Ένα ταξίδι στον κόσμο της γιόγκα για... άτομα με οπτική αναπηρία

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 40-45 εκατομμύρια είναι οι ολικά άνθρωποι με οπτική αναπηρία σε όλο τον κόσμο σήμερα, ενώ στην Ελλάδα αγγίζουν τους 25.000-30.000. Φυσικά ο αριθμός αυτός μεγαλώνει αρκετά αν υπολογίσει κανείς και εκείνους που έχουν σοβαρές βλάβες στην όρασή τους.

Τα άτομα με προβλήματα όρασης ζητούν ελεύθερα πεζοδρόμια χωρίς εμπόδια, δυνατότητες πρόσβασης στην εκπαίδευση, τον αθλητισμό και το δικαίωμά τους για ίση μεταχείριση. Η 26χρονη Βάσια Μπατσή, στέκεται δίπλα σε αυτά τα άτομα μέσα από το επάγγελμα της. Συγκεκριμένα η Βάσια είναι η πρώτη δασκάλα γιόγκα στην Ελλάδα που παραδίδει μαθήματα (σ.σ. τόσο σε φυσική μορφή όσο και διαδικτυακά) σε τυφλούς. Μιλώντας στο Newsbomb.gr αποκάλυψε τους λόγους που την ώθησαν να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, περιέγραψε την εμπειρία της με τους μαθητές της και έστειλε το δικό της μήνυμα στην κοινωνία.

Η Βάσια, ταξίδεψε στη γενέτειρα της γιόγκα, την Ινδία, όπου και έλαβε την πιστοποίηση για το συγκεκριμένο είδος σωματικής άσκησης. Μιλώντας στο Newsbomb.gr εξιστόρησε το πως ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι για εκείνη.

«Πλέον υπάρχει η Βάσια πριν την Ινδία και η Βάσια μετά από αυτή. Ήταν κυριολεκτικά ταξίδι ζωής. Κάποια στιγμή η μητέρα μου αρρώστησε βαριά και ταρακουνήθηκα. Είπα πως αφού ζω, ας ζήσω! Πήρα το αεροπλάνο μόνη μου, σαν υπνωτισμένη, λες και με καθοδηγούσε κάτι άλλο, και έφυγα. Επίτηδες δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για την Ινδία γιατί φλυαρώ, μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάτι και καταλήγω να μην σταματάω να μιλάω. Ήταν όλο μαγικό», ανέφερε.

Μιλώντας για τους λόγους που την ώθησαν να ασχοληθεί επαγγελματικά με την γιόγκα σε ανθρώπους που έχουν προβλήματα όρασης είπε: «Από μικρή τα επαγγέλματα που διάλεγα, είχαν έναν κοινό παρονομαστή. Το κομμάτι της προσφοράς. Έχω ασχοληθεί με τη νοσηλευτική, τις τέχνες και με τη yoga. Σε όλα μα όλα, κοιτάω πώς να σταθώ δίπλα σε όσους νιώθουν μόνοι τους. Είναι σημαντικό να μην νιώθουμε μόνοι σε ό,τι περνάμε. Τα άτομα με προβλήματα όρασης συνήθως αισθάνονται έτσι, λόγω των κακών κοινωνικών συνθηκών. Προσπαθώ λοιπόν, σε ό,τι ξεκινάω να κάνω να ανοίγω μια κλειστή πόρτα κάποιου άλλου. Δεν ήθελα να είμαι απλώς μία δασκάλα yoga, ήθελα το κάτι παραπάνω».

Σε συνέχεια της συζήτησης μας, περιέγραψε την δική της εμπειρία με την μαθήτρια της Εύα. «Όλα ξεκίνησαν όταν με πλησίασε η Εύα. Η Εύα έχασε την όρασή της στα 21 της χρόνια. Σήμερα είναι 25. Είναι ένα άτομο το οποίο θαυμάζω πάρα πολύ. Μία πανέξυπνη και πολύ δραστήρια ύπαρξη που μου έχει δώσει δύναμη πολλές φορές, χωρίς να το ξέρει. Λόγω της απόστασης και του ότι δεν είχα ξανά ασχοληθεί με κάτι τέτοιο, δίστασα αρκετά. Παρόλα αυτά, κύλησαν όλα ομαλά. Σαν να γίνεται αυτό το πράγμα από πάντα», είπε.

Σε ερώτηση για τον αν «η πολιτεία βοηθά τα άτομα με προβλήματα όρασης;» απάντησε: «Δυστυχώς δεν έχω κάτι καλό να πω για την πολιτεία. Είναι τρομερά λυπηρό να μην υπάρχουν υποδομές για άτομα με οποιαδήποτε αναπηρία. Θα έπρεπε να υπάρχουν παντού και πάντα. Από πάντα. Δεν ανήκει στο κομμάτι της προόδου αυτό. Θα έπρεπε να είναι από πάντα αυτονόητο. Τα άτομα με οπτική αναπηρία ότι δραστηριότητα κι αν αποφασίσουν να κάνουν χρειάζονται συνοδό ή προσωπικό προπονητή, καθώς είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν κάτι ομαδικό. Και για όλα αυτά χρειάζονται και πολλά χρήματα. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο λοιπόν. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποια διευκόλυνση σε όλο αυτό. Να μην νιώθουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο και δεν μπορούν να γυμναστούν, να τρέξουν ή να χορέψουν».

