Ντου του Ρουβίκωνα στο σπίτι του Κώστα Καραμανλή
Παρέμβαση έξω από το σπίτι του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή πραγματοποίησαν μέλη του Ρουβίκωνα το μεσημέρι της Κυριακής.
Οι «Ρουβίκωνες» πέταξαν τρικάκια έξω από το σπίτι του τα οποία έγραφαν: «ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ».
Στο κείμενο που ανάρτησαν στο Facebook αναφέρουν:
«Παρέμβαση στο σπίτι του πρώην Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή στην Πλάκα. Όταν μια κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα, σκοντάφτει κι είναι έτοιμη να πέσει, με την κοινωνική κατακραυγή και οργή να μαίνονται, πάντα "θυσιάζεται" και κάποιος. Συνήθως, αυτός που είναι ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, ανάλογα με τη θέση του στην κυβέρνηση, και πάνω στον οποίο έχουν πέσει όλα τα φώτα.
Στην περίπτωση του εγκλήματος στα Τέμπη, ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, από άποψη θέσης, δεν μπορεί να ναι άλλος από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, που με δάκρυα στα μάτια παραιτήθηκε, όχι γιατί συνειδητοποίησε το βάρος της ευθύνης, αλλά γιατί βρέθηκε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, είδε το καράβι της εξουσίας για αυτόν να χάνεται νωρίτερα από άλλους.
Μην γελιόμαστε. Ο Καραμανλής, κι ο κάθε Καραμανλής, δεν είναι κάνας αποδιοπομπαίος τράγος. Είναι συνένοχος στο έγκλημα, ένα έγκλημα που οργανώνεται αργά και σταθερά χρόνια τώρα, από όλες τις κυβερνήσεις εξουσίας, από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, με την υποβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών και το προσκύνημά στο αρπακτικό ιδιωτικό κεφάλαιο.
Κι είναι συνένοχος όχι γιατί πιάστηκε στη Βουλή λίγες μέρες πριν το πολύνεκρο στα Τέμπη να σκούζει για την ασφάλεια στους σιδηρόδρομους. Είναι συνένοχος, γιατί με συγκεκριμένες πράξεις του υποβάθμισε κι άλλο τις δημόσιες συγκοινωνίες και ναρκοθέτησε ακόμα περισσότερο την ασφάλεια των επιβατών, την ασφάλειά όλων μας.
Ήταν αυτός, που για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, άφησε συνειδητά τρόλεϊ και λεωφορεία να σαπίζουν, που έκοψε δρομολόγια και μείωσε το προσωπικό στις συγκοινωνίες εν μέσω πανδημίας, ούτως ώστε να μπορέσει να μας πλασάρει σιγά σιγά την ιδωτικοποίηση των ΟΑΣΑ, ΟΑΣΘ και ΗΣΑΠ, χωρίς να δίνει δεκάρα τσακίσει βέβαια για τον καθημερινό κίνδυνο με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι επιβάτες, κατά πλειοψηφία από τη βάση της κοινωνίας, και οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες. Με αποτέλεσμα να έχουμε διαρκώς ατυχήματα, παρολίγον νεκρούς, αλλά και νεκρούς.
Στο έγκλημα των Τεμπών, όμως, έγινε ξεκάθαρα κατανοητό από όλη την κοινωνία το εξής.
Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Τελεία και παύλα. Διότι, όσο εμείς παίζαμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα μπαίνοντας στα τρένα, τα παράσιτα των εταιρειών πλούτιζαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν. Μια χαρά όλα αυτά τα χρόνια η Hellenic Train τσέπωνε κέρδη από εισιτήρια και την κρατική επιδότηση 50 εκατομμυρίων, έχοντας λανσάρει στην Ελλάδα τρένα τα οποία στην Ελβετία είχαν αποσυρθεί, για λόγους ασφαλείας.
Μια χαρά Alstom και Άκτωρ (Ελλάκτωρ), που έχουν αναλάβει το κατασκευαστικό έργο αναβάθμισης των αυστημάτων ασφαλείας του ΟΣΕ, έπαιζαν το παιχνίδι των συμφερόντων τους τρενάροντας εσκεμμένα την υλοποίηση της σύμβασης, σε μια μάχη για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Μια χαρά ο Καραμανλής δίνει δωράκια ύψους 57 εκατομμυρίων στην Alstom για τη συνεπή παράδοση των έργων της γραμμής 4 του μετρό, έναν νόμο που πέρασε ο ίδιος, έναν νόμο που κάνει νόμιμη τη διαφθορά.
