Τέμπη: Νέες καταγγελίες από εργαζόμενη για πάρτι με μουσική στο σταθμαρχείο της Λάρισας

Εργαζόμενη του σιδηροδρομικού σταθμού Θεσσαλονίκης που από τύχη δεν ήταν στην μοιραία αμαξοστοιχία καταγγέλλει στην τηλεόραση του Mega πως ο σταθμός της Λάρισας ήταν όχι χώρος εργασίας, αλλά διασκέδασης με μουσικές και ουίσκι.

Το κλίμα διάλυσης καταδεικνύουν και τα ηχητικά αποσπάσματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Την ώρα της δουλειάς, την ώρα που τρένα με εκατοντάδες επιβάτες κινούνται με υψηλές ταχύτητες, στο σταθμαρχείο θα κάνουν όχι απογραφή συρμών, αλλά γυναικών.

-Ρεντίφα, τι έγινε; Καλά είσαι;

-Καλά, εσύ;

-Πόσες γκόμενες έχεις; Οχτώ;

-Οχτώ, οχτώ.

-Να τις χιλιάσεις.

-Α, δεν θέλω άλλες, δεν μπορώ.

-Α, δεν μπορείς, κόπηκες. Εμ… Ρε μ…α, είσαι σε τέτοια ηλικία που τον πιάνεις με τσιμπιδάκι, ρε μ…α.

-Όχι θες να γαμ… κιόλας. Α…

-Τι λες ρε μ…α; Ό,τι έχεις πάθει εσύ νομίζεις ότι το έχει πάθει όλος ο κόσμος;

-Χα, α ρε π…αρα. Γιώργο, που είναι το 58;

-Το 58 έφυγε από εμένα με 9 λεπτά…

Ενώ δεν λείπουν και οι παραγγελίες για σουβλάκια, τις οποίες το σταθμαρχείο εμφανίζεται πρόθυμο να διεκπεραιώσει μαζί με την κίνηση των συρμών.

-Κώστα. Έλα ρε, ο…

-Έλα Γιαννάκο μου.

-Να σε ρωτήσω. Έχει μείνει το Desiro ε; Τέλος.

-Ναι, και;

-Τίποτα. Να σου πω, έχεις κανά σουβλατζίδικο να παραγγείλουμε τίποτα να φάμε;

-Χε, χε.

-Γιατί άμα είναι να μείνουμε εδώ πέρα, δε γαμ…

-Δεν ξέρω, είμαι εδώ πέρα, δεν προλαβαίνω ούτε τα τηλέφωνα να σηκώσω. Αλλά άμα είναι αν το μαζέψουν, θα χρειαστεί να παλινδρομήσουμε μετά.

-Α, να παλινδρομήσουμε;

-Άμα μαζέψουμε εκείνο, αλλιώς πρέπει να κάνουμε μονοδρόμηση μέχρι το Πλατύ.

-Κατάλαβα.

-Πρέπει να μαζευτεί εκείνο φιλαράκι. Τέλος πάντων, θα σου βρω λύση για τα σουβλάκια. Θες να βάλω τα κορίτσια να ασχοληθούν;

-Εντάξει, εντάξει. Πες τους ένα τηλέφωνο θέλω.

-Εντάξει, θα σου δώσω εγώ. Θα ασχοληθώ σε ένα λεπτό.

-Εντάξει, εντάξει, έγινε.

Τέμπη - Αποκάλυψη από εργαζόμενη: «Δεν δούλευε τίποτα – Ήταν χαλαροί με μουσική»

«Εγώ ήμουν η καθαρίστρια που έμπανε στο 62 επί δύο χρόνια. Εμένα το ωράριό μου ήταν το βραδινό. Τα ελλείμματα στις γραμμές των τρένων, στις φωτοσημάνσεις κι αυτά ήταν πολλά» αναφέρει η Γεωργία Σιμερίδου που μίλησε στο MEGA.

«Εγώ να σας πω ότι δύο χρόνια που περιμένω το τρένο, ενώ έπρεπε να φεύγει το 62 δέκα και τέταρτο, ποτέ δεν έφευγε δέκα τέταρτο. Έφευγε έντεκα παρά είκοσι, δέκα και μισή ποτέ. Ή χαλούσε η μηχανή ή κάνανε κάποια έργα εκεί δεν ξέρω στο Λιανοκλάδι που κοντά κάνανε έργα. Έκαναν πάντα κάτι αλλά τελειωμό δεν είχε. Υπήρχαν πάντα καθυστερήσεις. Η συνεννόηση μηχανοδηγών και σταθμαρχών γινόταν απ’ τον ασύρματο ή από το τηλέφωνο μέσα που υπήρχε της υπηρεσίας».

Όπως αναφέρει η ίδια, το τηλέφωνο που ήταν σε λειτουργία στο σταθμό ήταν από το…1975. «Είναι όλα παλιά. Ο πίνακας, κατ’ εμέ, αυτό που έβλεπα, υπολειτουργούσε, δεν λειτουργούσε κανονικά».

Τέλος, αναφερόμενη στη… χαλαρότητα που διέκρινε τους σταθμάρχες, σημείωσε: «Υπήρχαν κάποια βράδια ας πούμε είχε και λίγο μουσική και καθόντουσαν εκεί. Είχαν βέβαια το μυαλό τους στα τρένα αλλά ήταν χαλαρό το κλίμα. Τον είχα ξαναδεί στο πόστο. Περίπου πριν ένα δίμηνο. Δεν ήταν η πρώτη του φορά».

Σχετικές ειδήσεις

Γεραπετρίτης: Σε 5 φάσεις ξεκινούν τα δρομολόγια του ΟΣΕ - Τι θα γίνει με τον προαστιακό

Σταθμάρχης Νέων Πόρων: «Προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από το σοκ»

Τέμπη: Ο προϊστάμενος επιθεώρησης και οι δύο σταθμάρχες απολογούνται την Παρασκευή