Πέθανε ο Μανώλης Μαυράκης: Ο Κρητικός που κατέκτησε το Μανχάταν

«Έφυγε» σε ηλικία 75 ετών ο Μανώλης Μαυράκης, το φωτομοντέλο από την Κρήτη που κατέκτησε το Μανχάταν τη δεκαετία του '70 και συνεργάστηκε με διεθνή πρακτορεία αφήνοντας εποχή.

Η ζωή του έγινε ντοκιμαντέρ, καθώς είχε υπάρξει ένας από το πιο ωραίους άνδρες της εποχής του που έκανε καριέρα μοντέλου στη Νέα Υόρκη, δουλεύοντας με τους πιο γνωστούς φωτογράφους της εποχής.

Στη δύση της ζωής του, ζούσε στα Χανιά, ασχολιόταν με τη φωτογραφία και είχε καταφέρει να κερδίσει την αγάπη των Χανιωτών.

Ποιος ήταν ο Μανώλης Μαυράκης

Το 1971 πήγε στις ΗΠΑ όπου εργάστηκε ως φωτομοντέλο στην Νέα Υόρκη δουλεύοντας με τους πιο γνωστούς φωτογράφους της εποχής.

Μετά από ένα διάλειμμα στην Κρήτη, όπου ήρθε το 1984, επέστρεψε στις ΗΠΑ και είχε διευθύνει κατά τα έτη 1986-1990 το περιβόητο SURF CLUB… Το 1990 πήρε την απόφαση να επιστρέψει μόνιμα στα Χανιά όπου ασχολήθηκε με τη φωτογραφία.

Ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη: “Το Τελευταιο Σημείωμα” και απαθανάτισε με την κάμερά του στιγμές την ώρα που “χτιζόταν” η ταινία. Στιγμές που έμοιαζαν με αληθινές.

Οι φωτογραφίες του από την ταινία παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις φωτογραφίας το 2017 και το 2018 στα Χανιά.

«Εμένα η καταγωγή μου είναι από την Λιτσάρδα του Αποκόρωνα και όταν πήγαινα διακοπές στη γιαγιά μου με το πολύ πρωινό λεωφορείο τότε τη δεκαετία του ’50 – ’60 θυμάμαι κάποιες φορές που μας είχαν σταματήσει κάτω από το Καλάμι, κάτω από τις Φυλακές».

Ο ίδιος ο Μανώλης Μαυράκης έλεγε συχνά ότι έχει περάσει πολλές φορές από το φως στο σκοτάδι και από το σκοτάδι στο φως.
Ο Μανώλης, όπως αναφέρεται σε σημείωμα του ντοκιμαντέρ, έχει ζήσει δεκαπέντε ζωές σε μία. Οταν έγιναν τα γυρίσματα ήταν 73 ετών και ποδηλάτης. Ζούσε παρέα με 16-17 γάτες, 1 σκύλο και ένα κοτσιφό.

Είχε μια «νομαδική μοναχική ζωή με τη πλήρη επίγνωση της μοναχικής ζωής και με πλήρη επίγνωση ότι είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που λέγεται ζωή!».

Για τη συμμετοχή του στην ταινία, «Τελευταίο σημείωμα» είχε αναφέρει: «Είχα τον ρόλο του καπνοβιομήχανου. Για μένα ήταν μια πάρα πολύ όμορφη και συγκινητική εμπειρία. Γιατί ζεις το παρελθόν και θυμάσαι την ιστορία του τόπου σου. Σαν παλιότερος θυμάμαι καλύτερα τι τράβηξαν οι δικοί μας άνθρωποι στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, πόσα δεινά περάσαμε… Θυμήθηκα την οικογένεια μου, τον Αποκόρωνα τόπο καταγωγής μου, θυμήθηκα ότι έχω χάσει συγγενείς οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς. Θυμήθηκα την αδικία του πολέμου, του κάθε πολέμου».