«Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ»
Τέμπη: Ο πατέρας που έχασε τις δίδυμες κόρες του μιλά για το «τραύμα» που δεν κλείνει ένα χρόνο μετά
Ένας χρόνος πέρασε από την τραγωδία στα Τέμπη που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, όταν δύο τρένα συγκρούστηκαν στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή αφήνοντας πίσω τους 57 θύματα και δεκάδες τραυματίες.
Ανάμεσα στα αδικοχαμένα θύματα του Intercity βρίσκονται και οι δίδυμες φοιτήτριες μαζί με την ξαδέρφη τους με καταγωγή από το Καστράκι Μετεώρων, ηλικίας 20 και 19 ετών αντίστοιχα.
Ο Nίκος Πλακιάς, ο πατέρας των δίδυμων κοριτσιών, που έχασαν τη ζωή τους μαζί με την ξαδέρφη τους στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, μίλησε στο Newsbomb.gr και «ράγισε» καρδιές.
Όπως περιέγραψε, οι δίδυμες αδερφές και η ξαδέρφη τους βρίσκονταν στο κυλικείο την ώρα που τα τρένα συγκρούστηκαν στα Τέμπη, δηλαδή στο πρώτο βαγόνι, επειδή δεν υπήρχαν θέσεις στο 5ο βαγόνι που είχαν βγάλει εισιτήρια. Από το πρώτο βαγόνι σκοτώθηκαν όλοι, εκτός από έναν φοιτητή, τον Γεράσιμο που μέχρι σήμερα δίνει μάχη για τη ζωή του.
Ήταν η πρώτη φορά που οι αδελφές Θωμαή και Χρύσα Πλακιά έμπαιναν σε τρένο. Οι δίδυμες μαζί με την ξαδέρφη τους Αναστασία Πλακιά, έχασαν τη ζωή τους ενώ επέστρεφαν στην Θεσσαλονίκη, τον τόπο που σπούδαζαν, μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας.
Nίκος Πλακιάς: «Η ζωή συνεχίζεται αλλά τα Τέμπη δεν ξεχνιούνται»
Ο πατέρας τους, Νίκος Πλακιάς, ένα χρόνο μετά την τραγωδία στα Τέμπη, αναφερόμενος στα παιδιά του και την αγαπημένη του ανιψιά είπε: «Είναι ένα δύσκολο κομμάτι της ζωής μας που πρέπει να διαχειριστούμε, αλλά με αξιοπρέπεια για τη μνήμη των παιδιών μας. Τα Τέμπη δεν θα ξεχαστούν ποτέ, είναι ένα έγκλημα που “πάγωσε” την Ελλάδα. Η ζωή συνεχίζεται αλλά τα Τέμπη δεν ξεχνιούνται».
Περιγράφοντας την τελευταία φορά που είδε τα παιδιά του είπε: «Τελευταία φορά είδα τα κορίτσια στο σπίτι, η σύζυγός μου πήγε τα κορίτσια στο σταθμό του τρένου. Η σύζυγός μου μίλησε μία φορά με τα κορίτσια όταν ήταν πάνω στο τρένο. Τα κορίτσια ήταν στο πέμπτο βαγόνι, αλλά πήγαν στο κυλικείο και τη στιγμή της σύγκρουσης ήταν στο πρώτο βαγόνι. Πληροφορηθήκαμε κατά τις 23:30 για το δυστύχημα από το ίντερνετ».
Όσον αφορά την εξεταστική για τα Τέμπη ανέφερε: «Εμείς ήμασταν αντίθετοι με την εξεταστική επιτροπή. Εκτός από την ομιλία της κυρίας Καρυστιανού που μας έβγαλε ξανά στο προσκήνιο δεν είχαμε να κερδίσουμε κάτι άλλο. Η εξεταστική έγινε για να “ξεπλύνει” τα πολιτικά πρόσωπα. Γι' αυτό 26 οικογένειες ζητήσαμε να μην γίνει. Όλο αυτό έγινε για το τίποτα».
Το πρωί της Τετάρτης, 28 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 θα πραγματοποιηθεί στον τόπο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα. Ωστόσο ο Νίκος Πλακιάς μαζί με την σύζυγό του αποφάσισαν να κάνουν μία σεμνή τελετή για τις κόρες και την ανιψιά τους στην Καλαμπάκα.
Συγκεκριμένα την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου στις 20:15 θα κάνουν μία «σεμνή τελετή» όπως είπε ο Νίκος Πλακιάς στον σιδηροδρομικό σταθμό της Καλαμπάκας, στο σημείο που χαιρέτησαν για τελευταία φορά τα παιδιά τους. Θα παραμείνουν εκεί για 30 λεπτά μέχρι τις 20:45 που μπήκανε στο τρένο χωρίς επιστροφή.
«Την Τετάρτη στις 12:00 θα πάμε στα Τέμπη και το βράδυ στις 20:15 θα πάμε στο σημείο του τρένου που είδαμε τα παιδιά μας τελευταία φορά για να κάνουμε μία σεμνή τελετή. Όλο αυτό το διάστημα ό,τι κάναμε ήταν σε στενό κύκλο. Αποφασίσαμε τώρα να το κάνουμε ανοιχτά για να μπορέσει να έρθει ο κόσμος που μας στήριξε όλο αυτό το διάστημα», ανέφερε ο Νίκος Πλακιάς.
Αλεξάνδρα Καππάτου: «Ήταν ένα τραγικό γεγονός το οποίο έχει προκαλέσει ένα συλλογικό «τραύμα» στον πληθυσμό»
Η ψυχολόγος και Παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου μίλησε στο Newsbomb.gr για την ψυχική κατάσταση των παιδιών και των συγγενών ένα χρόνο μετά. Παράλληλα, αναφέρθηκε στο μετατραυματικό στρες που βιώνουν τα παιδιά που βρισκόντουσαν στην μοιραία αμαξοστοιχία, καθώς και σε μεθόδους που μπορούν να απαλύνουν τον πόνο οικογενειών και παιδιών που επιβίωσαν από την εθνική τραγωδία.
«Πέρασε ήδη ένας χρόνος από το μοιραίο εκείνο βράδυ του δυστυχήματος των Τεμπών. Ένας χρόνος θλίψης οδύνης, θυμού απελπισίας, αγωνίας για τους συγγενείς των θυμάτων. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε, ίσως όχι με ακρίβεια, την ψυχική κατάσταση των επιζώντων της τραγωδίας αλλά και των συγγενών όσων κόπηκε το νήμα της ζωής τους με αυτό τον αποτρόπαιο αιφνίδιο, βίαιο, τραγικό τρόπο. Όλοι συγκλονιστήκαμε η Ελλάδα πενθούσε και θρηνούσε ακόμη και ένα χρόνο μετά στα χείλη των περισσοτέρων υπάρχει ένα «γιατί;». Γιατί χάθηκαν τόσες αθώες ζωές;», ανέφερε αρχικά η Αλεξάνδρα Καππάτου.
«Οι οικογένειες των θυμάτων περιμένουν, ελπίζουν να αποδοθούν οι ευθύνες ως ελάχιστο φόρο τιμής και υποχρέωση στα παιδιά τους. Ζουν μέσα στη θλίψη στο πένθος, στην οδύνη, στο θυμό. Δυσκολεύονται να προχωρήσουν, οι μνήμες είναι νωπές. Παρατηρούμε τη δωρική και θλιμμένη εικόνα μιας μητέρας που έχασε το παιδί της στα Τέμπη που είναι η πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας που με αξιοπρέπεια αγωνίζεται για τη διαλεύκανση των αιτίων της τραγωδίας και τη δικαίωση της μνήμης όχι μόνο του παιδιού της αλλά και των άλλων παιδιών», πρόσθεσε.
Η Αλεξάνδρα Καππάτου εξηγεί πώς δημιουργείται το μετατραυματικό στρες
«Το αποτύπωμα στο ψυχισμό είναι πολύ έντονο. Κάθε άτομο βιώνει το πένθος με ένα διαφορετικό τρόπο σύμφωνα με την προσωπικότητά του αλλά και την ψυχοσύνθεσή του. Κάποιοι απομονώνονται, σταματούν κάθε δραστηριότητα ακόμη και από τη δουλειά τους γιατί αισθάνονται ανήμποροι να προχωρήσουν. Άλλοι σφίγγουν τα δόντια, κρύβουν την οδύνη τους, και συνεχίζουν απρόσκοπτα τις καθημερινές τους δραστηριότητες κλπ.», είπε η Ψυχολόγος και Παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου.
