Κίμων Κουρής στο Newsbomb.gr: «Αν με δεις σε μπαρ δεν θα με εμπιστευτείς»

Πολλοί είναι εκείνοι που γνώρισαν τον Κίμωνα Κουρή μέσα από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1, «Παγιδευμένοι». Ωστόσο, οι θεατρόφιλοι, όσο και οι φαν του σινεμά, γνωρίζουν ήδη τον Κίμωνα μέσα από τους δεκάδες ρόλους του τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Μάλιστα, ο ταλαντούχος ηθοποιός έχει «ανοίξει τα φτερά» του και στο εξωτερικό, συμμετέχοντας σε διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές και ξένες σειρές.

Κατά τη διάρκεια της πολύωρης... «ανάκρισης» που του έκανα, ο αυστηρός και αγέλαστος εισαγγελέας Σταύρος Μαυρίδης, «έσπασε», αποκαλύπτοντας στους αναγνώστες του Newsbomb.gr, τον χαλαρό, χαμογελαστό και φιλικό, Κίμωνα Κουρή.

«Λόγω φυσιογνωμίας μού δίνουν πάντα τον ρόλο του κακού», μου λέει ο Κίμων αποκαλύπτοντας ότι θέλει να παίξει κωμωδία, αλλά και να κάνει ταινία με τον Γιάννη Οικονομίδη και τον Θανάση Τότσικα.

«Δουλεύω 16 συναπτά έτη. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήταν όνειρο ζωής, η υποκριτική προέκυψε στη ζωή μου. Το γιατί είμαι ηθοποιός, μέχρι και σήμερα ψάχνω να το απαντήσω. Οπότε σε ένα θεωρητικό επίπεδο δεν θα σου έλεγα ότι: "δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό"», μου αναφέρει κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας.

Ο Κίμων μού μιλά για τη μεγάλη του αγάπη, το σινεμά, καθώς και για τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα που του έχει δώσει τον τελευταίο καιρό η τηλεόραση. «Δεν είμαι ευρύτερα γνωστός, αν έχεις δει τις σειρές, οκ θα με αναγνωρίσεις. Όμως δεν είμαι γνωστός ως ηθοποιός, π.χ. λένε "Α, αυτός που παίζει στους Παγιδευμένους"», θεωρεί ο ίδιος και μου αναλύει σε τι μοιάζει και σε τι διαφέρει με τον χαρακτήρα που υποδύεται, τον Σταύρο Μαυρίδη, αλλά και ποιο θα είναι το μέλλον του στη σειρά.

Ο Κίμων Κουρής ζει στην Αθήνα τα τελευταία 10 χρόνια. Όταν δεν ερμηνεύει κάποιο ρόλο, ασχολείται με τη μουσική που αγαπά, το μποξ, τον Μπρούνο τον σκύλο του και ενίοτε με τη ζωγραφική.

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πάνω του είναι φυσικά η μύτη του, την οποία αγάπησε στη Δραματική Σχολή και ευτυχώς άκουσε την πολύτιμη συμβουλή του Νικήτα Τσακίρογλου να μην την αλλάξει. Άλλωστε όπως, αστειεύεται ο ίδιος, η μύτη του «ήταν η αφορμή να ξεκινήσει πυγμαχία»...

Ο Κίμων Κουρής έχει προκαλέσει αίσθηση στους «Παγιδευμένους», όμως δεν επαναπαύεται. Η διεθνής καριέρα του ηθοποιού συνεχίζει την ανοδική της πορεία, καθώς πολύ σύντομα πρόκειται να τον δούμε σε δύο ξένες σειρές.

Ο Κίμων Κουρής αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται στο Newsbomb.gr

Τα πρώτα θεατρικά βήματα

Κίμωνα, θα ξεκινήσω από τη Θεσσαλονίκη και από τη θητεία σου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας.

«Μπήκα στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ το 2004 και βγήκα το 2007. Θεωρώ ότι είμαι από τις πιο τυχερές γενιές γιατί είχα καθηγητές όπως οι: Ανδρέας Βουτσινάς, Νικήτας Τσακίρογλου, Λίνα Λαμπράκη, άνθρωποι που είχαν υπηρετήσει για χρόνια το θέατρο και μας έδωσαν μια κλασική παιδεία που σου παρέχει γερά θεμέλια να εξελιχθείς και να κάνεις το οτιδήποτε.

Στο ΚΘΒΕ μπήκα και βγήκα επί Τσακίρογλου. Η πρώτη μου παράσταση, μετά τη σχολή, ήταν ένα πολύ ωραίο παιδικό, Το Όνειρο του Δωδεκάμερου, από τις καλύτερες και πιο ευχάριστες δουλειές που έχω κάνει. Είχα τον ρόλο του "Μαντρακούκου" που ήταν ο αρχηγός των Καλικαντζάρων και τον είχα σχεδιάσει όπως ήταν ο ρόλος του Τζιμ Κάρεϊ στη Μάσκα.

Ο Νικήτας Τσακίρογλου με σκηνοθέτησε στην παράσταση Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Επίσης είχα την τύχη να παίξω και μαζί του στον Βασιλιά Ληρ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθυνού που ήταν από τις αγαπημένες μου παραστάσεις. Εκεί ο Τσακίρογλου ήταν εκπληκτικός. Θυμάμαι χαζεύαμε τόσο τη σκηνική του παρουσία, που ξεχνούσαμε να ατακάρουμε. Ήταν φανταστικός. Πρέπει να πω ότι ήταν πολύ σημαντική εμπειρία που δούλεψα και με τον Στάθη Λιβαθυνό, που είναι πολύ σπουδαίος και δύσκολος σκηνοθέτης».