Αυτή είναι η ουσία κράτους και κεφαλαίου, δεν είναι η εξαίρεση. Όχι το πώς θα γίνει σωστά η δουλειά. Αλλά το πώς οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θα βγάλουν και περισσότερα στις πλάτες μας και πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους εις βάρος της κοινωνίας. Κι ο Καραμανλής δεν υπέπεσε σε κανένα ανθρώπινο λάθος. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Όσο βάρος και να δίνουν στην επικοινωνιακή διαχείριση του εγκλήματος, δεν σώζονται. Η κοινωνική βάση έχει συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και έστειλε ήδη τα πρώτα μηνύματα προς την εξουσία. Και όχι εκ του ασφαλούς, αλλά στον δρόμο.
Να μην περιμένουμε να βρούμε μπροστά μας άλλα Τέμπη, να απαντήσουμε με πράξεις».
Επίθεση Ρουβίκωνα στην Hellenic Train
Υπενθυμίζεται ότι το βράδυ της Παρασκευής 10 Μαρτίου, μέλη του Ρουβίκωνα πέταξαν πέτρες στα κεντρικά γραφεία της Hellenic Train στη λεωφόρο Συγγρού προκαλώντας φθορές στις τζαμαρίες του κτιρίου και στην είσοδο των γραφείων.
Στην μακροσκελές κείμενο, με το οποίο αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση, ο Ρουβίκωνας θέτει τρία ερωτήματα «για το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη και που αν δεν απαντηθούν, οι 57 έως τώρα δολοφονημένοι δεν θα είναι τα θύματα, θα είναι τα πρώτα θύματα».
Αυτά είναι: «Γιατί συνέβη, πώς θα πληρώσει αυτός που φταίει, πώς δεν θα ξανασυμβεί».
Ολόκληρο το κείμενο ανάληψης της ευθύνης:
Γιατί συνέβη, πώς θα πληρώσει αυτός που φταίει, πως δεν θα ξανασυμβεί.
Αυτά είναι τα τρία ερωτήματα που αφορούν το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη και που αν δεν απαντηθούν, οι 57 έως τώρα δολοφονημένοι δεν θα είναι τα θύματα, θα είναι τα πρώτα θύματα.
Και δεν φτάνει να απαντηθούν. Πρέπει και οι απαντήσεις να δημιουργήσουν πράξη. Να αλλάξουν πράγματα. Αυτοί που φταίνε πρέπει να έχουν συνέπειες. Το μέλλον πρέπει να εξασφαλιστεί.
Τους σιδηρόδρομους τους ελέγχει το κράτος και το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο την βιτρίνα και τα κέρδη, το κράτος ως συνήθως, τις υποδομές και τα κόστη. Από την μία, η Ιταλική εταιρεία που της έκαναν δώρο δημόσιο πλούτο δισεκατομμυρίων, αλλά και οι γνωστές διαπλεκόμενες εταιρείες σε όλα τα δημόσια έργα, πχ Άκτωρ. Από την άλλη, ο κρατικός μηχανισμός, η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, τα κόμματα. Όλοι αυτοί, έβγαλαν κέρδη και διαχειρίστηκαν χρήματα που έχουν προέλθει από τον μισθό, δηλαδή τη δουλειά όλων μας. Και είχαν μια δουλειά να κάνουν. Να κυκλοφορούν τα τρένα στο υποτυπώδες ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, στην ώρα τους, με μια στοιχειώδη άνεση και να πηγαίνουν οι άνθρωποι στον προορισμό τους.
Χρειάστηκε η δολοφονία στα Τέμπη για να πληροφορηθούμε πώς έκαναν αυτή τη δουλειά.
Από τη μία η εταιρεία, ο «επενδυτής», που επιδοτούνταν με 50 εκατομμύρια τον χρόνο για την «Άγονη Γραμμή»(!) Αθήνα-θεσσαλονίκη. Αυτή αγόρασε τρένα που πήγαιναν για παλιοσίδερα και μας τα παρουσίασε σαν τεχνολογικά θαύματα. Η εταιρεία που δεν ήξερε πόσοι επιβάτες είναι στο τρένο της. Η εταιρεία που πάνω από όλα, στην πιο αυτονόητη έκφραση «ατομικής» και «εταιρικής» ευθύνης δεν είπε μισή κουβέντα για την καρμανιόλα στην οποία έμπαιναν χιλιάδες αθώοι καθημερινά για δεκαετίες, ενώ καρπώνονταν τα πανάκριβα, για τα εισοδήματά μας, εισιτήρια. Κολλητά και οι άλλες εταιρείες, αυτές των αναθέσεων στα έργα ασφάλειας και δικτύου. Αυτές που πήραν τα χρήματα κι έφυγαν. Αυτό είναι το κεφάλαιο.
Από την άλλη οι κυβερνήσεις, δηλαδή τα καθεστωτικά κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που συνειδητά υποβάθμισαν τους δημόσιους σιδηρόδρομους. Ο Σύριζα που τους ιδιωτικοποίησε και λυπημένος παρακολούθησε την κατάρρευση. Η ΝΔ του Μητσοτάκη τέλος που μετέτρεψε το επάγγελμα του σταθμάρχη σε μοναδικό Θεό που οι στιγμιαίες αποφάσεις ή τα λάθη του γεμίζουν νεκροταφεία. Δίπλα, και ο σταθερός κρατικός μηχανισμός. Υποστελεχωμένος, δομικά κακοφορμισμένος βρίσκεται να πρέπει να διαχειριστεί καθήκοντα που δεν μπορεί, ειδικά όταν πρέπει να κάνει τον λατζιέρη εταιρειών. Κάπου εκεί και ένα δίκτυο διαφθοράς και ευνοιοκρατίας, με ρουσφέτια από πολιτικούς μέχρι και δουλειές με λαθρεμπόρια μετάλλων, σε ένα πιο λούμπεν επίπεδο. Αυτό είναι το κράτος.
Κράτος και κεφάλαιο λοιπόν έπρεπε να λειτουργήσουν τους σιδηρόδρομους και σχεδόν δυο δεκαετίες η ασφάλειά τους επιδεινώνεται για να φτάσουμε σήμερα να λειτουργούν τρένα τεχνολογίας του 2023 με ελλιπή μέτρα ασφάλειας του 1950.
Ένα είναι βέβαιο. Ότι άργησε τόσο πολύ μια τέτοια δολοφονία το οφείλουμε αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες και την συνείδηση των εργαζόμενων στα τρένα, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα ευθύνης. Άνθρωποι που φορτώθηκαν τέτοιο καθήκον διαχειριζόμενοι όχι καρβουνιάρηδες, αλλά το κάθε «Βέλος» των 200χλμ/ώρα επικοινωνώντας από τα κινητά τους, αξίζουν το σεβασμό όλης της κοινωνικής βάσης. Και κατά κανέναν τρόπο τα όποια περιστατικά ευνοιοκρατίας δεν αμαυρώνουν το εργατικό επίτευγμα για πάνω από μια δεκαετία να μην έχουμε Τέμπη υπό αυτές τις συνθήκες ασφάλειας.
Και δεν έπαψαν να προειδοποιούν, να προσπαθούν να ενημερώσουν. Κανείς δεν άκουσε, η συνδικαλιστική φωνή είναι μια φωνή που η εξουσία θέλει να σιγήσει. Δεν τους αγνόησαν απλά, τους εξαφάνισαν μέσα από την απαξίωση και τη συκοφαντία. Σήμερα αρκετοί από αυτούς είναι νεκροί. Γιατί τελικά η στατιστική είναι αμείλικτη. Κράτος και κεφάλαιο δολοφόνησαν ξανά.
Και από γύρω τα ΜΜΕ, που από τα μνημόνια και μετά είναι συγκολλητική ουσία ενός μπλοκ οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που εκφράζεται δημόσια από τη Ν.Δ., να πρέπει να αντιμετωπίσουν το πλατύ κύμα συνειδητοποίησης που προκάλεσε αυτή η δολοφονία. Την δυνατότητά της να προσφέρει οφθαλμοφανή συμπεράσματα στους πάντες. Δεν υπάρχουν προπαγάνδες για να κρύψουν τους υπεύθυνους, είναι μπροστά στα μάτια μας, αυτοί με ονόματα και διευθύνσεις που απαρτίζουν το κράτος και το κεφάλαιο.
