Πέθανε ο Χάρης Καραγιάννης - Είχε ερμηνεύσει το «Είμαι στ' αλήθεια δυστυχής που σ' αγαπάω»
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο σπουδαίος ερμηνευτής Χάρης Καραγιάννης. Ο τραγουδιστής είχε χαράξει τη δικιά του πορεία στη μουσική ενώ είχε ξεχωρίσει για το κομμάτι «Είμαι στ’ αλήθεια δυστυχής που σ’ αγαπάω».
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8/8 στις 18:00 στον Ιερό ναό Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Βαθύλακκο Θεσσαλονίκης.
Ποιος ήταν ο Χάρης Καραγιάννης
Ο Χάρης (Χαρίλαος) Καραγιάννης γεννήθηκε στον Βαθύλακκο Θεσσαλονίκης το 1938. Οι γονείς του, Ιωάννης και Μαρίτσα, ήταν πρόσφυγες από το Σεβδίκιοϊ της Σμύρνης. Είχε άλλα πέντε αδέλφια. Από μικρός έδειξε το πάθος και την αγάπη του για τη μουσική και το τραγούδι. Μάλιστα έψελνε στην εκκλησία του χωριού του.
Σε ηλικία 19 ετών έφυγε από τον Βαθύλακκο για να κυνηγήσει το όνειρό του, το τραγούδι. Αυτοδίδακτος μουσικός (έπαιζε κιθάρα και μπουζούκι), έγραφε μουσική, στίχους και τραγουδούσε. Άρχισε να τραγουδά επαγγελματικά στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην Αθήνα και το εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία.
Ξεκίνησε την καριέρα του στη δισκογραφία με τραγούδια του Νίκου Δαλέζιου, του Απόστολου Καλδάρα, του Γιώργου Μανισαλή και του Κώστα Ψυχογιού. Το 1969 ο μεγάλος Άκης Πάνου, με τον οποίο ο Χ. Καραγιάννης είχε συνεργαστεί στο παρελθόν, έγραψε το τραγούδι «Του κόσμου το περίγελο» για να το ερμηνεύσει. Τελικά το τραγούδι δόθηκε στον Στράτο Διονυσίου και έγινε τεράστια επιτυχία.
Η «δικαίωση» για τον Χάρη Καραγιάννη ήρθε το 1972, όταν ερμήνευσε το τραγούδι «Είμαι στ’ αλήθεια δυστυχής που σ’ αγαπάω» («Όλα σου τα ‘δωσα αχάριστη γυναίκα»), των Νίκου Καρανικόλα- Ευάγγελου (Βαγγέλη) Ζολωτάκη, που έγινε μεγάλο σουξέ (δίσκος 45 στροφών).
Γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και τραγουδιέται μέχρι σήμερα. Σταδιακά, ο Καραγιάννης και άλλοι λαϊκοί ερμηνευτές της εποχής, αποχώρησαν από τις μεγάλες εταιρείες και πήγαν σε μικρότερες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλά σπουδαία τραγούδια να περάσουν απαρατήρητα. Στις αρχές της δεκαετίας του 2.000 αποσύρθηκε από τις πίστες και τον χώρο του τραγουδιού. Συνέχισε όμως ως το τέλος της ζωής του να γράφει τραγούδια, χωρίς δυστυχώς να βρει τους κατάλληλους ερμηνευτές γι’ αυτά.