Και συμπλήρωσε: «Όλοι όμως, θα βιώσουν το πένθος και θα περάσουν από τα πέντε στάδια του ίσως με διαφορετική σειρά γιατί κάθε άτομο εκφράζει με μοναδικό τρόπο τα συναισθήματά του. Συνήθως το πρώτο στάδιο του πένθους είναι η άρνηση, ένας μηχανισμός άμυνας, απέναντι στα έντονα συναισθήματα που προκαλεί η απώλεια προκειμένου το άτομο να προστατευθεί από τη συναισθηματική κατάρρευση. Ουσιαστικά είναι ο προθάλαμος, η προετοιμασία του ατόμου. Μετά το αρχικό σοκ η οδύνη μετατρέπεται σε θυμό και επιθετικότητα.
Το άτομο προσπαθεί να βρει έναν ένοχο για να του ρίξει την ευθύνη και να εκφράσει τον θυμό του. Η επόμενη φάση είναι η διαπραγμάτευση που πλέον το άτομο αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Αποτελεί ουσιαστικά το μεταβατικό στάδιο μεταξύ της άρνησης και της αποδοχής της απώλειας. Αυτό το στάδιο μπορεί να οδηγήσει στη κατάθλιψη όπου όλα πλέον στη ζωή φαίνονται μάταια και χωρίς νόημα. Ο πόνος, το άγχος, η θλίψη κυριαρχούν. Η θύμηση του παρελθόντος οι όμορφες στιγμές γίνονται έντονες και η σκέψη ότι δεν θα έχει την ευκαιρία να τις ξαναζήσει προκαλεί αφόρητη θλίψη και πόνο. Αυτή η φάση μπορεί να διαρκέσει από λίγες μέρες έως και αρκετούς μήνες ή και παρα πάνω. Σταδιακά περνάει στο τελευταίο στάδιο της αποδοχής όπου αρχίζει να συμφιλιώνεται με την αλήθεια ότι η ζωή συνεχίζεται ακόμη και με μικρά βήματα. Προσπαθεί να βάλει νέους μικρούς στόχους, να συνδεθεί με τους φίλους κλπ. έχοντας πάντα στη σκέψη το αγαπημένο του πρόσωπο».
«Όμως υπάρχουν και οι επιζώντες, παιδιά που ήταν παρόντα στο δυστύχημα και το κάθε ένα έχει βιώσει με διαφορετικό τρόπο το ψυχικό τραύμα που προκλήθηκε ως απόρροια του δυστυχήματος. Κάποια παιδιά ίσως βιώνουν συμπτώματα διαταραχής μετατραυματικού στρες που προκαλείται από ένα σοβαρό ψυχολογικό γεγονός όπως έναν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμη έναν απειλούμενο θάνατο κλπ.», ανέφερε.
«Ο δρόμος είναι μακρύς και η υποστήριξη μας βάλσαμο στην οδύνη τους»
«Κυρίαρχο σύμπτωμα είναι το έντονο άγχος, η κατάθλιψη, ή επαναβίωση του τραύματος, ο εγκλωβισμός σε σκέψεις, η δυσκολία να προχωρήσει μπροστά, οι διαταραχές στον ύπνο, απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που πριν του άρεσαν κλπ. Η διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί να εμφανιστεί αμέσως μετά το συμβάν αλλά μπορεί και μετά από αρκετό καιρό ή και χρόνια», συμπλήρωσε.
«Τα περισσότερα παιδιά και οι οικογένειες τους έχουν ανάγκη τη συμπαράσταση και το σεβασμό μας. Περιμένουν καρτερικά ένα χρόνο να διαλευκανθούν τα αίτια της τραγωδίας και να αποδοθούν ευθύνες. Είναι το μόνο που θα γαληνέψει το πόνο τους για το χαμό των παιδιών τους. Ο δρόμος είναι μακρύς και η υποστήριξη μας βάλσαμο στην οδύνη τους», σημείωσε η Αλεξάνδρα Καππάτου.
Τέσσερις διασωθέντες μιλούν στο Newsbomb.gr για την τραγωδία έναν χρόνο μετά
«Με πιάνει μία ανατριχίλα. Αυτό που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου είναι η εικόνα που αντίκρισα μόλις βγήκα έξω, τραυματίες και άτομα διαμελισμένα», περιγράφει μεταξύ άλλων ο Ανδρέας Αλικανιώτης. «Είδα πολλούς τραυματισμένους, άνοιξα την πόρτα του τρένου και γύρισα να βοηθήσω», συμπλήρωσε η Ελένη Μιχαηλίδου.
«Βρισκόμουν στο δεύτερο βαγόνι την ώρα της έκρηξης μαύρισαν όλα, έπεσα κάτω», πρόσθεσε ο Ορέστης Παπαζήσης. «Είδα μία καταστροφή με τα μάτια μου, ήταν άνθρωποι “σκορπισμένοι”, τραυματίες παντού», υπογράμμισε ο Γιώργος Ευθυμιάδης.
Ανδρέας Αλικανιώτης: «Καιγόμουν από τις λαμαρίνες, σηκώθηκα και βοήθησα όσους μπορούσα»
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης είναι ο 21χρονος φοιτητής που επέδειξε ηρωική στάση την ώρα της τραγωδίας στα Τέμπη, καθώς κατάφερε μέσα σε συνθήκες ανείπωτης καταστροφής να σπάσει μόνος του το τζάμι και να σώσει τουλάχιστον δέκα άτομα θέτοντας μάλιστα τη ζωή του σε κίνδυνο.
Ο νεαρός φοιτητής, βγήκε αλώβητος από το δεύτερο βαγόνι και παρά την πύρινη λαίλαπα που ήταν δίπλα του προσπάθησε να σώσει όσους περισσότερους επιβάτες μπορούσε.
Μιλώντας στο Newsbomb.gr ο Ανδρέας Αλικανιώτης περιέγραψε τη στιγμή της σύγκρουσης, λέγοντας ότι λίγα λεπτά πριν συνομιλούσε με φίλους του, για να τον παραλάβει κάποιος από τον σταθμό, επειδή είχε καθυστέρηση το τρένο.
«Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη τη στιγμή. Τη στιγμή που έγινε η έκρηξη έμεινα μέσα στο βαγόνι και προσπάθησα να κάνω ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω κόσμο. Βοήθησα περίπου 10 άτομα. Βεβαιώθηκα ότι είμαι καλά και σηκώθηκα γρήγορα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες», είπε αρχικά ο Ανδρέας Αλικανιώτης υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί να θεωρείται «ήρωας» καθώς εκείνη την ώρα έκανε το αυτονόητο.
«Αποφεύγω να μπω στη διαδικασία να δω στιγμιότυπα από τη σύγκρουση των τρένων ή να σκεφτώ κάτι που έχει σχέση με αυτό. Με πιάνει μία ανατριχίλα. Αυτό που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, είναι η εικόνα που αντίκρισα μόλις βγήκα έξω, τραυματίες και άτομα διαμελισμένα», περιέγραψε.
«Τον πρώτο καιρό προσπαθούσα να ενώσω όλες μου τις αναμνήσεις και τις πληροφορίες που είχα για να φτιάξω μία ολοκληρωμένη εικόνα για να καλύψω τα κενά μνήμης», συμπλήρωσε.
«Διάβαζα στο Twitter να μου εύχονται θάνατο, μου έγραφαν ότι έπρεπε να πεθάνω στο τρένο, ότι το παίζω ψευτοήρωας κ.ά. Δεν έχω ξαναμπεί σε τρένο γιατί δεν θέλω να τους δώσω χρήματα μετά από όλο αυτό που συνέβη, δεν φοβάμαι το τρένο», εξήγησε.
Ελένη Μιχαηλίδου: «Είδα πολλούς τραυματισμένους, βοήθησα όσους χρειάζονταν βοήθεια»
Η Ελένη Μιχαηλίδου περιέγραψε στο Newsbomb.gr τις στιγμές που βίωσε στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που σημειώθηκε στα Τέμπη.