Παρά το γεγονός ότι διανύουμε μια δύσκολη οικονομική περίοδο η Βάσια προσπαθεί να κρατά χαμηλές τις τιμές των μαθημάτων της προκειμένου να μπορούν να ανταπεξέλθουν οι μαθητές της. «Τα μαθήματα που διεξάγω εγώ γίνονται σε προσωπικό επίπεδο για να μην έχουν την ανησυχία του να ακολουθήσουν κάποια ομάδα. Όπως επίσης κρατάω χαμηλές τιμές γιατί καταλαβαίνω απόλυτα την εποχή και όλα τα παραπάνω. Νιώθουν υπέροχα λοιπόν, που μέσα σε όλα αυτά έχουν βρει διέξοδο με τα μαθήματά μας», πρόσθεσε.

Θέλοντας να στείλει το δικό της μήνυμα στην κοινωνία είπε: «Κοινωνία είναι ένα σύνολο ανθρώπων που συμβιώνουν την εκάστοτε εποχή. Όταν ο καθένας μας ξεχωριστά, γίνει λίγο περισσότερο άνθρωπος, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι είμαστε κοινωνία. Τώρα κάποιοι, και δυστυχώς είναι πολλοί, μένουν απ’ έξω. Αν μένει κάποιος απ’ έξω, για μένα, δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχει να ΄χαμε να λέγαμε».

Δεν είναι λίγοι οι μαθητές που στην αρχή είναι πιο διστακτικοί και νιώθουν μια ανασφάλεια αλλά στην πορεία το ξεπερνούν. «Υπάρχει η αναμενόμενη ανασφάλεια που νιώθουμε όλοι μας όταν ξεκινάμε κάτι καινούριο. Ως εκεί όμως. Ίσα ίσα, σε σχέση με τους μαθητές μου χωρίς προβλήματα όρασης έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Κι αυτό γιατί δεν μπαίνουν σε σύγκριση με κανέναν. Ούτε με εμένα. Ένας άνθρωπος που βλέπει, όποιος κι αν είναι ο χαρακτήρας του, συνήθως μπαίνει σε θέση σύγκρισης. Στη yoga πρέπει να συμβαίνει ακριβώς αυτό που κάνουν εκείνοι χωρίς να το επιλέξουν. Να κλείνεις τα μάτια και να επικεντρώνεσαι στον εαυτό σου. Να μην κοιτάς κανέναν γύρω σου. Το ίδιο λένε και οι ίδιοι. Ότι το νιώθουν “προσόν” πλέον. Κι αυτό είναι τουλάχιστον συγκινητικό», περιέγραψε.

Αν και η Βάσια πραγματοποιεί τόσο δια ζώσης μαθήματα γιόγκα όσο και εξ αποστάσεως οι μαθητές της προτιμούν τα διαδικτυακά μαθήματα λόγω εξοικονόμησης χρόνου. «Στην Ινδία, οι ασκούμενοι καθοδηγούνται μόνο από προφορικές οδηγίες. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ στο πως εκπαιδεύτηκα εκεί σαν δασκάλα. Τα μαθήματα γίνονται διαδικτυακά με σωστή τοποθέτηση της κάμερας, έτσι ώστε να βλέπω ακριβώς την ευθυγράμμιση του σώματος για να αποφύγουμε τραυματισμούς και να γίνει σωστή δουλειά. Και φυσικά δια ζώσης αφού έχουμε και τη δυνατότητα της επαφής. Συνήθως προτιμούν τα διαδικτυακά γιατί είναι μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου και γιατί έχει αποδειχθεί ότι η επαφή δεν είναι απαραίτητη. Το μόνο που αλλάζω στα μαθήματα ατόμων με προβλήματα όρασης, είναι το ασκησιολόγιο μιας και εστιάζω περισσότερο στην ισορροπία και τη συγκέντρωση. Είναι και τα δύο εξίσου σημαντικά για την καθημερινότητα τους και βλέπουν τεράστιες αλλαγές στη λειτουργικότητά τους με την πρακτική της yoga», ανέφερε.

«Γιόγκα σημαίνει ένωση. Ενώνεις πνεύμα, νου και σώμα. Δεν θα το πάω πολύ βαθιά. Εγώ νιώθω ότι χάνω το εγώ μου μέσα από αυτή την πρακτική. Νιώθω στα αλήθεια ένα με όλα. Σαν να εξαφανίζομαι και να υπάρχω παντού ταυτόχρονα. Κι αν εξαφανίζομαι –εγώ- , τότε χάνονται και οι σκέψεις, το προβλήματα, οι ανησυχίες. Είναι ένα μέσο να αναπνέουμε λίγο καλύτερα. Να ζούμε πιο πολύ στο τώρα. Ήταν που δεν θα το πήγαινα βαθιά. Γελάω!», κατέληξε.

Σχετικές ειδήσεις

Ενισχύεται ο θεσμός των σκύλων-οδηγών - Πάγιο αίτημα των πολιτών με πρόβλημα όρασης

Οργή στην Πάτρα: Κάδος σε διάβαση τυφλών εμπόδισε άνδρα με μειωμένη όραση να περάσει

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: Γιόγκα στο γραφείο για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης