Δίκη Πισπιρίγκου - Εντατικολόγος: «Η Μαλένα ήταν νεκρή όταν με κάλεσαν»

Με την κατάθεση του Κωνσταντίνου Τζιουβα, παιδιάτρου-εντατικολόγου στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού συνεχίστηκε η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου για τους θανάτους των παιδιών της Μαλένας και Ίριδας Δασκαλάκη.

Ο γιατρός που κλήθηκε να επαναφέρει τη Μαλένα Δασκαλάκη υποστήριξε πως όταν έφτασε το παιδί ήταν νεκρό και εκτίμησε ότι χάθηκε χρόνος… μέχρι να ειδοποιηθούν οι γιατροί.

«Ήταν νωρίς το απόγευμα και είχα βάρδια. Έγινε μια κλήση. Νομίζω σήκωσε το τηλέφωνο η νοσηλεύτρια κ. Ευστάθιου. Έρχεται η νοσηλεύτρια και μου λέει έχουμε μια κλήση από το ογκολογικό τμήμα για σπασμούς σε ένα παιδί. Εμείς πάντα έχουμε ένα χρόνο αντίδρασης σε αυτό. Έφυγα από εκεί που καθόμουν και σε δευτερόλεπτα άρχισα να ετοιμάζομαι, μπλούζα, γάντια, μάσκα, να πάρουμε βαλίτσες και φάρμακα ανάνηψης. Στο 1,5 λεπτό περίπου όταν φεύγαμε, έγινε δεύτερη κλήση ότι είχαμε ανακοπή. Μας είπαν «ανακοπή τρέξτε!» περιέγραψε ο μάρτυρας.

Όπως περιέγραψε ο μάρτυρας, όταν έφτασαν στον όροφο υπήρχε μια ένταση και συναισθηματική φόρτιση. «Μέσα στο δωμάτιο νομίζω ήταν η μητέρα του παιδιού, η γιατρός και δυο νοσηλευτές νομίζω. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο, λίγο χαμηλότερα από το προσκέφαλο και δίπλα η γιατρός με την ΑΜΠΟΥ. Ήταν όλοι συναισθηματικά φορτισμένοι. Η μητέρα έκλαιγε νομίζω» ανέφερε ο κ. Τζιούβας.

Περιγράφοντας την εικόνα της Μαλένας, ο γιατρός είπε στο δικαστήριο πως «οπτικά είδα ένα παιδί κυανό, ξαπλωμένο στο κρεβάτι, ήταν ένα παιδί σε ανακοπή. Άτονο, είχε ψυχρά άκρα, όλο το κορμί ήταν ψυχρό».

Πρόεδρος: Τι αίσθηση σας έδωσε δηλαδή;
Μάρτυρας: Γρήγορα μπορώ να αντιληφθώ αν έχει κάποιος σφίξεις. Το παιδί ήταν ψυχρό.
Πρόεδρος: Άρα ήταν ένα παιδί νεκρό όταν πήγατε εσείς;
Μάρτυρας: Ναι ήταν νεκρό όταν πήγα εγώ το παιδί. Δεν είχα ζωτικά, δεν είχε σφίξεις, είχε μυδριασμένες κόρες.
Πρόεδρος: Ποτέ αρχίζει η θερμοκρασία να πέφτει και γίνεται ψυχρό το κορμί;
Μάρτυρας: Στα πέντε με δέκα λεπτά τα άκρα ενός παιδιού είναι ψυχρά. Στα 15-20 λεπτά παγώνει όλο το σώμα.
Πρόεδρος: Η εικόνα που είχατε για τη Μαλένα ποια είναι;
Μάρτυρας: Χάσαμε χρόνο. Είχα την αίσθηση πάντα ότι ήταν μεγαλύτερος ο χρόνος που ήταν χωρίς κυκλοφορία το παιδί. Εμείς κάναμε 10 λεπτά, αλλά είχα πάντα την αίσθηση ότι χάθηκε χρόνος νωρίτερα. Με είχε πειράξει. Δεν ήταν ταλαιπωρημένο παιδί. Πίστευα τότε ότι κάτι έγινε στον ύπνο, ότι έφυγε και δεν το πήραμε χαμπάρι. Ότι βρεθήκαμε προ τετελεσμένου γεγονότος. Μου θύμισε παιδί που το φέρνουν από το σπίτι.
Πρόεδρος: Συνυπολογίζετε και τον χρόνο ανάνηψης της παιδιάτρου;
Μάρτυρας: Θεωρώ ότι ως γιατρός γνώριζε τι πρέπει να κάνει, εμείς έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία και περισσότερες δυνατότητες.
Πρόεδρος: Μιλήσατε με την παιδίατρο να δείτε πώς βρήκε το παιδί;
Μάρτυρας: Όχι. Νομίζω ότι και η ίδια πίστευε ότι είναι νεκρό όταν ειδοποιήθηκε και πήγε.

Ο εντατικολόγος επέμεινε ότι «χάθηκε χρόνος περίπου 5-10 λεπτά γιατί το κορμί δεν ήταν τελείως ψυχρό, αλλά την απέκτησε γρήγορα την εικόνα. Στο 20λεπτο της ανάνηψης ήταν τελείως…» και συμπλήρωσε ότι «ακόμα και τα 10 λεπτά που κάναμε να πάμε στο παιδί, εγώ πάντα πίστευα ότι έχει χαθεί κι άλλος χρόνος, πολύτιμος χρόνος. Στην ανάνηψη έχει σημασία ο χρόνος».

Σε ερώτηση που του έγινε για σημάδια που βρέθηκαν στο πρόσωπο του παιδιού κι αν αυτά θα μπορούσαν να προκληθούν από τη διαδικασία της ανάνηψης, ο γιατρός απάντησε: «Δεν είναι σε συνηθισμένο σημείο, αλλά δε μπορώ να το αποκλείσω. Μιλάμε για εκατοστά, δεν μπορώ να το αποκλείσω και δεν θα μου έκανε εντύπωση».

Πρόεδρος: Τα σημάδια εσείς τα θυμάστε;
Μάρτυρας: Όχι, αλλά δε θα τα θυμόμουν, δεν έχω εκεί το μυαλό εκείνη τη στιγμή.
Πρόεδρος: Τα σημάδια από τη μάσκα έγιναν; Από την ΑΜΠΟΥ;
Μάρτυρας: Είναι σιλικόνη, αλλά αν πιέσεις πολύ θα μπορούσε να γίνει σημάδι… θα μπορούσε. Τα επάνω σημάδια δεν έχουν σχέση με αυτό. Αν είχα κάνει σημάδια με δάχτυλα θα ήταν στο πηγούνι. Πάντως δεν μπορώ να το αποκλείσω.