. Συνδυάζοντας μάλιστα το επάγγελμά μου με το σκίτσο, είχα διοργανώσει στο κτήριο της Πυροσβεστικής, στην Κέρκυρα, έκθεση με σκίτσα των μαθητών από όλη την Κέρκυρα, με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος από τις φωτιές και όχι μόνον. Εξάλλου, με το ίδιο θέμα πραγματοποίησα παρουσιάσεις με κατάλληλο οπτικό υλικό σε πολλά σχολεία του νησιού».
Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σου;
«Αρχικά, όσον αφορά το σκίτσο, πηγή έμπνευσης είναι η επικαιρότητα, δίνοντας έμφαση στον κοινωνικό αντίκτυπο των αποφάσεων της κεντρικής και της τοπικής εξουσίας σε θέματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα των πολιτών.
Όσον αφορά τη ζωγραφική, ολόκληρη η Κέρκυρα με τις ομορφιές της τόσο η παλαιά πόλη και τα χωριά της, όσο και το φυσικό της περιβάλλον αποτελούν πρόκληση για δημιουργία σε έναν καλλιτέχνη. Έχω επίσης εμπνευστεί και από τα πανέμορφα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου. Έχω ασχοληθεί και με την προσωπογραφία, ενώ επηρεαζόμενος με την ενασχόλησή μου με την Ιστορία, έχω φιλοτεχνήσει και σχετικά με αυτήν θέματα».
Η Κέρκυρα είναι ένα σταυροδρόμι Πολιτισμών;
«Πράγματι είναι ένα σταυροδρόμι πολιτισμών. Η στρατηγική- γεωπολιτική της θέση είχε ως αποτέλεσμα να την διεκδικούν και να την καταλαμβάνουν οι ισχυροί κάθε εποχής, με αποτέλεσμα να δεχτεί την επιρροή διαφόρων πολιτισμών. Από τα τέλη του 14ου αιώνα και μετά, είχαμε τη μακροχρόνια κυριαρχία των Βενετών (1386-1797), των Γάλλων Δημοκρατικών (1797-1799 ), των Γάλλων Αυτοκρατορικών (1807-1814), και την αγγλική παρουσία από το 1814 μέχρι το 1864, οπότε και πραγματοποιήθηκε η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Αυτές οι ξένες κυριαρχίες, διαμέσου των αιώνων, είχαν ως συνέπεια τη διαμόρφωση ενός πολιτισμού με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Αν μπορούσες να χωρέσεις σε ένα σκίτσο την κατάσταση στην Ελλάδα που επικρατεί αυτή τη στιγμή τι και ποιους θα απεικόνιζε;
«Πιστεύω ότι θα απεικόνιζε τη διαχρονική απογοήτευση των πολιτών από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία δημιουργούν προσδοκίες για κάτι καλύτερο, αλλά συνεχώς τους διαψεύδουν».
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:
