Πλατεία Βάθη: Πώς μια από τις πιο αριστοκρατικές γειτονιές της Αθήνας βιώνει την απόλυτη παρακμή
Η παλιά Αθήνα έχει γίνει αρκετές φορές αντικείμενο συζήτησης. Συνοικίες που αρκετές δεκαετίας πίσω «ανάβλυζαν» αριστοκρατία, έχουν μετατραπεί σε απάτητα «γκέτο». Ειδικότερα περιοχές στο κέντρο και γύρω από αυτό, έχουν χάσει την παλιά αίγλη τους. Αν εξαιρέσει κανείς την Πλάκα, το Μοναστηράκι και το Θησείο που λόγω τουρισμού διατηρούν τα… προσχήματα, αρκετές άλλες αθηναϊκές γειτονιές βιώνουν την απόλυτη παρακμή.
Μια ενδεικτική περίπτωση είναι αυτή της Πλατείας Βάθη. Μια περιοχή η οποία ήταν από τις πλέον ακριβές της Αθήνας πριν από αρκετές δεκαετίες και που σήμερα, λόγω της εγκληματικότητας και των παραβατικών στοιχείων που εντοπίζονται εκεί δεν έχει χάσει απλά την Αίγλη της αλλά τείνει να μετατραπεί σε άβατο.
«Μένουν σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και για να κάνουν σίσα και άλλα ναρκωτικά χρησιμοποιούν φωτιά. Άναβαν επίσης όταν χρειάστηκε με τα κρύα να ζεσταθούν. Το αποτέλεσμα τους τελευταίους μήνες στην γειτονιά μας να έχουν καταγραφεί πολλές πυρκαγιές. Από θαύμα δεν έχουμε θρηνήσει θύματα. Φοβόμαστε πάρα πολύ», ήταν το κοινό μήνυμα όσων μίλησαν επώνυμα ή και ανώνυμα στο Newsbomb.gr που βρέθηκε στις γειτονιές της πλατείας Τράιμπερ, του Αγίου Παύλου κ.α κάτω από την πλατεία Βάθη.
Έχοντας ως επίκεντρο την πλατεία Βάθη γυρίσαμε τα στενά όλα. Πάνω και κάτω. Πίσω από το κτήριο του ΟΣΕ και περπατώντας φθάσαμε μέχρι τον Άγιο Παύλο. Η ανομία, η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών και άλλες παραβατικές συμπεριφορές καταγράφηκαν από το φακό μας. Μα αυτό που προκαλεί αίσθηση είναι το μέγεθος της αδιαφορίας. Γειτονιές βρώμικες, χωρίς φώτα (την ώρα που όλη η άλλη πλευρά της πόλης, η τουριστική, ζει μέρα νύχτα κάτω από τη σκιά που κάνουν τα φωτάκια των led).
Οι κάτοικοι σε απόγνωση, εγκλωβισμένοι σε ένα πεδίο φόβου… ξεσπούν.
Κάποιοι δε από αυτούς μιλάνε για την εποχή που η γειτονιά τους ήταν η πιο αριστοκρατική των Αθηνών και όταν βασίλευε η Finos Film που είχε εκεί την έδρα της, τα αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου περνούσαν την μέρα τους γύρω από τον Άγιο Παύλο. Περασμένα μεγαλεία διηγώντας να κλαις.
Πώς προήλθε το όνομα της πλατείας Βάθη
Η Βάθη ή Βάθεια (κυρίως γνωστή ως Πλατεία Βάθη(ς)), πήρε το όνομά της από το χαμήλωμα του εδάφους, όπου λίμναζαν τα νερά του χειμάρρου Κυκλοβόρου, που κατέβαινε από τη θέση που είναι σήμερα η οδός Μάρνη. Κάποτε, η περιοχή όπου λίμναζαν τα νερά, αποξηράνθηκε με έργα και δημιουργήθηκε η Πλατεία Βάθη(ς). Στα παλιά χρόνια, υπήρχε εκεί η περίφημη Λεύκα της Βάθης, που κόπηκε το 1926.
