Βαρσαμία Ζαγγογιάννη: Αναδεικνύει μέσα από τη φωτογραφία την ιστορία του «ξεχασμένου» Γοργοποτάμου
Οι περισσότεροι από εμάς είτε αγνοούμε είτε έχουμε ξεχάσει την κομβική ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Η Βαρσαμία Ζαγγογιάννη ζει στην περιοχή και μέσα από το φωτογραφικό της φακό αναδεικνύει όχι μόνο τοπία αλλά Ιστορία και Πολιτισμό δίνοντας μέσα από τα κλικ της την πολιτισμική ταυτότητα και διάσταση της περιοχής της.
Πως το κάνει αυτό; Αναδεικνύοντας το ιστορικό τρίγωνο Θερμοπύλες - Αλαμάνα - Γοργοπόταμος, την πόλη της Λαμίας αλλά και την περιοχή της Υπάτης.
Φωτογραφικό της στιγμιότυπο έχει επιλεγεί στο λεύκωμα #My_Greece: Villages των Greek Instagramers Events.
Η ίδια μιλάει στο Newsbomb.gr για την φωτογραφία που ήταν το δικό της «καταφύγιο» από τότε που ήταν παιδί, για τα δεκάδες φιλμς που εμφάνισε, για τα εκατοντάδες κλικς που έκανε, ενώ συγκινεί όταν εξηγεί γιατί ως πιο ξεχωριστή φωτογραφία της διαλέγει ένα αυτό-πορτραίτο.
Στις φωτογραφίες σου φαίνεται η αγάπη σου για την περιοχή σου. Ποια είναι η αγαπημένη σου φωτογραφία;
«Είναι δύσκολη η επιλογή μόνο μιας φωτογραφίας. Αλλά λόγω του ότι μια στιγμή, καθόλα αυθόρμητη, είναι και αυτή που τράβηξε την προσοχή τόσων ατόμων και φυσικά και την δική σου θα τολμήσω να πω ότι αγαπημένη μου για τα τελευταία χρόνια, είναι η φωτογραφία που αποτυπώνει ένα έθιμο του Πάσχα, που διατηρούμε στο χωριό μας, «το ασβέστωμα». Η φωτογραφία αυτή όπως και άλλες 269, έχει επιλεγεί ανάμεσα σε 4.500 φωτογραφίες στον διαδικτυακό διαγωνισμό #My_Greece: Villages των GreekInstagramersEvents, τον Νοέμβριο του 2019 και έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις καθώς και στο ομώνυμο λεύκωμα που εκδόθηκε to 2021».
Ο Γοργοπόταμος σου δίνει ερεθίσματα για να φωτογραφίζεις;
«Ζώντας όλα μου τα χρόνια -από επιλογή- στον Γοργοπόταμο, αναμφίβολα το μέρος αυτό είναι που με εμπνέει όλες τις ώρες και με προκαλεί σε διάλογο μέσω του φωτογραφικού μου φακού. Έχει τόσο διαφορετικές γωνιές και τόση ποικιλία σε ερεθίσματα που κάθε στιγμή δίνει την μοναδικότητα της στον χώρο. Αρκεί να είσαι σε ετοιμότητα να το ανακαλύψεις και να το αποτυπώσεις και θα έχεις μια διαφορετική οπτική του χώρου που σε φιλοξενεί...».
Θεωρείς πως μέσα από την φωτογραφία ο κόσμος διαβάζει πιο εύκολα μια περιοχή;
«Η εικόνα πάντα βοηθά στο να τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη. Και πολλές φορές οι φωτογραφίες δεν χρειάζονται κείμενο να διηγηθούν την ιστορία μιας περιοχής, αρκεί να ακολουθήσεις το συναίσθημα που σου δημιουργεί».
Πως και γιατί ασχολήθηκες με την φωτογραφία;
«Μου αρέσει να παρατηρώ. Την φύση τον κόσμο, γενικά ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί, στα ταξίδια και στις εκδηλώσεις εγώ ήμουν αυτή που κρατούσα πάντα την φωτογραφική μηχανή της οικογένειας και της παρέας . Εκατοντάδες φιλμ με αμέτρητες αναμνήσεις και αυθόρμητες στιγμές... Περάσανε καμιά 10ρια μηχανές από τα χέρια μου και χιλιάδες κλικ μέχρι το 2013, που πήρα την απόφαση να ακολουθήσω μαθήματα φωτογραφίας στην Φ.Ο.Λ. (Φωτογραφική Ομάδα Λαμίας). Αργότερα ήρθαν τα σεμινάρια και τα μαθήματα στο Κέντρο Δια Βίου Μάθησης… Ένοιωσα την ανάγκη να πάω ένα βήμα παρακάτω και όχι μόνο να αποτυπώνω τις εικόνες γύρω μου στην «αυτόματη ρύθμιση», αλλά να γνωρίσω τους κανόνες της φωτογραφίας , να πειραματιστώ και προβάλω τις ανησυχίες και τον εσωτερικό μου προβληματισμό μέσα από άλλα είδη φωτογραφίας, την καλλιτεχνική και την φωτογραφία δρόμου, για παράδειγμα, που είναι και οι αγαπημένες μου».
