Ο ΚΥΚΕΩΝΑΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ... «ΔΙΑΤΑΓΕΣ» ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΤΩΝ
Ο «Γολγοθάς» της υιοθεσίας παιδιών και το χρέος της κυβέρνησης στους υποψήφιους γονείς
Σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα θα πρέπει να μπαίνουν τα ζευγάρια που επιθυμούν να προχωρήσουν στην υιοθεσία ενός παιδιού στην Ελλάδα, αφού τόσο η υποστελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών όσο και η αργές διαδικασίες στην απονομή της δικαιοσύνης, αποθαρρύνουν όλους όσοι θέλουν να διευρύνουν την οικογένειά τους με ένα παιδί που φιλοξενείται σε κάποιο ίδρυμα.
Και ενώ η ελληνική πολιτεία, στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης εξίσωσης των δικαιωμάτων, θα έπρεπε να μεριμνήσει για όλα αυτά τα ζευγάρια τα οποία θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί ώστε να κάνει τη ζωή τους πιο εύκολη, αυτή... κόπτεται για τη διευθέτηση «άλλου τύπου» οικογένειας, που απέχει μακράν από την παραδοσιακή ελληνική.
Για τη νομοθεσία της υιοθεσίας και τα προβλήματα που αναζητούν λύσεις μίλησε στο Newsbomb.gr, η Κατερινα Φουντεδάκη, Καθηγήτρια Νομικής του ΑΠΘ.
«Βαρύ το σύστημα»
Σύμφωνα με την ίδια: «Το σύστημα της υιοθεσίας είναι ένα “βαρύ” σύστημα και αυτό δικαιολογείται γιατί παίρνεις ένα παιδί και αυτό δεν μπορείς να το κάνεις με ένα εύκολο και light σύστημα. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες το σύστημα αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Απλά στις ευρωπαϊκές χώρες η διοίκηση και η δικαιοσύνη έχουν γρηγορότερους ρυθμούς.
Δηλαδή στη χώρα μας για να κλείσεις ραντεβού και να έρθει για μια πρώτη έρευνα η κοινωνική λειτουργός όπου πρέπει να κάνει μια έρευνα για να μπορέσει να εγγραφεί στο μητρώο ο υποψήφιος γονέας, μπορεί να περάσει και ένας χρόνος διότι είναι υποστελεχωμένες οι υπηρεσίες. Επίσης η ταχύτητα της δικαιοσύνης είναι ένα πρόβλημα, ειδικά στην Αθήνα υπάρχει μεγάλο θέμα».
Λίγα τα παιδιά για υιοθεσία
Και προσθέτει: «Η αλήθεια είναι ότι ο νόμος του 2018 έβαλε ένα σύστημα που βάρυνε την διαδικασία ακόμα περισσότερο, όπως τα μητρώα που πρέπει να τηρούνται και πρέπει να περάσεις από μια προκαταρκτική διαδικασία για να γραφτείς σε αυτά και μετά να ξεκινήσει η διαδικασία.
Εν κατακλείδι δεν δυσκολεύει τα ζευγάρια το νομικό πλαίσιο αλλά τα όσα προαναφέραμε και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν παιδιά τα δυσκολεύει. Τα παιδιά που είναι στα ιδρύματα δεν είναι όλα παιδιά που προορίζονται για υιοθεσία. Λίγα παιδιά προορίζονται πραγματικά προς υιοθεσία. Και το άλλο είναι ότι όλοι θέλουν να είναι κάποιο παιδί πολύ μικρής ηλικίας, υγιές κ.α. Επίσης πολλά παιδιά μένουν στο ίδρυμα μέχρι να μπορέσουν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να επανεξεταστεί ο νόμος 2018 διότι θεωρώ ότι έχει κάποιες υπερβολές που δυσχεραίνουν τη ζωή των ανθρώπων για την υιοθεσία και την αναδοχή.
Επίσης θα πρέπει να στελεχωθεί η κοινωνική υπηρεσία ώστε να γίνεται η κοινωνική έρευνα πολύ γρήγορα».