Τέμπη: Ανατριχιάζουν οι περιγραφές φοιτητή - «Από τη σύγκρουση βρέθηκα στον αέρα, παντού φωτιά»
Ο 20χρονος φοιτητής κατάφερε να βγει ζωντανός από την «κόλαση» των Τεμπών και να σώσει και συνεπιβάτες του
Συγκλονιστικές στιγμές της τραγωδίας της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη, αποκαλύπτει ο 20χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, ο οποίος όχι μόνο κατάφερε να βγει από το τρένο του θανάτου αλλά προσπάθησε να σώσει και ανθρώπινες ζωές απεγκλωβίζοντας συνεπιβάτες του από το δεύτερο βαγόνι.
Η μαρτυρία του 20χρονου φοιτητή από το σημείο της τραγωδίας συγκλονίζει, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, «εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγμα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός». «Έκανα αυτό που ένιωθα να κάνω ως άνθρωπος», ανέφερε στη συνέχεια ο φοιτητής.
Ο ίδιος περιέγραψε την στιγμή της σύγκρουσης λέγοντας ότι εκείνη την ώρα συνομιλούσε με φίλους του, για να τον παραλάβει κάποιος από τον σταθμό. «Βλέπαμε φωτιές και σπινθήρες, πηδούσαμε από 3-4 μέτρα ύψος. Την που ώρα έγινε η σύγκρουση με την έκρηξη βρέθηκα στον αέρα μαζί με τρεις συμφοιτητές μου, όλοι βρισκόμασταν στο δεύτερο βαγόνι».
Οι περιγραφές του νεαρού ανατριχιάζουν. Ο 20χρονος περιέγραψε ότι μετά την σύγκρουση υπήρχε παντού σκοτάδι, φωτιά και σπινθήρες, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική λόγω των αναθυμιάσεων από τα καμμένα υλικά.
Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του κατάφεραν να πηδήξουν από τα παράθυρα της πάνω πλευράς. Όπως είπε, ο ίδιος και όσοι μπορούσαν βοηθούσαν κόσμο να βγει από το βαγόνι. Όσοι ήταν σε θέση πηδούσαν από ύψος 3-4 μέτρων.
«Φοβήθηκα ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου»
Στη συνέχεια μιλώντας στον ΣΚΑΙ περιέγραψε βιβλικές σκηνές: «Ο κόσμος έφευγε μακριά από τη φωτιά, μιλούσε στα κινητά, άλλοι ήταν σωριασμένοι στο χωράφι, άλλοι πάλευαν με τον πόνο και την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγμα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός».
Στη συνέχεια, αφού συνειδητοποίησε ότι είναι καλά, «είχα την ψυχραιμία να βοηθήσω κόσμο να βγει και δεν ήμουν μόνος μου σε αυτό. Όλοι όσοι μπορούσαμε βοηθήσαμε».
Είπε ακόμη ότι έκανε 25 λεπτά να βγει από το βαγόνι και μετά τηλεφώνησε στην μητέρα του.
«Δεν νοείται να μην υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, να μην υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές» είπε και κατέληξε: «Δεν θα ξανάπαιρνα το τρένο, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά επειδή δεν θα ήθελα να ξαναδώσω τα χρήματά μου σε τέτοιους ανθρώπους».