Είναι μια διέξοδος η φωτογραφία;
«Η φωτογραφία για μένα, τα τελευταία 9 χρόνια ήταν μια δημιουργική διέξοδος από την καθημερινότητα και τα προβλήματα της. Βοήθησε να καταλάβω τον εαυτό μου, να αδειάσω τις σκέψεις μου και να εξωτερικεύσω τα αισθήματα μου. Δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που θα μιλήσει με ευκολία για τον εαυτό του, αλλά μου αρέσει η αίσθηση να «εκτίθεμαι» στον κόσμο μέσα από τις φωτογραφική μου ματιά και μέσω αυτού να μπορεί να ανακαλύψει πτυχές μου».
Αν σε πέντε φωτογραφίες έπρεπε να δώσεις όλη την πολιτισμική ταυτότητα της περιοχής σου τι θα απεικόνιζαν αυτές;
«Αν έπρεπε να προβάλω φωτογραφικά την πολιτισμική ταυτότητα της περιοχής μας, το ιστορικό τρίγωνο Θερμοπύλες - Αλαμάνα – Γοργοπόταμος, η πόλη της Λαμίας και η περιοχή της Υπάτης θα ήταν οι ιδανικές επιλογές. Συνδετικός κρίκος της ιστορίας και του πολιτισμού είναι η φύση και ειδικά το νερό, είτε ιαματικό είτε γάργαρο».
Έχεις σκεφθεί να κάνεις έκθεση φωτογραφίας; Και αν ναι, που
«Έχω επισκεφτεί αρκετές ατομικές εκθέσεις και θεωρώ ότι δεν είμαι αρκετά ώριμη φωτογραφικά να ετοιμάσω την δική μου. Είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον, αν μου δοθεί η ευκαιρία. Έχω συμμετάσχει όμως σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και με διαφορετικές θεματολογίες, τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Δελφούς, Λιβαδειά κ.α. Επίσης στηρίζοντας τον τόπο μου, αφιλοκερδώς, έχω δώσει αρκετές φωτογραφίες για την έκδοση ημερολογίων του συλλόγου Γοργοποτάμου και έχω φωτογραφίσει και «εκθέσει» στα Media διάφορες τοπικές εκδηλώσεις και διοργανώσεις (Rally Α.Λ.Α.Λ. – Lamia Night & Run – Airsoft Σ.Α.Φ.). Για μένα, είναι μια μορφή “ατομικών εκθέσεων” και αυτές».
Το επόμενο σου λεύκωμα τι θεματολογία θα έχει;
«Ένα θέμα που με σημάδεψε ήταν οι ροές προσφύγων στην Ελλάδα το 2016. Συγκεκριμένα στο κέντρο φιλοξενίας Θερμοπυλών που κατέφταναν τα λεωφορεία με τους πρόσφυγες και που βοηθούσαμε με κάθε δυνατό τρόπο, μπόρεσα να αποτυπώσω με τον φωτογραφικό μου φακό, τον φόβο, τον πόνο την θλίψη και την αγωνία αυτών των ανθρώπων. Ζώντας στιγμές μαζί τους όμως και με το πέρασμα του χρόνου κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους και να μου επιτρέψουν να αποτυπώσω χαμόγελα και στιγμές χαράς. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μεταφέρω αυτές τις εικόνες σε λεύκωμα και να τις μοιραστώ με τον κόσμο. Και αν ποτέ βρεθεί στα χέρια των «πρωταγωνιστών» το λεύκωμα αυτό, να είναι απλά μια ανάμνηση του δρόμου τους προς την ελευθερία και την ευτυχία».
Τέλος, αν διάλεγες μόνο μια φωτογραφία από αυτές που έχεις τραβήξει ποια θα ήταν και γιατί;
«Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ακούγοντας την ερώτηση σου, μόνο μια φωτογραφία μου έρχεται στο μυαλό. Είναι ένα αυτό-πορτραίτο, λίγους μήνες μετά την διάγνωση μου με καρκίνο. Στην φάση της ανάρρωσης από τα χειρουργεία και τις χημειοθεραπείες, αρκετοί φίλοι ήταν στο πλάι μου, δίνοντας μου δύναμη να τον αντιμετωπίσω. Έτσι, σε μία φωτο-βόλτα με μια φίλη, προέκυψε αυτή η φωτογραφία εντελώς αυθόρμητα».