«Η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της ΕΕ σε γάλλιο»

Λόγω των ασταθών συνθηκών στο διεθνές εμπόριο, η Ε.Ε. επιδιώκει να καταστεί αυτάρκης στην προμήθεια ενέργειας και πρώτων υλών. Όσον αφορά τον δεύτερο τομέα, το παράδειγμα του γαλλίου δείχνει τόσο ότι η Ε.Ε. μπορεί πράγματι να γίνει ανεξάρτητη, όσο και ότι η Ελλάδα δύναται να διαδραματίσει κομβικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία.

«Στα βουνά της Βοιωτίας υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός. Εκεί η εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος λειτουργεί τα μεγαλύτερα ορυχεία βωξίτη στην Ευρώπη. Μάλιστα, ο βωξίτης που εξορύσσεται στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα πλούσιος όχι μόνο σε αλουμίνιο, αλλά και σε γάλλιο», παρατηρεί η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. «Μέχρι στιγμής, η Ε.Ε. καλύπτει το 71% των αναγκών της σε γάλλιο με εισαγωγές από την Κίνα. Λόγω των ασταθών συνθηκών στο διεθνές εμπόριο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναζητά όμως ήδη εναλλακτικές λύσεις. Σε αυτό το σημείο μπαίνει στο παιχνίδι ο ελληνικός όμιλος Μυτιληναίος, στον οποίο ανήκει η Αλουμίνιον της Ελλάδος. "Τον Ιούλιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μας προσέγγισε με το ερώτημα εάν είμαστε σε θέση να παράγουμε γάλλιο", επιβεβαιώνει στην HB ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και κύριος μέτοχος της Mytilineos Holdings, ο οποίος δηλώνει πως "θα μπορούσαμε να καλύψουμε τη ζήτηση σε γάλλιο ολόκληρης της Ε.Ε."».

Το γερμανικό μέσο εξηγεί πως «το γάλλιο είναι απαραίτητο για πολυάριθμες εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας. Υπάρχει στα smartphones, στις ηλιακές κυψέλες, σε όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα, καθώς και σε τσιπ υπολογιστών. Γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το κατατάσσει ως "στρατηγικής σημασίας". […] Ενώ οι περισσότεροι παραγωγοί αλουμινίου στην Ε.Ε. έχουν αποσυρθεί από την παραγωγή γαλλίου εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους και του κινεζικού ανταγωνισμού, η Μυτιληναίος λειτουργεί εδώ και τέσσερα χρόνια ένα πιλοτικό έργο παραγωγής γαλλίου στον Άγιο Νικόλαο στην κεντρική Ελλάδα. Σήμερα, η εταιρεία Μυτιληναίος παράγει 900.000 τόνους αλουμίνας και 185.000 τόνους πρωτογενούς αλουμινίου ετησίως».

Η Handelsblatt αναφέρει τέλος πως «η ζήτηση της Ε.Ε. για γάλλιο ανέρχεται σε περίπου 40 τόνους ετησίως». Ταυτοχρόνως οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Μυτιληναίος θα μπορούσε να εξορύττει περίπου 60 τόνους γαλλίου, «μία ποσότητα που θα έφτανε επομένως για την κάλυψη των ευρωπαϊκών αναγκών, δεδομένου επιπλέον ότι "ο ελληνικός βωξίτης είναι ιδιαίτερα πλούσιος σε γάλλιο και σπάνιες γαίες όπως το σκάνδιο, το λανθάνιο και άλλα", όπως εξηγεί ο Ευάγγελος Μυτιληναίος».

«Σε συνθήκες πραγματικής δυστοπίας»

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εγκαταλείψουν την Τουρκία, απελπισμένοι από τις συνθήκες που επικρατούν εκεί. Η Süddeutsche Zeitung διηγείται μία ιστορία από τις πολλές που συμβαίνουν στη γείτονα χώρα: αυτήν του δημοσιογράφου Μπάρις Πεχλιβάν.