Η (αφανισμένη) παριζιάνικη κουλτούρα
Κάποια νεοκλασικά σπίτια και παλιές ρεκλάμες ξενοδοχείων μαρτυρούν πως πριν από λίγες δεκαετίες η γειτονιά αυτή ζούσε σε άλλους ρυθμούς ακμαίους. Αυτά μόνο στέκουν ξεχασμένοι μάρτυρες μιας συνοικίας με παριζιάνικη κουλτούρα
Ορόσημα; Σίγουρα το κτήριο της Φίνος Φιλμ στον Άγιο Παύλο, το Εθνικό Ωδείο, ο πεζόδρομος της Μαιζώνος αλλά και τα γαλλικά ονόματα των δρόμων (Βερανζέρου, Φαβιέρου, Β. Ουγκώ, Πουκεβίλ, Μολιέρου, Σονιέρου, Μάγερ).
Στη πλατεία Βάθη θα βρισκόταν ένα από τα τέσσερα βουλεβάρτα των Αθηνών, σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο του 1833 των Κλεάνθη και Σάουμπερτ. Σε αυτή την συνοικία χτυπούσε η πολιτιστική καρδιά της πόλης μέχρι πριν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 2022 η απόλυτη παρακμή
Και φθάνουμε στο σήμερα. Το ρολόι έδειχνε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα. Η πλατεία Βάθη πλήρως εγκαταλελειμμένη. Ευθεία και αριστερά στην Αριστοτέλους μικρές κοπέλες θέτουν το κορμί τους προς ενοικίαση έξω από φθηνά και ξεπεσμένα ξενοδοχεία.
Στη συμβολή των Μενάνδρου και Φαβιέρου οι σκηνές που εκτυλίσσονται θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες. Εμπόριο και χρήση ναρκωτικών με το σίσα και την ηρωίνη να έρχονται πρώτα σε προτιμήσεις. Πίσω από το μεγάλο κτήριο του ΟΣΕ πολλοί τοξικομανείς κείτονται στο πεζοδρόμιο σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.
Τα βλέμματα που έπεφταν πάνω μας, ενώ περνούσαμε από δίπλα τους άγρια και φυσικά υπήρχαν και πολλοί τσιλιαδόροι σε γωνιές. Και όλα αυτά ενώ ο ήλιος φώτιζε.
Καβαλάμε τη Μαίζωνος για να φθάσουμε στην πλατεία Τράιμπερ. Περνάμε από σπίτια και παλιά μαγαζιά εγκαταλελειμμένα. Μέσα σε αυτά χρήστες δοκίμαζαν ναρκωτικά. Ζούσαν σαν τα ποντίκια σε άθλιες υγειονομικές συνθήκες. Σε κάθε χώρο υπήρχαν πολλά γκαζάκια υγραερίου. Κατά την διαδρομή μας ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους που κρατούσαν κουτιά γεμάτα ναρκωτικές ουσίες… εικόνες σκληρές που ούτε στο σινεμά δεν συναντά κανείς.
Παναγιώτα Λιάκου Αντιπρόεδρος εξωραϊστικού συλλόγου Αγίου Παύλου και σταθμού Λαρίσης: Μεγαλώνοντας παιδί σε μια επικίνδυνη γειτονιά
Η Παναγιώτα Λιάκου έχει μεγαλώσει στην συνοικία του Αγίου Παύλου και εκεί ζει με την οικογένεια της. Την ρωτάμε πως είναι να μεγαλώνει κανείς παιδί της σήμερα πίσω από την πλατεία Βάθη...
«Εδώ έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει και εδώ έχω το παιδί μου. Είναι δύσκολο πλέον να μεγαλώνεις παιδί σε αυτή την περιοχή. Μεγαλώνουμε παιδιά με φόβο. Φοβόμαστε να βγουν μόνα τους έξω στην πλατεία, φοβόμαστε να πάνε και να γυρίσουν μόνα τους στο σχολείο γιατί δυστυχώς στο δρόμο «συναντούν» τοξικομανείς, «συναντάνε» ανθρώπους που ασκούν παραβατικές συμπεριφορές. Φοβόμαστε μη συμβεί κάτι στο δρόμο.
