Ελλάδα 2012: Ζητούν συγκάτοικο λόγω κρίσης!
Πλέον, στην Ελλάδα της κρίσης άνθρωποι όλων των ηλικιών, ιδιώτες ή επαγγελματίες καταφεύγουν στη λύση της συγκατοίκησης προσφέροντας ακόμη και το ιδιόκτητο σπίτι τους.
Σε ότι αφορά στην επαγγελματική συστέγαση, σε ορισμένες περιπτώσεις οι τιμές είναι εξαιρετικά συμφέρουσες. Για παράδειγμα, ένας παιδίατρος με «έτοιμο παιδιατρικό ιατρείο» ζητά συνάδελφο για συστέγαση. Τιμή 10 ευρώ... συζητήσιμη, όπως αναφέρεται στην σχετική αγγελία.
Στην περίπτωση των ιδιωτών εδώ υπάρχει εξίσου μεγάλη προσφορά αλλά και ζήτηση συγκατοίκων. Αναφέρουμε την περίπτωση ενός μεσήλικα όπου έχει δικό του σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, αλλά δεν έχει οικογένεια και με την κρίση το σπίτι όχι μόνον του φαίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αλλά σίγουρα και πιο ακριβό. Ζητεί, λοιπόν, να συγκατοικήσει με έναν 60χρονο στο διαμέρισμά του. Του παρέχει ένα από τα τέσσερα δωμάτια που διαθέτει το σπίτι, αντί 100 ευρώ το μήνα. Όχι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι η τιμή είναι πολύ φθηνότερη κι από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου τρίτης κατηγορίας.
Ακόμη και ζευγάρια «ενοικιάζουν» συγκατοίκους. Ένα ζευγάρι στα Πατήσια προσφέρει στέγη αντί 200 ευρώ τον μήνα με προϋπόθεση το μοίρασμα των εργασιών και φυσικά των υπόλοιπων εξόδων.
Σίγουρα η συγκατοίκηση δεν είναι πάντα εύκολη και η οικονομική κρίση μπορεί να έχει προκαλέσει σοβαρή ένδεια σε αρκετούς συμπολίτες μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχει κάνει τους ανθρώπους να παραμερίσουν τυχόν «ιδιοτροπίες» ή «αλλεργίες». Σε αυτήν την περίπτωση δεν ισχύει πάντα το «μπρος τα κάλλη (συγκατοίκηση) τι είναι ο πόνος». Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός κυρίου ο οποίος δηλώνει «επιστήμων». Ο άνθρωπος είναι ξεκάθαρος από την αρχή... «Άνδρας αλλεργικός στα κατοικίδια ζώα, επιστήμων, ζητεί συγκατοίκηση για μοίρασμα εξόδων».
Όσο βαθαίνει η κρίση τόσο περισσότερο αυξάνεται και η ανάγκη της συγκατοίκησης. Οι πόλεις με την μεγαλύτερη ζήτηση συγκατοίκων είναι η Αθήνα, ακολουθεί η Θεσσαλονίκη, ο Πειραιάς, η Κρήτη, η Πάτρα κα. Μέχρι και ειδικευμένα sites έχουν δημιουργηθεί γι' αυτόν τον σκοπό θέτοντας την πάλαι ποτέ «φοιτητική λύση» εξοικονόμησης χρημάτων σε αναγκαστική επιλογή επιβίωσης.