«Βρισκόμουν στο τελευταίο βαγόνι, άνοιξα την πίσω πόρτα και γύρισα πίσω να πάρω τα πράγματά μου και να βοηθήσω όποιον χρειαζόταν βοήθεια», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε: «Είδα πολλούς τραυματισμένους, εγώ δεν είχα χτυπήσει. Όταν βγήκα από τις ράγες είχε φτάσει η αστυνομία, στη συνέχεια ήρθε η πυροσβεστική και μετά ήρθαν τα πρώτα ασθενοφόρα. Δεν έχω ανέβει ξανά σε τρένο και δεν πρόκειται να μπω ξανά. Αν και περνάω συχνά από το σημείο που έγινε το μοιραίο δυστύχημα με το αμάξι αποφεύγω να κοιτάω γιατί “ξυπνάνε” άσχημες μνήμες».
Ορέστης Παπαζήσης: «Ήμουν στο δεύτερο βαγόνι, είχα τραυματιστεί, κάλεσα βοήθεια»
Τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν μετά τη σφοδρή μετωπική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών περιέγραψε στο Newsbomb.gr ο Ορέστης Παπαζήσης που κατάφερε να διασωθεί.
«Βρισκόμουν στο δεύτερο βαγόνι, είχα τραυματιστεί αρκετά και ήμουν πέντε μέρες στο νοσοκομείο. Είχε καθυστέρηση περίπου μία ώρα το τρένο, μπήκα στη Λάρισα μαζί με αρκετά παιδιά. Σηκώθηκα και πήγα στο κυλικείο να πάρω κάτι για να πιω. Την ώρα εκείνη άκουσα μια μεγάλη έκρηξη, έσπασαν τα τζάμια και έσβησαν τα φώτα. Μαύρισαν όλα, έπεσα κάτω», ανέφερε αρχικά ο Ορέστης Παπαζήσης.
«Εγκλωβιστήκαμε μέσα στο βαγόνι, τότε ένα παιδί πήρε τον πυροσβεστήρα και έσπασε το τζάμι. Εγώ είχα τραυματιστεί. Μόλις βγήκαμε έξω είδα πολλούς τραυματισμένους ενώ είδα να καίγεται το ένα βαγόνι. Κάλεσα βοήθεια και ήρθαν τα σώματα ασφαλείας», πρόσθεσε.
Μάλιστα, ο ίδιος παρά τις αντίξοες συνθήκες κατάφερε και τράβηξε ένα βίντεο από τη στιγμή που η μία αμαξοστοιχία τυλίχθηκε στις φλόγες:
Δείτε το βίντεο ντοκουμέντο που έστειλε ο Ορέστης Παπαζήσης στο Newsbomb.gr:
Γιώργος Ευθυμιάδης: Είδα μία καταστροφή, ήταν άνθρωποι “σκορπισμένοι”, τραυματίες παντού»
Τις στιγμές που προηγήθηκαν και ακολούθησαν τη μετωπική σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη αφηγήθηκε στο Newsbomb.gr ο Γιώργος Ευθυμιάδης, που επέβαινε στην αμαξοστοιχία.
Περιγράφοντας το τραγικό δυστύχημα, ανέφερε πως: «Εξοργίζομαι όταν σκέφτομαι τι έγινε εκείνο το βράδυ. Εγώ εκείνη την ώρα ήμουν στο κυλικείο να πάρω ένα καφέ και επειδή δεν βρήκα να καθίσω, επέστρεψα πίσω στο έκτο βαγόνι. Είδα μία καταστροφή με τα μάτια μου, ήταν άνθρωποι “σκορπισμένοι”, τραυματίες παντού».
Διαβάστε επίσης
Τέμπη: «Καταστροφή, άνθρωποι διαμελισμένοι, τραυματίες παντού» - Διασωθέντες μιλούν για την τραγωδία
Εξεταστική για τα Τέμπη - Καθηγητής Προφυλλίδης: Πώς με δύο κουμπιά θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία
Εξεταστική για τα Τέμπη: Οι 9 φορές που έπεσαν οι... μάσκες