Δυστυχώς το τελευταίο διάστημα η αστυνόμευση εδώ είναι ένα πολύ καίριο θέμα. Παίρνουμε τηλέφωνο παρακαλώντας να εμφανιστεί κάποιος για να νιώσουμε λίγο και εμείς καλύτερα με την έννοια ότι υπάρχει έστω μια τυπική ασφάλεια. Κάθεσαι και το παιδί δεν μπορεί να κάνει το γύρο της πλατείας γιατί φοβάσαι τι θα συναντήσει στην άλλη πλευρά που δεν θα είσαι κοντά του. Παιδική χαρά υπάρχει μόνο μία πάνω από την πλατεία του Αγίου Παύλου η οποία είναι η μοναδική από την Ομόνοια έως τον Άγιο Παντελεήμονα.
Εγώ θα ήθελα να απευθύνω πρόσκληση στους εκπροσώπους των δημοτικών αρχών αλλά και των αξιωματούχων να φέρουν για μια εβδομάδα εδώ τα δικά τους παιδιά. Έτσι μόνο θα καταλάβουν τι ζούμε καθημερινά..τους φόβους μας!»
Δημήτρης, κάτοικος περιοχής Αγίου Παύλου: Κάποτε ήταν η πιο αριστοκρατική περιοχή των Αθηνών τώρα ζούμε στην πλήρη παρακμή
Γέννημα θρέμμα στην γειτονιά ο κ. Δημήτρης. Θυμάται και αναπολεί την εποχή που κάτω από τη πλατεία Μάρνη ο Πολιτισμός είχε τον πρώτο λόγο.
«Εδώ ήταν η πιο αριστοκρατική συνοικία των Αθηνών. Εγώ έχω γεννηθεί εδώ, είμαι 75 χρονών. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα δω αυτά τα που συμβαίνουν στην γειτονιά μου. Ελπίζω να αλλάξει και να δω τη συνοικία μου να γίνεται πιο όμορφη, να αρχίζει να αλλάζει προς το καλύτερο. Αυτή την στιγμή πολλά είναι τα προβλήματα που βιώνουμε. Ένα από αυτά είναι οι εμπρησμοί. Τα παιδιά που είναι τοξικομανείς μένουν σε ακατοίκητα σπίτια, έχουν πάρει τα γκαζάκια τα οποία τα ανάβουν για να κάνουν την χρήση τους. Ήδη την περασμένη εβδομάδα στη συμβολή των οδών Μαιζώνος και Ακουμινάτου σημειώθηκε εμπρησμός. Δεν μπορούσε να επέμβει η πυροσβεστική, έπεσαν μέχρι και οι σκεπές και κινδύνεψε όλη η συνοικία. Αυτή την στιγμή υπάρχουν και άλλα σπίτια και άλλα μαγαζιά που είναι εγκαταλλελειμένα και δεν νοιάζεται κανένας για το τι γίνεται και τι θα γίνει. Με την υπάρχουσα κατάσταση κινδυνεύουμε να βγούμε και να φύγουμε από τα σπίτια μας.
Εδώ κάποτε ήταν η Finos Film. Σε αυτούς τους δρόμους έχουν περπατήσει οι καλύτεροι ηθοποιοί, εδώ υπήρχαν οι καλύτερες ταβέρνες. Εδώ κάτω στην Δεληγιάννη έμενε ο Καζαντζίδης με την Μαρινέλλα. Σήμερα το σημείο αυτό είναι βενζινάδικο.
Το να μεγαλώνεις παιδί εδώ είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να το έχεις συνέχεια χέρι με χέρι.
Υπάρχουν άνθρωποι που κυνηγάνε κορίτσια και αγόρια πίσω από τον Άγιο Παύλο. Ας πάει η Αστυνομία ένα βράδυ να δει τι γίνεται».
