Ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού γράφει για την απεργία στις 9 Νοεμβρίου 2022.
Διαβάστε το άρθρο:
«Η Ελλάδα σταθερά στην πρώτη πεντάδα δημοφιλών τουριστικών προορισμών και το χειμώνα.
-Εκτίναξη 92,1% στις τουριστικές εισπράξεις στο οκτάμηνο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2022 σε σχέση με το 2021»
Ειδήσεις σαν αυτές βρίσκει κανείς δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, από ειδησεογραφικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο και όχι μόνο.
Η ευφορία για τα καλά αυτά αποτελέσματα του τουρισμού έσβησε με μιας όσα δημοσιεύματα μέσα στο καλοκαίρι περιέγραφαν την πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του κλάδου, την αδυναμία τους να ζήσουν με εισοδήματα του 2007 το 2022, να δουλεύουν έξι μήνες για να ζουν 12, να διαμένουν σε κοντέινερ, σε σκηνές, σε άθλιες τρύπες προκειμένου να κατατάξουν τη χώρα στην τρίτη θέση παγκοσμίως στον τουρισμό για ήλιο και θάλασσα. Ευφορία που στάθηκε ικανή να εξαφανίσει ακόμη και τα παράπονα των ξενοδόχων για τις 50.000 κενές θέσεις εργασίας, αφού οι «τεμπέληδες» ξενοδοχοϋπάλληλοι δεν πήγαν να δουλέψουν στις γαλέρες για ένα ξεροκόμματο.
Και είναι απόλυτα σωστό και ακριβές αυτό που είπε ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας ότι «ο τουρισμός αποτελεί τον καθρέφτη, την αντανάκλαση του τόπου μας και του έργου που κάνουμε τα τελευταία χρόνια».
Αυτόν τον τουρισμό επιθυμούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που οι ιδιοκτήτες τους προέρχονται μεταξύ άλλων από το τραπεζικό, το κατασκευαστικό και το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αυτόν τον τουρισμό προκρίνει η κυβέρνηση και η τοπική διοίκηση για να στηρίξει μια κερδοφορία που για μια δεκαετία, από το 2013 ως το 2022, με εξαίρεση τα δυο χρόνια πανδημίας, προήλθε από έσοδα 150 δις ευρώ!
Τουρισμό που παραπέμπει σε ένα πολυτελές εμπόρευμα και αποκλείει από αυτό την συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Τουρισμό που τσακίζει την ψυχική και σωματική υγεία των εργαζομένων που δουλεύουν χωρίς ανάπαυση ατέλειωτα δεκάωρα για πέντε και έξι συνεχόμενους μήνες. Τουρισμό που καταναλώνει δυσανάλογους πόρους με αυτούς που απαιτούνται για να μπορεί να επιβιώσει ο λαός της χώρας.
Στον απόηχο των διεθνών διακρίσεων και των εγχώριων βραβείων που ανταλλάσσουν μεταξύ τους μεγαλοξενοδόχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί και βουλευτές η πραγματικότητα δεν είναι μόνο ζοφερή αλλά και αμείλικτη για αυτούς που σήμερα είναι άνεργοι, «στυμμένοι» σαν λεμονόκουπα, έχοντας μπροστά τους ένα δύσκολο χειμώνα. Με ένα επίδομα ανεργίας 3 μηνών κι όχι για όλους, δεν μπορούν να μπουν σε «χειμερία νάρκη» για να ξυπνήσουν όταν επανεκκινήσει ο τουρισμός. Γιατί όσο ήλιο κι αν «μάζεψαν» ο χειμώνας δεν βγαίνει. Είναι ήδη αντιμέτωποι με τις τρομακτικές αυξήσεις στο ρεύμα και στα τρόφιμα, στα ενοίκια. Με δάνεια και λογαριασμούς απλήρωτους ακόμη και τον καιρό που πληρώνονταν. Χωρίς αντοχές και ευκαιρίες για μια δουλειά του ποδαριού μέχρι να ανοίξουν τα ξενοδοχεία.
Θα πει κανείς τί να γίνει; Μπορεί να γίνει κάτι να αλλάξει η ροή των εξελίξεων σε όφελος όσων παράγουν και δεν μπορούν να επιβιώσουν, σε όφελος όσων καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης, όσο οι εργοδότες τους μετρούν τα αμέτρητα κέρδη τους;
Παρά την προπέρσινη «οδηγία» του προέδρου της ΓΣΕΕ ότι οι απεργίες «έφαγαν τα ψωμιά τους», φαίνεται ότι δεν κατάφερε να είναι το ίδιο αποτελεσματικός όσο με το πάγωμα του κατώτατου μισθού που επέβαλε μαζί με το ΣΕΒ και το ΣΕΤΕ την τελευταία δεκαετία.
Στην Ελλάδα οι λέξεις «κινητοποιήσεις, απεργία» αποδείχτηκαν γερό αντίβαρο στη μοιρολατρία και την απογοήτευση. Παρ’ ότι ελάχιστα προβλήθηκαν οι αγώνες των εργαζομένων στην E-Food, στη ΛΑΡΚΟ, στην Cosco, στη Μαλαματίνα, στα Πετρέλαια Καβάλας και στο εργοστάσιο Λιπασμάτων, στις οικοδομές και τα εργοτάξια του ΜΕΤΡΟ ο αναβρασμός σε κλάδους όπως ο τουρισμός, οι κατασκευές, τα τρόφιμα, το φάρμακο, οι υγειονομικοί και οι ΟΤΑ είναι στην καθημερινή επικαιρότητα. Και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Αρκεί να δει κανείς το κύμα απεργιών στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία και στη Γαλλία, ακόμη και στις ΗΠΑ.
Τίποτε δεν έχει τελειώσει όπως θέλουν να πιστεύουν όσοι σχεδιάζουν επί χάρτου το νέο τοπίο στην οικονομία.
Η κατάσταση δεν είναι στατική. Τη διαμορφώνουν οι ανάγκες των εργαζομένων και η παραδοχή και αναγνώριση ότι ο πλούτος που παράγεται είναι όχι μόνο αρκετός για να επιβιώσει μια εργατική οικογένεια, αλλά ικανός να διαμορφώσει μια ζωή με δικαιώματα, ελευθερίες και δυνατότητες να ικανοποιούνται όλο και πιο διευρυμένες ανθρώπινες ανάγκες.
Να γιατί η Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη στη χώρα δεν μπορεί να είναι μια απεργία «διαμαρτυρίας», ή μια διεκδίκηση του τύπου «δώσε και σε μένα μπάρμπα».
Πρέπει να δείξει και θα δείξει, ότι η εργατική τάξη δεν είπε την τελευταία της λέξη και ότι ο λαός θα γράψει την δική του ιστορία, τις δικές του εξελίξεις, που πρέπει να στοχεύουν στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που γεννά φτώχεια, πείνα, εκμετάλλευση και πολέμους, που αφήνει το λαό να ξεπαγιάζει για να ζεσταίνονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.
Νίκος Παπαγεωργίου,
μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού
Διαβάστε επίσης:
Πανελλαδική απεργία ΓΣΕΕ 9 Νοεμβρίου - Απεργούν και τα ταξί
.jpg?t=wfDduxn16-S19tVKGeU3xQ)
