Σύγκρουση τρένων στα Τέμπη: Συγκλονίζουν οι ιστορίες της φρίκης από τους επιζώντες της τραγωδίας

Υπό καταρρακτώδη βροχή παραμένουν έξω από το νοσοκομείο της Λάρισας συγγενείς των νεκρών από την τραγωδία στα Τέμπη, με την διαδικασία της ταυτοποίησης να ήταν προγραμματισμένη να αρχίσει σήμερα το μεσημέρι, ωστόσο μία καθυστέρηση στη διαδικασία εξόργισε τους ανθρώπους που θέλουν να μάθουν για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων.

Πρόκειται για όλους εκείνους που βρέθηκαν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή, στην πλειοψηφία τους φοιτητές που γυρνούσαν στα σπίτια τους ή στην πόλη που σπουδάζουν, ή ακόμη και εκείνοι που απλώς έφυγαν για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και αποφάσισαν να παρατείνουν τις ολιγοήμερες διακοπές τους για μία ημέρα.

Τα ντοκουμέντα του εφιάλτη που βίωσαν οι επιβαίνοντες του μοιραίου τρένου είναι συγκλονιστικά, καθώς όσα ακολούθησαν μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών είναι ασύλληπτα, φλόγες, παιδιά να σπάνε πόρτες και παράθυρα, φωνές και κλάματα.

Ένας από τους επιζώντες του δυστυχήματος είναι ο Λάζος Παπζήσης, ο οποίος κατάφερε να απεγκλωβιστεί από το τρένο, ωστόσο νοσηλεύεται στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας. Τα βίντεο που τράβηξε αποτυπώνοντας την κόλαση που επικράτησε αμέσως μετά το δυστύχημα παγώνουν το αίμα. Τραύματα σωματικά αλλά και ψυχικά έχουν μείνει να θυμίζουν την απόλυτη τραγωδία για εκείνους που επέζησαν.

Στην κάμερα του MEGA μίλησε η μητέρα της Γεωργίας, η οποία κατάφερε να βγει ζωντανή από το μοιραίο τρένο και αναφέρει ότι ο εφιάλτης επιστρέφει τα βράδια.

Τα πρώτα εξιτήρια από το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για τους εγκαυματίες έχουν ξεκινήσει.

Στο MEGA μίλησε ο Δημήτρης Κωσταρέλος, ένας 20χρονος νεαρός ο οποίος βρισκόταν ανάμεσα στα 14 άτομα που νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ευτυχώς χωρίς σοβαρά τραύματα.

Ο νεαρός επέβαινε στο δεύτερο βαγόνι, το οποίο κάηκε ολοσχερώς.

«Ήταν κόλαση επί γης. Μύριζε θάνατο. Το δικό μου το βαγόνι κάηκε ολοσχερώς. Έσπασα τα παράθυρα και το δεξί και το αριστερό», δήλωσε.

Τα εισιτήρια της Αθηνάς και του Νίκου έγραφαν βαγόνι 3, ωστόσο δευτερόλεπτα πριν τη σύγκρουση ο Νίκος σηκώθηκε να πάει τουαλέτα και την ώρα που στεκόταν όρθιος εκτοξεύθηκε έξω από το τρένο. Εκείνος κατάφερε και βγήκε ζωντανός, η Αθηνά ωστόσο αγνοείται ακόμα.

Ο Στέργιος εκφράζει την ευγνωμοσύνη του που βγήκε ζωντανός μόνο με χτυπήματα στα χέρια και γρατζουνιές στο πρόσωπο. Δεν πρόκειται ποτέ όμως να φύγει από το μυαλό του η νύχτα αυτή που έζησε, που μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο, δυστυχώς, είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Αδιανόητο είναι το γεγονός ότι η τραγωδία θα μπορούσε να είναι ακόμη ποιο μεγάλη εάν η σύγκρουση των δύο τρένων συνέβαινε μέσα στο τούνελ το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω.

«Πάρε όταν φτάσεις»

Η Ελλάδα θρηνεί. Θρηνεί για τα νέα παιδιά που χάθηκαν, απλώς επειδή επιβιβάστηκαν σε ένα τρένο.

Συγκινεί η κίνηση μαθητών γυμνασίου στη Δροσιά και τους Αγίους Αναργύρους, που σχημάτισαν με τις τσάντες τους στο προαύλιο του σχολείου τους την φράση «Πάρε όταν φτάσεις».

Τη φράση που όλοι οι γονείς έχουν πει κάποια στιγμή στα παιδιά τους και πολλά παιδιά τώρα δεν θα ξανακούσουν, γιατί δεν θα ξαναβρεθούν στις αγκαλιές των γονιών τους.