Ειρήνη Μελισσαροπούλου: «Ζω έναν εφιάλτη, μακάρι να γίνει ένα θαύμα» - Οι επιστολές από τη φυλακή

Η Ειρήνη Μελισσαροπούλου, η νεαρή γυναίκα που κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να μεταφέρει ναρκωτικά από το Χονγκ Κονγκ και φυλακίστηκε για μήνες μέχρι να γίνει το δικαστήριο, στο οποίο αθωώθηκε και επέστρεψε στη χώρα μας είχε γράψει πάνω από 300 επιστολές στην οικογένεια της.

Επί 16 μήνες η Ειρήνη Μελισσαροπούλου βρέθηκε σε φυλακή στο Χονγκ Κονγκ με μόνη διέξοδο το γράψιμο. Η νεαρή, που σήμερα έχει γυρίσει σελίδα στη ζωή της, έγραψε εκατοντάδες επιστολές στους γονείς της, οι οποίοι αγωνιούσαν για την τύχη της, αλλά και στον δικηγόρο της, Σάκη Κεχαγιόγλου.

«Είναι αργά; Έχω ακόμα το περιθώριο να τα ανατρέψω όλα αυτά;», «Ζω έναν εφιάλτη, αλλά μακάρι να γίνει ένα θαύμα, Ταξιάρχη μου», ανέφερε μεταξύ άλλων στις επιστολές της.

Μέσα στο 2024 ο Σάκης Κεχαγιόγλου πρόκειται να κυκλοφορήσει βιβλίο, που θα περιέχει – μεταξύ άλλων – και επιστολές της Ειρήνης Μελισσαροπούλου.

Οι επιστολές της Ειρήνης Μελισσαροπούλου

30 Μαρτίου 2018

«Θέλω ο Θεός να μου χαρίσει αυτή την ευκαιρία και να ζήσουμε μαζί, χωρίς φωνές και λύπες. Γίνεται; Δεν σας είχα δώσει μια μέρα χαράς. Αυτά σκέφτομαι. Όλες τις λύπες και τις στενοχώριες που σας έδωσα, όλες αυτές τις ώρες που με περιμένατε. Είναι αργά; Έχω ακόμα το περιθώριο να τα ανατρέψω όλα αυτά; Να σας κάνω χαρούμενους μόνο. Να είστε χαρούμενοι που έχετε μία τέτοια κόρη».

14 Μαΐου 2018

«Τώρα βρίσκομαι στο κρεβάτι μου με αριθμό 26 στο κελί 8 και όλα είναι όπως τα ξέρετε, με μόνη διαφορά ότι ήρθε μία καινούρια κοπέλα. Η ώρα είναι ήδη εννέα το βράδυ. Πριν από μισή ώρα βούλιαξα μες τα νερά μία τετράπαχη καφέ και τεράστια κατσαρίδα μέσα στην τουαλέτα. Πλέον οι κατσαρίδες έχουν γίνει μέρος της ζωής μου. Αφού με το που πηγαίνουμε στην τάξη βρίσκουμε καμία δεκαριά. Όσο πλησιάζουν οι μέρες για το δικαστήριο και για το εάν θα δηλώσω αθώα ή ένοχη, νιώθω το μυαλό μου σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Οι απαντήσεις μηδαμινές και άγνωστες και φοβάμαι».

«Οι ανάσες μου είναι βαριές. Πείσμωσα, αλλά συνέχισα και τελειώσαμε τις 8 κούτες με τα ρούχα που ήταν για σίδερο. Και ήμουν ευτυχισμένη, χωρίς να το δείχνω. Ούτως ή άλλως εδώ, αν σε δουν χαρούμενη θα θέλουν να σε κάνουν λυπημένη. Τα συναισθήματα, όσα βγαίνουν από τη ψυχή μου τώρα πια είναι μετρημένα στα δάχτυλα. Άλλαξα, μεγαλώνω».