«Πριν λίγες ημέρες ο δημοσιογράφος Πεχλιβάν έλαβε ένα SMS από την κεντρική δημόσια διοίκηση, όπως συμβαίνει σε πολλούς Τούρκους απ’ όταν η γραφειοκρατία κρύφτηκε σε μια εφαρμογή για κινητό. Η κρατική αυτή εφαρμογή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή μιας κλήσης στάθμευσης, τη δήλωση μιας κατοικίας ή την αίτηση για δωρεάν εισιτήριο για τα ΜΜΜ. Όταν η εφαρμογή, δηλαδή το κράτος, θέλει να πει κάτι στον πολίτη, το κάνει μέσω ενός σύντομου γραπτού μηνύματος. Στην περίπτωση του Πεχλιβάν επρόκειτο για μια κλήση έκτισης της ποινής του. Έπρεπε να παρουσιαστεί σε ένα κέντρο κράτησης δυτικά της Κωνσταντινούπολης μέχρι τις 15 Αυγούστου. Είναι η πέμπτη ποινή φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Ο Πεχλιβάν κατηγορείται για προδοσία κρατικών μυστικών, κατηγορία για την οποία έχει ήδη αθωωθεί στο μεταξύ.

Τώρα πρόκειται να περάσει άλλους οκτώ μήνες στη φυλακή - η δίκη του είναι μια από εκείνες τις παράλογες ιστορίες που βγαίνουν από την τουρκική δικαιοσύνη εδώ και χρόνια. Είναι σαν τα τουρκικά δικαστήρια να έχουν βάλει στοίχημα ότι μπορούν να ξεπεράσουν τον παραλογισμό ενός μυθιστορήματος του Κάφκα. Οι κλήσεις για κράτηση αποστέλλονται μέσω γραπτού μηνύματος, μια πραγματική δυστοπία», σχολιάζει η SZ.

Η εφημερίδα του Μονάχου καταλήγει τέλος πως «η περίπτωση του Μπάρις Πεχλιβάν είναι ενδεικτική των συνθηκών που επικρατούν στην Τουρκία. Δείχνει επίσης γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι θέλουν να εγκαταλείψουν τη χώρα: για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, λόγω του υπερπληθωρισμού, λόγω της έλλειψης ελευθερίας. Επειδή σε αυτή τη χώρα συμβαίνουν πλέον τόσα πολλά πράγματα που θα έπρεπε να έχουν αλλάξει εδώ και πολύ καιρό».

«Η τουρκική βιομηχανία όπλων ανθεί»

Πάντως υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η Τουρκία φαίνεται να διαπρέπει: στα οπλικά συστήματα. «Η τουρκική στρατιωτική βιομηχανία είναι πιο επιτυχημένη από ποτέ», δημοσιεύει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Ιδίως όσον αφορά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η Τουρκία έχει γίνει μια τεχνολογική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη, μεταξύ των τριών κορυφαίων κρατών στον κόσμο. Τα Bayraktar TB2 της εταιρείας Baykar με έδρα την Κωνσταντινούπολη, τα οποία έχουν δοκιμαστεί σε διάφορους πολέμους, είναι κορυφαία σε πωλήσεις.

[…] 30 κράτη έχουν παραγγείλει εκατοντάδες τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η τιμή των οποίων εκτιμάται στα 5 εκατομμύρια δολάρια. Ο κατάλογος των αγοραστών περιλαμβάνει χώρες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Αιθιοπία, το Τζιμπουτί, το Κοσσυφοπέδιο, το Μαρόκο και τη Μαλαισία. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και τέσσερα μέλη του ΝΑΤΟ, κάτι που αρέσκεται να τονίζει η τουρκική βιομηχανία όπλων ως ιδιαίτερο σημάδι ποιότητας».

«Η τουρκική στρατιωτική βιομηχανία ανθεί», συνοψίζει η FAZ. «Για το περασμένο έτος, ο όγκος των επιχειρήσεων ανήλθε στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια», ενώ οι εξαγωγές αυξάνονται κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο: «από 1,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2017, σε 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022 είχαν ήδη φθάσει τα 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια, σημειώνοντας αύξηση 160%».

ΠΗΓΗ: Deutsche Welle