Σπύρος Καλαμπόλης Πρόεδρος εξωραϊστικού συλλόγου Αγίου Παύλου και σταθμού Λαρίσης: Κάθε μήνα έχουμε πυρκαγιές στη γειτονιά μας, φοβόμαστε
«Είμαι γέννημα θρέμμα. Εδώ μεγάλωσα στο Μεταξουργείο, στον Άγιο Παύλο. Η πλατεία Βάθης και ο Άγιος Παύλος είναι μια δύσκολη περιοχή. Ζει την παθογένεια του κέντρου της Αθήνας, της Ομόνοιας, αλλά από την άλλη δεν παύει να είναι οικιστική η γειτονιά μας. Το πρόβλημα στη συνοικία μας είναι ότι ο κόσμος φοβάται μετά από κάποια ώρα να κυκλοφορήσει. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει πολύ παραβατικότητα και από χρήστες ναρκωτικών οι οποίοι κάνουν ανεξέλεγκτα τις δόσεις τους στις εισόδους των πολυκατοικιών. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάνει κατάληψη σε κάποια εγκαταλελειμμένα κτήρια, σε άθλιες συνθήκες δημιουργώντας κατ’ επέκταση υγειονομικές βόμβες. Κατά καιρούς αυτοί οι χώροι πιάνουν και φωτιά, γιατί βάζουν είτε για την χρήση τους, είτε για να ζεσταθούν.. Κάθε μήνα καταγράφουμε τουλάχιστον μία πυρκαγιά. Τα σπίτια που καίγονται είναι παλιά νεοκλασικά. Αν αυτά είχαν προσεχθεί θα ήταν στολίδι για την περιοχή καθώς και σημείο αναφοράς ανάπτυξης και επαναφοράς της ακμαίας εποχής της συνοικίας μας.
Θέλουμε να σταματήσει εδώ η υποβάθμιση της συνοικίας μας. Θέλουμε περισσότερη αστυνόμευση, προστασία των δημόσιων χώρων ώστε να μπορούν οι κάτοικοι ελεύθερα να κυκλοφορούν. Θέλουμε να ζήσουμε με περισσότερη ασφάλεια και ξεγνοιασιά, εδώ στην συνοικία μας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην περιοχή μας είναι οι χρήστες από τους οποίους οι περισσότεροι είναι ξένοι. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να απελαθούνε από την χώρα γιατί δημιουργούν έντονα προβλήματα παραβατικότητας».
Βλέποντας τις παραπάνω εικόνες αλλά και τις απόψεις των ανθρώπων που ζουν και δραστηριοποιούνται καθημερινά στην περιοχή, αντιλαμβάνεται εύκολα το γιατί η οποιαδήποτε επένδυση με αυτά τα δεδομένα καθίσταται απαγορευτική. Μπορεί οι προθέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και της πολιτείας συνολικά να έχουν ως γνώμονα το να «καθαρίσει» το κέντρο, συνάμα και αυτές οι περιοχές όπως η πλατεία Βάθη, πλην όμως παρατηρεί κανείς ότι αυτό δεν έχει συμβεί.
Ειδικότερα στα σημεία όπου βρέθηκε το Newsbomb.gr, είναι ενδεικτική η παρακμή και το πόσο αποτρεπτικό γίνεται για όποιον είχε, έστω, τη σκέψη να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά ή να μεταφερθεί για μόνιμη εγκατάσταση στην περιοχή. Παρά το γεγονός, ωστόσο, ότι συμβαίνουν όλα αυτά, οι τιμές ενοικίων έχουν αυξηθεί ακόμα και εκεί. Όχι, βέβαια, όσο σε άλλες αστικές και μεσοαστικές περιοχές με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, πλην όμως ακόμα και εκεί συναντά κανείς υψηλές απαιτήσεις των ιδιοκτητών ακινήτων…
Δείτε κι αυτά από το Weekend Edition:
Ακίνητα: Πώς το ενοίκιο έγινε «βάσανο» κάθε μήνα και πώς η αγορά σπιτιού άπιαστο όνειρο
Τα γκράφιτι που είναι κρυμμένα στις μικρές γειτονιές
Το κυνήγι της αθανασίας: Οι σύγχρονοι «αλχημιστές» της Σίλικον Βάλεϊ θέλουν να νικήσουν τον θάνατο