Γιάννης Ιωαννίδης: Πανελλήνια συγκίνηση - Υποβασταζόμενη η σύζυγός του στην εκκλησία

Φτωχότερο είναι από χθες το ελληνικό μπάσκετ, καθώς άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 78 ετών ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Αυτή την ώρα πραγματοποιείται επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης θα κηδευτεί στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή (6/10, 17:00).

Ο «Ξανθός», όπως ήταν το προσωνύμιο του στους πάγκους, συνέδεσε το όνομά του με τον Άρη Θεσσαλονίκης, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής της μεγάλης ομάδας των Νίκου Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη (1978-79 και 1982-1990) που έβαλε το άθλημα στα σπίτια των Ελλήνων τη δεκαετία του 80.

Από το 1991 έως το 1996 διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, ακολούθησε η θητεία στην ΑΕΚ (1996-98) για να επιστρέψει στον Ολυμπιακό (1999-2000). Ο Γιάννης Ιωαννίδης ασχολήθηκε και με την πολιτική και διετέλεσε υφυπουργός Αθλητισμού.

Ο «ξανθός» που έγινε αμφιλεγόμενη φιγούρα του ελληνικού μπάσκετ

Τα τελευταία χρόνια ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο «ξανθός», που αποτέλεσε μια από τις πιο ισχυρές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες των προηγούμενων δεκαετιών στο ελληνικό μπάσκετ, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας. Εν τέλει, την Τετάρτη (4/10), ο Γιάννης Ιωαννίδης κατέληξε, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του Γιούλα και την κόρη τους, με τα επιτεύγματά του να επανέρχονται στη μνήμη όλων.

Η καριέρα του Γιάννη Ιωαννίδη, εκτός από τους τίτλους που κατέκτησε και το ανεκπλήρωτο «όνειρο» της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού, σημαδεύτηκε και από πολλές στιγμές που έμειναν στην ιστορία, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.

Τα επικά του ξεσπάσματα, το σακάκι που διαρκώς πετούσε όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, οι άγριες κόντρες του με άλλες προσωπικότητες του αθλήματος, το γεγονός ότι ήταν αδιανόητα προληπτικός, όλα αυτά συνέθεσαν το προφίλ μίας εξαιρετικά αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που σημάδεψε τις προηγούμενες δεκαετίες του ελληνικού μπάσκετ.

Ακόμα και σήμερα, 35 και 40 χρόνια μετά από όταν εκτυλίχθηκαν, στιγμές όπως αυτή με την ομιλία του στους παίκτες του Άρη για το μαρκάρισμα ενός παίκτη του ΠΑΟΚ σε ένα κλασικό ντέρμπι της δεκαετίας του ’80, γίνονται viral στα social media. «Τον βάλατε μες στο παιχνίδι γαμ.. το χριστό μου», ακούγεται χαρακτηριστικά...

«Μην βρίζετε Βούλγαροι και λοιπά αντεθνικά συνθήματα, γαμ… το στανιό μου», από τα μεγάφωνα στο ΣΕΦ σε Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, είναι ένα ακόμα από τα βίντεο που έχει περάσει στα… best of του ελληνικού ίντερνετ.

Δεκάδες τέτοιες στιγμές έχουν καταγραφεί ενώ υπάρχουν… άπειρες ιστορίες τόσο από τα χρόνια του ως αθλητής και προπονητής αλλά και από τα φοιτητικά του ακόμα, για την… πονηριά του Ιωαννίδη.

Μία πονηριά που για άλλους ήταν ένα προτέρημα, για άλλους όμως μέγιστο μειονέκτημα και λόγος για να θεωρούν τον Ιωαννίδη τον μεγαλύτερο αντίπαλό τους.

Η ζωή και η καριέρα του Γιάννη Ιωαννίδη

Ο Γιάννης Ιωαννίδης αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό πίσω του. Ως ένας απ’ τους σημαντικότερους ανθρώπους του μπάσκετ, χωρίς όμως να ήταν αυτός ο μόνος τομέας ενασχόλησής του. Πάντα για τους φιλάθλους της χώρας, θα είναι ο… ενορχηστρωτής του μεγάλου Άρη των Γκάλη-Γιαννάκη, ο άνθρωπος που αναγέννησε τον Ολυμπιακό και πάντα είχε τον καημό της μη κατάκτησης του απόλυτου ευρωπαϊκού τροπαίου.

Γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου του 1945 στη Θεσσαλονίκη, οι γονείς του Δημήτρης και Ελένη, κατάγονταν απ’ την ιστορική Γευγελή. Από πολύ μικρός «κόλλησε» το… μικρόβιο του μπάσκετ. Μόλις στα 15 του χρόνια μάλιστα, άρχισε να αγωνίζεται με την ομάδα του Άρη. Παράλληλα, υπήρξε πολύ καλός μαθητής και εν συνεχεία φοιτητής Γεωπονικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Απ’ όπου και απέκτησε το πτυχίο του και προσελήφθη ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.

Ως πλέι μέικερ τελείωσε την καριέρα του στον αγαπημένο του Άρη. Εκεί όπου άρχισε και την σταδιοδρομία που τον έκανε γνωστό στο πανελλήνιο. Την προπονητική. Στα 33 του ανέλαβε τους Θεσσαλονικείς. Μετά από ένα χρόνο πήγε στον Γ.Σ. Λάρισας, για να επιστρέψει στον Άρη το 1982 για μια υπέρλαμπρη 8ετία.

Με τον «Θεό του πολέμου» κατέκτησε 8 πρωταθλήματα Ελλάδας, 5 Κύπελλα, ενώ για τρία σερί χρόνια πήγε στο Final 4 χωρίς επιτυχία. Το 1990 μετακόμισε στον Πειραιά για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Έγινε ο μεγάλος «προδότης» για τους Θεσσαλονικείς, αρχίζοντας ουσιαστικά το ντόμινο των αποχωρήσεων και του τέλους της ομάδας που καθήλωσε όλους τους Έλληνες τη δεκαετία του ’80.

Στον Ολυμπιακό έμεινε πέντε χρόνια, παίρνοντας τέσσερα πρωταθλήματα, 1 κύπελλο και πηγαίνοντας σε δύο Final 4, όπου γνώρισε ισάριθμες ήττες στους τελικούς. Έφυγε το 1996 απ’ το λιμάνι για να πάει στην ΑΕΚ. Με την Ένωση υπήρξε φιναλίστ του κυπέλλου και φυσικά σε ένα ακόμη Final 4, χωρίς επιτυχία για 6η φορά (1998).

Το 1999-00 επέστρεψε στον Ολυμπιακό σε μια άκρως αποτυχημένη σεζόν, ενώ το 2002-03 ανέλαβε τις τύχες της Εθνικής ομάδας. Κάπου εκεί ήταν και το τέλος της προπονητικής του καριέρας, με την οποία κατόρθωσε να γίνει εκ των κορυφαίων Ελλήνων προπονητών της ιστορίας.

Άφησε το μπάσκετ και ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 2004 εξελέγη βουλευτής στην Α’ περιφέρεια Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία. Μετά και τις εκλογές του 2007, διορίστηκε υφυπουργός πολιτισμού υπεύθυνος για θέμα αθλητισμού. Διατηρώντας το πόστο του μέχρι τον Οκτώβριο του 2009.

Εκείνη τη χρονιά επανεξελέγη και άσκησε καθήκοντα Υπεύθυνου Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Αθλητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Τον Ιούνιο του 2012, τέλος, ανέλαβε τη θέση του Υφυπουργού Αθλητισμού.