Σεισμός στην Τουρκία: «Η περιοχή μύριζε θάνατο» - Συγκλονιστικές περιγραφές ανδρών της ΕΜΑΚ
Πολύτιμη ήταν η βοήθεια των Ελλήνων διασωστών στην Τουρκία μετά τον φονικό σεισμό των 7,8 Ρίχτερ. Ωστόσο, για τους ίδιους η εμπειρία αυτή ήταν κάτι που τους «λύγισε». Μιλώντας για τις δραματικές στιγμές που έζησαν στην Τουρκία διασώζοντας εγκλωβισμένους, αναφέρουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αλλά και την ευγνωμοσύνη του κόσμου για τη βοήθειά τους.
Ο επιπυραγός και εμπειρογνώμονας ευρωπαϊκού μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας Παναγιώτης Γιαννόπουλος είπε στο MEGA, πως η κατάσταση στη γείτονα χώρα ήταν εξαιρετικά δύσκολη.
«Από την στιγμή που μεταβήκαμε στην πόλη Χατάι και εγκαταστήσαμε τη βάση των επιχειρήσεών μας, προβήκαμε σε μια πρώτη απόπειρα συντονισμού. Οδηγηθήκαμε από μαρτυρίες του ντόπιου πληθυσμού εκεί που μας είπαν ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι. Από την αρχή που μεταφερθήκαμε μέσα στην πόλη, είδαμε κόσμο απελπισμένο στον δρόμο, σε δραματική κατάσταση, σε χαοτικό περιβάλλον, να μας πλησιάζει και να μας εκλιπαρεί να πλησιάσουμε στα σημεία εκείνα που συνάνθρωποί τους ήταν εγκλωβισμένοι», τόνισε.
Αναφέρθηκε επίσης σε ένα αγοράκι που έσωσαν αφού ο μικρότερος αδερφός του, ο οποίος κατάφερε να βγει μόνος του από τα συντρίμμια, τους οδήγησε στο κτίριο.
«Το παιδάκι ήταν εγκλωβισμένο από τα πτώματα του πατέρα και του αδερφού του. Μπήκαμε σε μια ετοιμόρροπη κατασκευή που θα μπορούσε να καταρρεύσει οποιαδήποτε στιγμή. Εισήλθαμε, αντικρύσαμε τον νεαρό εγκλωβισμένο, ξεκινήσαμε διαδικασίες απεγκλωβισμού. Συναντούσαμε πότε δυσκολίες από τον εγκλωβισμό μελών του σώματός του από την κατασκευή που είχε καταρρεύσει, και άλλοτε από το σώμα του πατέρα του», είπε.
Ο κ. Γιαννόπουλος μίλησε και για τη συνδρομή των κατοίκων στο έργο των διασωστών. Όπως είπε, «όποιοι από τους κατοίκους γνώριζαν αγγλικά, έσπευσαν από την αρχή δίπλα μας για να διευκολύνουν την επικοινωνία με τους εγκλωβισμένους».
«Όταν σε τραβάνε από το χέρι για να σώσεις τον άνθρωπό τους, απλά πας», προσέθεσε.
Η ευγνωμοσύνη του κόσμου
«Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στον χώρο της καταστροφής και παρόλο που ο κόσμος ήταν στη φάση του σοκ, προσπάθησε να μας βοηθήσει, στάθηκε δίπλα μας με φιλική διάθεση, μας αγκάλιασε», είπε ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος.
Όσο για τις εικόνες που δε θα ξεχάσει ποτέ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η πρώτη εικόνα η οποία δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου, μέσα στο πλαίσιο της απόλυτης καταστροφής, χάους, απελπισίας, είναι αυτή μικρών παιδιών να παίζουν σε παιδική χαρά δίπλα στις ερειπωμένες κατασκευές. Η δεύτερη, πλήθος ανθρώπων είχαν χάσει τη ζωή τους και η μυρωδιά του θανάτου είχε έντονη παρουσία σε όλη την περιοχή».
Συγκλονιστικά ήταν τα όσα εξιστόρησε και ο γιατρός του ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας.
Ο ήρωας της ελληνικής αποστολής λύγισε περιγράφοντας όλα όσα έζησε μέσα σε μια εβδομάδα στην Τουρκία.
Παιδιά που έβγαλαν ζωντανά μέσα από τα χαλάσματα, εγκλωβισμένοι που «έσβηναν» μπροστά στα μάτια τους, φωνές κάτω από τόνους συντρίμμια εκλιπαρώντας για βοήθεια, ήταν μόνο μερικά από τα βιώματα που έμειναν χαραγμένα στις μνήμες τους.
«Το συναίσθημα που θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου είναι οι φωνές των ζωντανών θαμμένων», επεσήμανε.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην περίπτωση ενός 8χρονου αγοριού που προσέφερε ένα κουτί μπισκότα στους διασώστες.
«Και μου φέρνει ένα κουτί μπισκότα. Μπορεί να ακούγεται τίποτα. Μπορεί να μη λέει κάτι. Για μένα όμως ήταν πολύ πιο ψηλά και πιο δυνατή από όλες τις άλλες εικόνες», είπε.