Πώς εννοείς το «δύσκολος»;

«Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση κακοποιητικές συμπεριφορές, αλλά ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και πολύ απαιτητικός. Θέλει από την αρχή έως το τέλος της πρόβας να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και πάντα ανοιχτός, ώστε να προσφέρεις κάτι παραπάνω στην παράσταση. Στη συγκεκριμένη παράσταση, κάναμε δικούς μας αυτοσχεδιασμούς και μελέτη πάνω στον ρόλο. Έπρεπε να είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι, διαβασμένοι και ανοιχτοί για την παράσταση αυτή. Κάναμε πάρα πολλές ώρες αυτοσχεδιασμό και μάλιστα πάνω σε Σαιξπηρικό έργο. Δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο. Είναι πολύ συγκεκριμένη η συνθήκη του Σαίξπηρ οπότε πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά την εποχή, το ίδιο το έργο και όλους τους ρόλους. Το ωραίο είναι ότι δεν δημιούργησε ανταγωνισμό μεταξύ μας, αλλά κατάφερε να ενώσει την ομάδα και να βγάλουμε ωραίο αποτέλεσμα».

Αναφέρθηκες στην πρώτη σου παράσταση που ήταν ένα παιδικό έργο. Δύσκολο κοινό τα παιδιά.

«Είναι γιατί έχουν απίστευτη ενέργεια και πρέπει η δική σου να είναι πάνω από αυτά. Πρέπει να τους κρατήσεις, να κερδίσεις την προσοχή τους. Ήταν τεράστιο στοίχημα για εμάς. Όταν υπήρχε ησυχία ήταν η επιβεβαίωση ότι πήγαμε καλά και κάναμε μια καλή παράσταση. Όταν γινόταν ο κακός χαμός, λέγαμε ότι δεν τους κερδίσαμε».

Ήσουν επίσης και στην καλλιτεχνική ομάδα Perros.

«Το 2010 υπηρέτησα τη "μαμά πατρίδα" και το 2011 μπήκα σε αυτό τον πυρήνα. Είχαμε ανεβάσει δύο έργα του Μάρτιν ΜακΝτόνα, τον Πουπουλένιο και τη Μοναξιά στην Άγρια Δύση. Τελευταία παράσταση κάναμε το Μάθημα του Ιονέσκο. Έμεινα σε αυτή την ομάδα μέχρι το 2013 και μετά πήρα την απόφαση να κατέβω Αθήνα».

Έχεις σημειώσει μια πλούσια θεατρική πορεία. Μια από τις παραστάσεις που σε θυμάμαι πριν χρόνια, είναι ο Άγριος Σπόρος.

«Ναι, δυστυχώς δεν πήγε πολύ καλά σαν παράσταση, αλλά έκατσε πολύ ωραία γιατί είχα θέσει ένα ηλικιακό όριο στον εαυτό μου, ότι στα 30 μου θα κατέβω στην Αθήνα και αυτό έγινε. Με αφορμή την παράσταση που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, άρπαξα την ευκαιρία και κατέβηκα στην Αθήνα».

Φαντάζομαι όχι για να κάνεις τηλεόραση.

«Είχα πει παλαιότερα ότι δεν θέλω ποτέ να κάνω τηλεόραση. Νομίζω ότι ήταν κάπως παρεξηγημένη η τηλεόραση στο κεφάλι μου. Φοβόμουν -και ακόμα φοβάμαι- την έκθεση και όλο αυτό που μπορεί να δημιουργηθεί. Ωστόσο, νομίζω ότι πλέον είμαι σε μια ηλικία που μπορώ να αντεπεξέλθω στον τρόπο που δουλεύει η τηλεόραση και στο ό,τι ακολουθεί».

Όπως η αναγνωρισιμότητα, για παράδειγμα;

Η αναγνωρισιμότητα είναι κάτι που μπορεί να προκύψει αλλά μπορεί και όχι. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να βάλεις στόχο την αναγνωρισιμότητα. Αν είναι να έρθει, ας έρθει. Για κάποιους είναι το ζητούμενο και δεν είναι κακό. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι δεν γινόμαστε όλοι για τον ίδιο λόγο ηθοποιοί. Για κάποιους προκύπτει, για άλλους είναι ανάγκη έκφρασης, ή ανάγκη για να βγάλουν λεφτά. Όλοι οι λόγοι είναι σεβαστοί».

Η τηλεόραση, οι «Παγιδευμένοι» και ο «Σταύρος Μαυρίδης»

Φέτος είσαι σε μια πολύ επιτυχημένη σειρά, στους «Παγιδευμένους» του ΑΝΤ1 όπου υποδύεσαι τον Εισαγγελέα Σταύρο Μαυρίδη. Ένας ρόλος που σου έχει δώσει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Πώς τη διαχειρίζεσαι;

«Ανάλογα με τον τρόπο που μου δείχνει ο κόσμος ότι με αναγνωρίζει. Υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιος θα μου εκφράσει τον θαυμασμό του με το να με χαιρετίσει. Εγώ αυτό το πράγμα το βιώνω σε νορμάλ βαθμό. Δεν είμαι ευρύτερα γνωστός, αν έχεις δει τις σειρές, οκ θα με αναγνωρίσεις. Όμως δεν είμαι γνωστός ως ηθοποιός, π.χ. λένε "Α, αυτός που παίζει στους Παγιδευμένους". Είναι και λίγο αμήχανο, γιατί πολλές φορές απλά σε κοιτάνε χωρίς να σου πουν κάτι και επειδή είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μου αρέσει να συγκεντρώνω τα βλέμματα έξω από τη δουλειά μου, δεν σου κρύβω ότι αυτό με φέρνει σε μια αμηχανία, αισθάνομαι άβολα. Είναι κάτι που μου συμβαίνει τώρα και μαθαίνω πώς να το αντιμετωπίζω».

Είναι άδικο βέβαια όταν έχεις ήδη κάνει τόσο πολύ θέατρο και κινηματογράφο.

«Ναι, είναι άδικο. Και το έζησα πάλι φέτος με τη σειρά λαμβάνοντας μηνύματα που έλεγαν "επιτέλους τα κατάφερες!". Η πρώτη μου σειρά ήταν οι "Ηρωίδες" στο Mega που κόπηκε και έκανα ένα μεγάλο διάλειμμα από την τηλεόραση. Κάποτε με πλησίασε μια κοπέλα σε ένα μπαράκι και μου είπε "Εσύ δεν ήσουν κάποτε ηθοποιός;". Λέω "Τι εννοείς;". Και μου απαντά: "Δεν έπαιζες κάποτε στην τηλεόραση;". Εκεί κατάλαβα ότι στο μυαλό του κόσμου ισχύει ότι αν δεν παίζεις στην τηλεόραση δεν είσαι πουθενά αλλού. Όπως επίσης ότι αν παίζεις με γνωστούς ηθοποιούς, οκ το πας καλά. Όμως αν παίζεις σε ένα υπόγειο που δεν υπάρχει γνωστό όνομα, τότε το κάνεις σαν χόμπι. Δεν είναι έτσι, καμία σχέση».

Πλέον στην ελληνική τηλεόραση γίνονται πιο προσεγμένες δουλειές από κάθε άποψη. Σε αυτό έχει βοηθήσει το Netflix και οι πλατφόρμες.

«Είναι αλήθεια. Υπάρχουν πολλές πλατφόρμες που έχουν ανεβάσει ήδη το επίπεδο των σειρών. Eιδικά στις ξένες σειρές βλέπουμε όλο και περισσότερα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου».

Kαι πλέον έχουμε και μια ελληνική σειρά στον «γίγαντα του streaming». Το Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

«Είναι τρομερό αυτό που έγινε με τη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη! Επιτέλους μπήκε μια ελληνική σειρά στο Netflix. Θεωρώ ήταν η καλύτερη δουλειά του Χριστόφορου, πολύ προσεγμένη, μου άρεσε πολύ. Και μακάρι αυτό να είναι η αρχή να καταλάβουμε και εδώ ότι όσο πιο πολύ δουλεύεις τη λεπτομέρεια και επενδύεις σε χρήμα και χρόνο, τόσο καλύτερο θα είναι και το αποτέλεσμα».

Και οι «Παγιδευμένοι» είναι μια προσεγμένη σειρά με ολοκληρωμένους χαρακτήρες.

«Ναι, είναι ωραίο και είμαι χαρούμενος γιατί πρώτη φορά τηλεοπτικά ο ρόλος μου έχει μια συνέχεια! Έχει αρχή, μέση και τέλος, μου δίνει και εμένα την ευκαιρία ως ηθοποιό να χτίσω, να βάλω λεπτομέρειες και πράγματα που έχω σκεφτεί για τον χαρακτήρα. Να πω επίσης ότι είναι ένας χαρακτήρας που είναι πολύ μακριά από εμένα. Εντάξει, ένα κοινό μας είναι ότι και ο Σταύρος είναι κλειστός άνθρωπος. Από την άλλη, το επάγγελμά του είναι πολύ διαφορετικό όπως ο τρόπος που σκέφτεται. Νομίζω ότι η ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα είναι πολύ μακριά από τη δική μου».

Ωστόσο, το κοινό μοιάζει να σε έχει ταυτίσει μαζί του.

«Ναι, πολύ! Το πρώτο πράγμα που μου λένε όταν με γνωρίζουν από κοντά είναι: "είσαι πολύ γλυκός τελικά!" (γέλια). Νομίζουν ότι είμαι αγέλαστος ή αυστηρός και στη ζωή μου. Στο Twitter είχαν ρωτήσει αν όντως είμαι εισαγγελέας! Από τη μία λες ότι, εντάξει το κάνω καλά! (γέλια)».

Το κάνεις καλά, γιατί φαίνεται ότι μπαίνεις για τα καλά στο πετσί ή στο... κοστούμι του Σταύρου! Όμως, ρίχνετε πολύ περπάτημα σε αυτή τη σειρά! (γέλια).

«Ναι! (γέλια) πολύ περπάτημα και πολλή ορθοστασία!

Όσον αφορά τον Σταύρο, έχει αυτοπεποίθηση. Είναι ένας άνθρωπος που έχει δύναμη στη δουλειά του την οποία χρησιμοποιεί και στην προσωπική του ζωή. Αυτή τη μάσκα που φοράει ο Σταύρος στη δουλειά του τη φοράει και στη ζωή του. Σε αντίθεση με τον Εισαγγελέα Δημήτρη Μαρκέτο που είναι διαφορετικός στη ζωή και τη δουλειά του.

Ο Σταύρος εκμεταλλεύεται την ισχύ που έχει στη δουλειά του και τη θέση και του αρέσει αυτό το προσωπείο. Βέβαια, αυτό κρύβει πολλές ανασφάλειες, φοβίες και σε καμία περίπτωση δεν θέλει να δείχνει ευάλωτος! Δεν δείχνει τους φόβους του, δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να κάνει λάθη, είναι πάρα πολύ αυστηρός με τον εαυτό του. Και εκεί ίσως μοιάζουμε.

Πρέπει να πω ότι δίνω πολύ μεγάλη σημασία στην κινησιολογία του εκάστοτε χαρακτήρα που ερμηνεύω, γιατί η γλώσσα του σώματος λέει πολλά. Δηλαδή, μπορείς να καταλάβεις τη διάθεση κάποιου και μόνο από τον τρόπο που κάθεται. Η κινησιολογία είναι κάτι που μου αρέσει να βάζω στους χαρακτήρες που υποδύομαι».

Πώς ήταν το γύρισμα με τον Νότη Μηταράκη;

«Ήταν λίγο αμήχανο».

Τι μπορούμε να αποκαλύψουμε για το μέλλον του Σταύρου;

«Επειδή παίζει το τούρκικο σίριαλ, όλα τα σπόιλερ βγαίνουν δυστυχώς. Όπως γνωρίζουμε, ο Σταύρος έχει ένα πρόβλημα υγείας. Θα μπουν κάποια πρόσωπα στη ζωή του τα οποία θα τον αλλάξουν λίγο ως άνθρωπο, θα τον μαλακώσουν. Έρχονται μεγάλες ανατροπές στο κοντινό του περιβάλλον, αλλά και με νέα πρόσωπα στη σειρά που θα αναταράξουν τα νερά».

Γνωρίζουμε ότι στο καστ μπαίνει και η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου.

Ναι μπαίνει και κάνει μια Εισαγγελέα. Κάνουμε ήδη γυρίσματα μαζί, αλλά θα εμφανιστεί αργότερα στα επεισόδια. Με την Ιωάννα γνωριζόμαστε από τη σχολή, αισίως 18 χρόνια, ήμασταν στο ίδιο έτος. Είναι ωραίο και συγκινητικό γιατί με τους περισσότερους από τη σχολή είμαστε φίλοι ακόμα. Τους είχα χάσει για κάποιο διάστημα όταν ήμουν εγώ Θεσσαλονίκη και εκείνοι είχαν κατηφορίσει Αθήνα. Όμως πλέον έχουμε ξαναβρεθεί».

Κινηματογράφος ή θέατρο;

«Κινηματογράφος. Λατρεύω τα γυρίσματα. Σου παρέχει μια ασφάλεια ότι μπορεί να γίνει η λήψη. Και βέβαια αυτό που γίνεται στον κινηματογράφο αποτυπώνεται για πάντα, αντίθετα με το θέατρο. Η τέχνη του κινηματογράφου, η ομάδα, πώς γίνεται, πώς δουλεύουμε για να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, για εμένα είναι συγκινητικό. Δεν θα ξεχάσω σε μια ταινία που ήταν να δουλέψουμε ένα πολύ δύσκολο πλάνο και όταν το κάναμε, ηθοποιοί και τεχνικοί αρχίσαμε να χειροκροτάμε. Ήταν φοβερή και συγκινητική στιγμή. Αν μπορούσα θα έκανα μόνο σινεμά. Μου αρέσει πάρα πολύ».

Και η τηλεόραση;

«Η τηλεόραση πλέον έχει μπει και αυτή στη ζωή μου και οι ταμπέλες είναι καλό να φεύγουν, δεν υπάρχει εμπορικός ηθοποιός ή ποιοτικός κλπ. Δεν χρειαζόμαστε ταμπέλες στη ζωή μας. Τηλεόραση φυσικά και θα κάνω αν με ενδιαφέρει ο ρόλος,το σενάριο, οι συνεργάτες, γιατί μεγαλώνοντας όσο περνάνε τα χρόνια, για εμένα είναι πολύ σημαντικό να δουλεύω σε ένα υγιές περιβάλλον και να περνάω καλά, όπως και στους Παγιδευμένους.

Βασικό είναι να περνάς καλά, να συνεννοείσαι, να σέβεσαι και να σε σέβονται, να μπορείς να κάνεις καλά τη δουλειά σου και να είσαι αποδοτικός. Μου αρέσει να δουλεύω με νέους ανθρώπους, με νέους καλλιτέχνες, παρά να συνεργαστώ με ένα όνομα και να μου βγάλει την Παναγία. Δεν μου αρέσει αυτή η παλιά νοοτροπία που είχαν ότι πρέπει να φτύσεις αίμα για να βγάλεις τον ρόλο, ότι πρέπει να φτάσεις πάτο, να χάσεις τον ύπνο σου. Δεν συμφωνώ. Πρέπει να κοιμάσαι ήσυχα, να μην αγχώνεσαι. Το να πηγαίνεις στην πρόβα αγχωμένος ή να κρίνεσαι άσχημα την ώρα που προσπαθείς να κάνεις κάτι για την παράσταση, αν και δεν μου έχει τύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν είναι κάτι που θέλω να έχω στη ζωή μου».

Η διεθνής καριέρα

Θα σε δούμε σε ξένη σειρά;

«Το καλοκαίρι είχα κάνει μια συμμετοχή σε μια ξένη σειρά της Amazon που θα κυκλοφορήσει στις 3 Μαρτίου. Έπαιξα με την Ράιλι Κιου, την κόρη της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ και εγγονή του Έλβις. Λέγεται Daisy Jones & The Six. Έγιναν κάποια γυρίσματα στην Ύδρα. Αποτελείται από 8 επεισόδια και εγώ παίζω σε ένα από αυτά.

Είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο που έγραψε ο Taylor Jenkins Reid και τοποθετείται στη δεκαετία του '70. Η Ράιλι υποδύεται την τραγουδίστρια του συγκροτήματος, που μετά ερωτεύεται έναν Ουαλό πρίγκιπα και έρχονται στην Ελλάδα να ζήσουν τον έρωτά τους στην Ύδρα. Εκεί γνωρίζει μια παρέα χίπηδων, ποιητών, που είναι και λίγο φιλόσοφοι, είναι και λίγο sex drugs and rock 'n' roll και εγώ κάνω έναν Έλληνα από την παρέα.

Έχω περάσει από οντισιόν κανονικά. Για τη σειρά της Amazon έκανα ένα δοκιμαστικό, εγκρίθηκε και μετά έκανα ζωντανή σύνδεση με Λος Άντζελες όπου ήταν ο σκηνοθέτης και οι παραγωγοί και ξανακάναμε τη σκηνή από την αρχή. Η πρώτη μέρα ανάγνωσης του σεναρίου ήταν τρομερή, θυμάμαι μας είχαν πάει σε ένα τρομερό κτίριο, στον τελευταίο όροφο, με τα κείμενά μας, καφέ και κάναμε ζωντανή σύνδεση με Λος Άντζελες να δουν την πρόβα κλπ. Μας είχαν υπογραμμίσει τα λόγια μας, μας μετέφεραν με αυτοκίνητα. Έχω σκηνές με τη Ράιλι. Είναι πολύ απλή, συμπαθητική, φοβερή τύπισσα.

Επίσης θα είμαι στη νέα σεζόν της σειράς "Τεχεράνη" που γυρίζεται εδώ και είμαι πολύ χαρούμενος. Μου έστειλαν τις σκηνές μου και διαβάζω. Πριν από δύο εβδομάδες μου είπαν το τελικό οκ ότι σε θέλουμε».

Πώς ήταν εμπειρία στο κόκκινο χαλί στο φεστιβάλ των Καννών με την ταινία «Μποέμικη ψυχή»;

«Η ταινία "Μποέμικη ψυχή" του Τόνι Γκάτλιφ το 2018 ήταν αναμφισβήτητα από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα. Έκανα έναν χαρακτήρα που δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος, αλλά ήταν από τις λίγες φορές που με είδα και μου άρεσα πολύ, ήταν μεγάλη εμπειρία για εμένα. Η ταινία είχε επίσημη συμμετοχή στο φεστιβάλ των Καννών που ήμασταν καλεσμένοι, περπατήσαμε πάνω στο κόκκινο χαλί με τα σμόκιν μας. Επίσης φοβερή εμπειρία ήταν η ταινία "Stolen by Their Father" με τη Σάρα Ντρου από το "Grey’s Anatomy". Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στην Ελλάδα και μετά πήγαμε στο Τορόντο να συνεχίσουμε. Εγώ πήγα δύο εβδομάδες και ήταν καλά γιατί είχα λιγότερες μέρες γύρισμα και είχα την ευκαιρία να γυρίσω τον Καναδά σαν τουρίστας».

Ο ηθοποιός Κίμων Κουρής αποκαλύπτεται

Ποια είναι τα πρότυπα ηθοποιών που έχεις;

«Ίσως ο Νικήτας Τσακίρογλου. Από ξένους είμαι πολύ μεγάλος φαν του Γκάρι Όλντμαν, του Τζιμ Κάρεϊ, του Τζέρι Λιούις, του Μπιλ Μάρεϊ, για να μην πω τους κλασικούς Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, κ.ά».

Ρόλος που σε έχει δυσκολέψει και σε έχει κάνει να χάσεις τον ύπνο σου;

«Όχι ακριβώς να χάσω τον ύπνο μου, αλλά ήταν με την ομάδα Perros, στην παράσταση Η μοναξιά στην Άγρια Δύση. Ήταν ο μοναδικός ρόλος που έχω μπει τόσο πολύ μέσα σε αυτόν. Με το που άρχιζε η παράσταση χανόμουν για μιάμιση ώρα, όσο διαρκούσε. Ταξίδευα στον κόσμο του Βαλέν, όπως λεγόταν ο ρόλος και μετά επανερχόμουν. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να είμαι εκεί 100%, να έχω αντιληφθεί απόλυτα το πώς είναι, πώς σκέφτεται, θα μπορούσα να υπάρχω στη σκηνή ως Βαλέν και μετά εκτός σκηνής να κάνω το οτιδήποτε. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα, τρομερή ελευθερία και μου πρόσφερε μια σιγουριά ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω οτιδήποτε γίνει γιατί εκείνη τη στιγμή ήμουν ο ρόλος».

Άρα, είναι ο ρόλος που ένιωσες τα όρια να είναι δυσδιάκριτα;

«Ακριβώς και ήταν ο μόνος ρόλος που ένιωσα, πώς να στο πω, σαν να με χώρισε μια κοπέλα που δεν ήθελα με τίποτα να χωρίσουμε και μου είπε ξαφνικά τέλος. Τον είχα λατρέψει, ήταν ένας χαρακτήρας που πραγματικά αγάπησα, ερμήνευσα με μεγάλη χαρά και με επιτυχία θεωρώ, γιατί ταυτίστηκα τόσο πολύ μαζί του. Δεν μου έχει ξαναβγεί σε τόσο μεγάλο βαθμό».

Για ποιο λόγο; Ίσως γιατί πλέον είσαι μεγαλύτερος και έχεις περισσότερη εμπειρία;

«Μπορεί, αλλά θεωρώ ότι έχει να κάνει με τη δουλειά που έχεις κάνει για έναν χαρακτήρα και επίσης με τη θεατρική ομάδα δουλεύαμε πάρα πολύ στη λεπτομέρεια. Φαντάσου είχαμε κάνει μια μακέτα με την κωμόπολη του έργου οπότε ξέραμε ακόμα και το πού μέναμε, ποιο δρόμο παίρναμε για να πάμε στην πάμπ, ποιοι ήταν οι φίλοι μας, όλα.

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, τα έργα του είναι σαν να κρυφοκοιτάς μια κατάσταση από την κλειδαρότρυπα και είναι τόσο προσωπικά. Είναι έργα που αρπάζουν τον θεατή από τον σβέρκο και τον ταρακουνάνε μέχρι να πάρει τα μηνύματα».

Θα παράταγες την υποκριτική;

«Από τότε που βγήκα από τη σχολή δουλεύω ασταμάτητα και έτσι δεν χρειάστηκε να κάνω κάτι άλλο για να βγάλω λεφτά. Δουλεύω 16 συναπτά έτη. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήταν όνειρο ζωής, η υποκριτική προέκυψε στη ζωή μου. Από τους αδερφούς Τότσικα προέκυψε η ιδέα της επιλογής, ότι υπάρχει και αυτό. Έτσι μπήκε το μικρόβιο, γιατί τότε έψαχνα απεγνωσμένα να φύγω από κάτι που δεν μου άρεσε να κάνω. Αργότερα συνειδητοποίησα τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός και δη στην Ελλάδα.

Το γιατί είμαι ηθοποιός, μέχρι και σήμερα ψάχνω να το απαντήσω. Οπότε σε ένα θεωρητικό επίπεδο δεν θα έλεγα ότι: "όχι δεν θα το άφηνα με τίποτα". Δεν θα σου έλεγα ότι: "δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό".

Νομίζω ότι κάθε σχέση εξάρτησης είναι κακή, οπότε αν μου έλεγε κάποιος ότι σου χαρίζω ένα τέλειο εργαστήρι ξυλουργικής με όλα τα σύνεργα που χρειάζεσαι, θα σου μάθω τα πάντα για αυτό και θα παίρνεις και καλό μισθό, δεν θα έλεγα όχι, θα το δοκίμαζα!».

Κωμωδία θα έκανες;

«Φυσικά και θα έκανα! Και μαύρη κωμωδία. Φαντάζομαι ότι είναι πιο δύσκολο από το δράμα. Είναι θέμα timing και πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να κάνω.

Αυτό που χαίρομαι στη μέχρι τώρα πορεία μου είναι ότι δεν έκλεισα ποτέ δουλειά από ανάγκη. Πάντα έκανα τις επιλογές μου. Και αυτό θεωρώ είναι πολύ μεγάλη επιτυχία προσωπική. Το να δουλεύω με αυτούς που θέλω και να μην έχω επαγγελματική ανασφάλεια. Οπότε τώρα, έχω την πολυτέλεια να αρνηθώ κάτι -και το έχω κάνει ήδη για ταινία μικρού μήκους, λέγοντας στον σκηνοθέτη ότι "μου προτείνεις έναν ρόλο που έχω κάνει ακριβώς το ίδιο". Δηλαδή έναν κακό, που είναι πολύ βίαιος με τη γυναίκα του, λιγομίλητος, κλπ. Δεν είναι ότι δεν θέλω να ταυτιστώ μόνο, αλλά ότι δεν πρόκειται να σου κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και όσο μπορώ να το αποφεύγω θα το κάνω».

Έχεις ταυτιστεί όμως με ρόλους πιο σκοτεινούς και κακούς.

«Ναι, τους κακούς κάνω».

Γιατί; Είχα ρωτήσει και τον Γιάννη Στάνκογλου κάποτε.

«Λόγω φιζίκ, φυσιογνωμίας. Μου έχουν πει ότι μοιάζουμε με τον Στάνκογλου. Και ο Γιάννης και εγώ, δεν είμαστε άνθρωποι που θα μας δεις στο μπαρ και θα μας πολυ-εμπιστευτείς αμέσως. Θα ήθελες πρώτα να μας γνωρίσεις λίγο! (γέλια)».

Θα έφευγες στο εξωτερικό;

«Θα έφευγα αν ήμουν πιο μικρός ή αν με έπαιρναν και με πήγαιναν συγκεκριμένα, όχι για να πάω να αναζητήσω και να δοκιμάσω την τύχη μου δηλαδή».

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος σκηνοθέτης που θα ήθελες να σε σκηνοθετήσει;

«Ανυπομονώ και περιμένω να συνεργαστώ με τον πολύ καλό και πολύ αγαπημένο μου φίλο, τον Θανάση Τότσικα. Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτόν και τις δουλειές του γιατί έχει τύχει να διαβάσω τα σενάρια που περιμένουν και ανυπομονούν και αυτά να βρεθεί παραγωγός και να γίνουν πραγματικότητα.

Επίσης ο Γιάννης Οικονομίδης είναι ένας σκηνοθέτης που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και μου αρέσουν οι ταινίες του, παρόλο που ξεκίνησε αντίθετα. Δεν μου άρεσαν στην αρχή. Ήμουν ακόμα φοιτητής όταν βγήκε το 2006 η ταινία "Η ψυχή στο στόμα" στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και είχε σηκωθεί ο καημένος και είχε πει ότι: "Επειδή αρκετοί από εσάς θα σηκωθείτε και θα φύγετε, σας παρακαλώ όσο πιο διακριτικά γίνεται για να μην ενοχλήσετε τους άλλους".

Και όντως από το πρώτο πεντάλεπτο άρχισε να φεύγει κόσμος, μάλιστα ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς. Όμως αργότερα είπα ότι έπρεπε να δώσω μια δεύτερη ευκαρία σε αυτές τις ταινίες ότι κάτι πρέπει να έχουν. Έτσι, τις ξαναέπιασα όλες από την αρχή και πλέον τις λατρεύω.

Επίσης πιστεύω ότι ταιριάζω και λίγο σαν φιζίκ και σαν παίξιμο στις ταινίες του. Η μόνη παράσταση που με έχει δει ήταν ο Άγριος Σπόρος που δεν ήταν καλή και δεν πήγε και καλά. Ρε γ@@@@ο έχω κάνει κι άλλα πράγματα, γιατί δεν με έχει δει και κάπου αλλού; (γέλια)».

Ο εξαιρετικός Γιάννης Τσορτέκης, που πολλοί γνώρισαν από το Maestro, έχει παίξει Οικονομίδη όπως και πολύ θέατρο.

«Βέβαια, εγώ τον Τσορτέκη τον θυμάμαι όταν ήμουν στο πρώτο ή στο δεύτερο έτος στη σχολή. Τον είχα δει σε μια παράσταση και είχα πει "έτσι θέλω να παίζω όταν βγω από τη σχολή". Εκπληκτικός ηθοποιός και εξαιρετικός άνθρωπος».

Αυτή τη σεζόν δεν κάνεις θέατρο λόγω έλλειψης χρόνου;

«Ναι και γιατί έχω και έναν σκυλάκο ηλικιωμένο πια. Ήταν να κάνω κάτι θεατρικό και σκεφτόμουν πώς θα τα κατάφερνα, ύστερα από δεκάωρο γύρισμα, να έχω μετά και άλλες πέντε ώρες πρόβα κλπ. Θα έχω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, να κάνω τη γυμναστική μου, να κάνω μια βόλτα; Όμως μου λείπει πάρα πολύ.

Η τελευταία φορά που έκανα θέατρο ήταν πριν τον κορονοϊό, στη Μέθοδο Γκρόνχολμ που ήταν μια εξαιρετική παράσταση με τη Βίκυ Παπαδοπούλου, τον Πέτρο Λαγούτη και τον Χρήστο Σαπουντζή. Δεν πρόλαβα να το ευχαριστηθώ γιατί σταμάτησε λόγω Covid. Ήταν ένας χαρακτήρας που αγάπησα.

Επίσης μεσολάβησε και μια παράσταση στο Φεστιβάλ Αθηνών που κάναμε με τον Σίμο Κακάλα, τον Αίαντα το 2021. Ήταν για τρεις παραστάσεις, με κακές συνθήκες και ταλαιπωρία. Το Φεστιβάλ Αθηνών πρέπει να υποστηρίζει τον θεσμό του. Φαντάσου, δίπλα από τον Ελληνικό Κόσμο γινόταν συναυλία και είχε απίστευτη φασαρία. Μου κάνει πολύ κακή εντύπωση που προσέχουν ξένους θιάσους και όχι εμάς. Θέλεις να κάνεις εντύπωση στους ξένους και εμάς μας έχεις γραμμένους;».

Άγνωστες πλευρές του Κίμωνα Κουρή

«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη από μπαμπά Κερκυραίο και μαμά από την Αλεξανδρούπολη. Κατεβήκαμε οικογενειακώς στον Βόλο γιατί βρήκε δουλειά ο πατέρας μου στο νοσοκομείο της πόλης, επειδή ήταν γιατρός. Αργότερα, ως φοιτητής ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη, έκατσα μια δεκαετία και μετά ήρθα στην Αθήνα».

Παραλίγο οδοντίατρος

«Μου αρέσουν πολύ οι μικροδουλειές με τα χέρια, οι λεπτομέρειες, η ιδέα του εργαστηρίου με τα πάντα τακτοποιημένα στη σειρά. Παλαιότερα όταν είχα αντιληφθεί ότι δεν μπορώ να φτάσω την οδοντιατρική λόγω βαθμών, ήθελα να γίνω οδοντοτεχνίτης και στη συνέχεια συντηρητής έργων τέχνης. Υπέροχο, αν και με τόσα αρχαία στην Ελλάδα, δεν θα είχα δουλειά».

Η ζωγραφική

«Μου αρέσει η ζωγραφική, είμαι καλός στο ελεύθερο σχέδιο, όταν βλέπω κάτι μπορώ να στο σχεδιάσω. Από μόνος μου όμως ούτε τον ήλιο δεν μπορώ να σου σχεδιάσω (γέλια). Όμως, αν μου δείξεις κάτι, π.χ. ένα ποτήρι, μπορώ να το κάνω. Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά ισχύει! (γέλια)».

Η πυγμαχία

«Κάνω πυγμαχία εδώ και τρία-τέσσερα χρόνια. Αυτό κι αν είναι εκτόνωση, εκεί φεύγουν όλα. Μου αρέσει πάρα πολύ το μποξ, με δυσκολεύει και με τρελαίνει αυτό, σε βάζει στη διαδικασία να είσαι πολύ συγκεντρωμένος, επίσης είναι ένας απίστευτος συνδυασμός πραγμάτων που πρέπει να κάνεις εκείνη τη στιγμή. Βέβαια είμαι πολύ προσεκτικός λόγω δουλειάς, π.χ. με το πρόσωπο. Επίσης, είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου. Πολύ βολικό».

Η... αρχαιοελληνική μύτη

«Όλοι με ρώταγαν αν η μύτη μου είναι από το μποξ έτσι. Και αποφάσισα να κάνω πυγμαχία για να λέω πλέον ότι "Ναι! Η μύτη μου είναι έτσι από το μποξ!" (γέλια).

Ναι, αρχαιοελληνική (γέλια). Είχα κάνει χειρουργείο στο διάφραγμα γιατί εκτός από γαμψή ήταν και στραβή και είχα πρόβλημα με την αναπνοή! Τότε στη σχολή, μου είχε πει ο Τσακίρογλου "Μην τολμήσεις να την αλλάξεις! Πες το στους γιατρούς, γιατί θα δεις ότι αργότερα θα είναι το χαρακτηριστικό σου". Και η αλήθεια είναι ότι εγώ τη μύτη μου την αγάπησα από τότε που μπήκα στη σχολή και μετά. Μου έκαναν μπούλινγκ στο σχολείο. Αλλά κι εγώ έχω κάνει μπούλινγκ και έχω φάει».

Το lockdown και ο κορονοϊός

«Κατά τη διάρκεια τoυ lockdown ήμουν πολύ τυχερός γιατί τότε δουλεύαμε στην "Έξαψη". Έτσι, είχαμε δουλειά, μπορούσαμε να βγούμε, βλέπαμε κόσμο.

Κόλλησα κορονοϊό πριν μερικούς μήνες και ταλαιπωρήθηκα γιατί επί δύο εβδομάδες έβγαινα θετικός. Τις πρώτες μέρες ταλαιπωρήθηκα λίγο, μου έβγαλε μια κόπωση και με πονούσε πολύ το αυτί μου. Είχα πολύ ιικό φορτίο».

Η μουσική και τα ντραμς

«Παλιά, στα σχολικά μου χρόνια είχα μπάντα και η αίσθηση ήταν φοβερή. Είμαι αυτοδίδακτος σε κιθάρα, μπάσο, ντραμς, με αυτά ασχολούμαι. Μου αρέσει και ακούω πολλή μουσική. Αλλά μου έχει μείνει λίγο άχτι που δεν έχω παίξει ποτέ μπροστά σε κοινό. Δύσκολο και αυτό, θέλει πολλές πρόβες, θυσίες, εξάσκηση. Όσο το αφήνεις σε αφήνει. Είναι κάτι όμως που το έχω μέσα μου, έχω μια έφεση.

Παίζω ξένο ροκ, είμαι μεγάλος φαν των Nirvana, μεγάλωσα με Nirvana. Ακόμα με συγκινούν. Θέλω να συνδυάσω ένα ταξίδι για να δω ζωντανά τους Foo Fighters. Μου αρέσει το grunge, το αμερικανικό πανκ, κ.ά.

Η μουσική είναι μέσα στη ζωή μου, πολλές φορές με βοηθάει στο θέατρο ή το σινεμά όταν πρέπει να μπω μέσα στον ήρωα, σε μια κατάσταση. Επίσης, με βοηθάει όταν θέλω να γράψω».

Πίσω από τις κάμερες

«Έχω και άχτι να γράψω μια ταινία μικρού μήκους. Μάλιστα έχω πει στον Θανάση Τότσικα ότι θέλω να είμαι βοηθός του στις ταινίες για να μάθω λίγο πώς γίνεται. Θα σκηνοθετούσα μόνο στο σινεμά, π.χ. μια ταινία μικρού μήκους».

Η Αθήνα του Κίμωνα

«Είμαι 10 χρόνια στην Αθήνα. Μου αρέσει πολύ το Παγκράτι, είναι μια περιοχή που την γνώριζα προτού μετακομίσω στην Αθήνα. Έχω πολλούς φίλους στο Παγκράτι που με φιλοξενούσαν όποτε ερχόμουν Αθήνα. Επίσης, η πλατεία Μαβίλη, το ιστορικό κέντρο, Πλάκα, Μοναστηράκι, Ψυρρή, όπου μου αρέσει πολύ να περπατάω. Από τις αγαπημένες μου διαδρομές είναι από το σπίτι μου στο Παγκράτι να πάω στο Σύνταγμα και να χαθώ στα στενάκια στο Μοναστηράκι. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι ξέρω την Αθήνα.

Ως ηθοποιός δεν γίνεται να φύγω από την Αθήνα, αλλά αν δεν ήμουν ηθοποιός, θα πήγαινα Βόλο ξανά. Είναι όμορφη πόλη η Αθήνα αλλά πολύ κουραστική. Οι ρυθμοί της, η κίνηση. Είναι μια πόλη που σε κουράζει πολύ εύκολα. Δύσκολα τη βαριέσαι γιατί έχει πολλές επιλογές, αλλά σε κουράζει η φασαρία, η βρωμιά, η κίνηση, οι μεγάλες αποστάσεις, όλα είναι γρήγορα, σαν να κινούνται σε fast forward. Οι φίλοι μου οι Βολιώτες, όταν τους λέω ότι θέλω μισή ώρα και 40 λεπτά να πάω στη δουλειά μου, γελάνε. Στον Βόλο, σε 40 λεπτά είσαι στη Λάρισα. Στον Βόλο σε 5 λεπτά είσαι παντού και κάθε φορά που πηγαίνω συνειδητοποιώ πόσο πολύ χρόνο χάνεις στην κίνηση της Αθήνας. Όμως μου αρέσει αυτή η πόλη, έχει μια αλητεία, πολλές γωνιές, έχει τα ωραία της, τα πιο σκοτεινά της και τα κυριλέ της».

Επόμενα σχέδια

«Στα επόμενα σχέδιά μου είναι η σειρά της Amazon που θα κάνει πρεμιέρα στις 3 Μαρτίου, οι Παγιδευμένοι, που χωρίς να είναι κάτι επίσημο, θεωρητικά θα πάει και για δεύτερη σεζόν και η τρίτη σεζόν της σειράς Τεχεράνη που θα συμμετέχω στο καστ. Επίσης υπάρχουν σκέψεις για δύο κινηματογραφικές ταινίες, αλλά ακόμα είναι μόνο σκέψεις, ενώ θεατρικά συζητάω κάποιες δουλειές για του χρόνου».

*Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία το Geppetto The Bar

Διαβάστε επίσης

Ο «Παγιδευμένος» Σόλων Τσούνης μας ξεναγεί στο «καταφύγιο» του

Βασίλης Τριανταφύλλου: Ο Άγγελος από τους «Παγιδευμένους» στο Newsbomb

Φοίβος Δεληβοριάς: Το παρατσούκλι από τον Κολοκοτρώνη και το ραπάρισμα του Βέγγου

Δείτε όλο το Weekend Edition εδώ