Τα ΜΜΕ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την συνειδητοποίηση που έφερε αυτό το γεγονός. Όχι σε ένα επίπεδο γνώσης. Όλοι είδαν τους δεκάδες χιλιάδες επιπλέον νεκρούς από την διάλυση του ΕΣΥ στην πανδημία. Όλοι γνωρίζαμε. Αλλά η αμεσότητα και η διαύγεια μια τέτοιας τραγωδίας μπόρεσε να βγάλει στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ένιωσαν έναν πολύ χειροπιαστό κίνδυνο. Με αυτούς που μπλέξαμε ούτε το τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε… Παλεύουν οι καθεστωτικοί παπαγάλοι να κόψουν σε μικρά κομμάτια τις ευθύνες και να χρεώσουν ένα άτομο φορτωμένο με υπεράνθρωπες απαιτήσεις. Οι κυβερνητικές ελίτ κάνουν ελιγμούς με επικοινωνιακές γραμμές, παραιτήσεις, γκάλοπ και ψεύτικα δάκρυα. Την ίδια ώρα άλλοι καθεστωτικοί πηδάνε από το καράβι και πάνε με το κύμα βλέποντας την κρίση ως ευκαιρία για το δικό τους ξέπλυμα.
Διότι μην ξεχνάμε, όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς στην αρχή της περιόδου αναπαραγωγής της αστικής δημοκρατίας. Τις εκλογές. Κι αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα.
Τα περιπλέκει για αυτούς, όχι για εμάς.
Ο μοναδικός τρόπος να πληρώσουν αυτοί που φταίνε, το κράτος και το κεφάλαιο, είναι να πάρουμε εμείς την πολιτική στα χέρια μας και να τους ρίξουμε στα σκοινιά. Καλά κάνουν και φοβούνται την αντισυστημικότητα. Και ξέρουμε ποια «αντισυστημικότητα» θα σπρώξουν οι συστημικοί αν δουν ότι η κατάσταση δεν μαζεύεται. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον δρόμο όμως έκαναν ένα σινιάλο. Ο αέρας που πήρε το καθεστώς τα τελευταία χρόνια θα κοπεί μαχαίρι.
Πεθαίνουμε χωρίς εντατικές και γιατρούς από covid, πεθαίνουμε στα τρένα χωρίς σύστημα ασφάλειας και χωρίς προσωπικό, καιγόμαστε χωρίς πυροσβέστες και μέσα, τα όσα τους πληρώνουμε «για να κάνουν τη δουλειά» πηγαίνουν σε προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών, στην αγορά Ραφάλ, στα κέρδη εταιρειών και βέβαια στο πανηγύρι διαφθοράς ανάμεσα στην αστική τάξη και τις πολιτικές ελίτ. Τις ελίτ που βρήκαν αυτήν τη στιγμή την ευκαιρία να ανοίξουν την ιδιωτικοποίηση του νερού και να δώσουν σε επενδυτές το ογκολογικό νοσοκομείο παίδων. Αδίστακτοι…
Η απάντηση είναι στην αντισυστημικότητα. Σε αυτή που διεκδικεί την ενότητα των εργαζόμενων ανθρώπων που τους ωθεί να μην σταματούν να πιέζουν, να επιδιώξουν να ανακαταλάβουν το δημόσιο από κράτος και ιδιώτες και να το διευρύνουν. Να οργανωθούν στη δουλειά, στην γειτονιά, στην πολιτική. Αλληλέγγυα και αποφασιστικά. Γεμίζοντας δρόμους και πεζοδρόμια, έξω και μαχητικά ενάντια στις συστημικές λύσεις, χωρίς αυταπάτες και αναθέσεις αυτήν τη φορά.
Αν αυτήν τη στιγμή ακούμε την εξουσία να κλαψουρίζει είναι γιατί φοβήθηκε. Φοβήθηκε τον συλλογικό θρήνο που υπονοεί μια συλλογική συνείδηση. Φοβήθηκε που τα άπλυτά της βγήκαν έτσι στη φόρα. Φοβήθηκε το σινιάλο της οργής στον δρόμο. Όταν της περάσει ο φόβος θα κάνει τα ίδια, το ξέρουμε. Γιαυτό δεν πρέπει να της περάσει. Και μόνο έτσι όχι μόνο θα πληρώσουν οι υπεύθυνοι, αλλά και θα μπορούμε να ελπίσουμε ότι θα έχουμε νοσοκομεία και γιατρούς, πυροσβέστες και πυροσβεστικά μέσα και θα μπορούμε να παίρνουμε το νυχτερινό τρένο Αθήνα-θεσσαλονίκη χωρίς την ψυχή στο στόμα. Έτσι, οι απαντήσεις που όλη η βάση δίνει αυτή την ώρα θα γίνουν και πράξη».
Σχετικές ειδήσεις
Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στο πολιτικό γραφείο του Θάνου Πλεύρη
Παρέμβαση Ρουβίκωνα στο σπίτι του πατέρα της 19χρονης
Βίντεο: Εισβολή Ρουβίκωνα στο γραφείο δικαστικού επιμελητή στην Ομόνοια