«Εξπρές Σάμινα»: Το απίστευτο «θαύμα» του Αγίου Νεκταρίου μέσα στα παγωμένα νερά
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2024, συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από την τραγωδία του ναυαγίου του «Εξπρές Σάμινα», που άφησε πίσω του 81 νεκρούς. Αυτή η σκοτεινή μέρα στην ιστορία της ελληνικής ναυσιπλοΐας σημάδεψε τη χώρα. Μέσα από τον πόνο και την οδύνη, όμως, αναδύθηκε ένα θαύμα, που άγγιξε έναν άνθρωπο, τον Κωνσταντίνο Χατζηδάκη, εν αποστρατεία βατραχάνθρωπο της Μ.Υ.Α..
Οι μέρες που ακολούθησαν τη βύθιση ήταν γεμάτες ένταση, φόβο και απώλεια. «Το ξημέρωμα μας βρήκε να στοιβάζουμε πτώματα», θυμάται ο Κωνσταντίνος Χατζηδάκης μιλώντας στην κάμερα του Newsbomb.gr. «Το πλοίο βρισκόταν στα 37 μέτρα βάθος και οι επιχειρήσεις διεξάγονταν τμηματικά, καθώς ο αριθμός των αγνοουμένων ήταν αβέβαιος», εξηγεί.
Οι έρευνες στο βυθισμένο πλοίο συνεχίζονταν ακατάπαυστα και μια από τις πιο δύσκολες αποστολές ήταν να εισέλθουν στο γκαράζ του πλοίου, όπου η κατάσταση ήταν χαοτική. «Ύστερα από κάποιες μέρες τέθηκε το ζήτημα να επιχειρήσουμε στο γκαράζ. Εκεί η μπουκαπόρτα ήταν κλειστή και υπήρχε μια άμορφη μάζα με πηχτό ίζημα, που έκανε το έργο της έρευνας σχεδόν ακατόρθωτο», περιγράφει.
«Το ξημέρωμα μας βρήκε να στοιβάζουμε πτώματα, και μετά ξεκίνησε η επιχείρηση καθαρισμού των χώρων στο εσωτερικό του ναυαγίου.
Εκεί, αφού έγινε ένα σύντομο briefing, ο Κώστας Χατζηδάκης πήρε την πρωτοβουλία να προσπαθήσει να προσεγγίσει το χώρο μέσω των σκαλών. Ωστόσο, όπως περιγράφει, κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής, ο Κωνσταντίνος Χατζηδάκης βρέθηκε εγκλωβισμένος στις σκάλες του πλοίου. «Η διέξοδος μου από τις σκάλες φράκαρε», εξηγεί, και τότε η απόγνωση άρχισε να τον κυριεύει. Όμως, εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκε κάτι σημαντικό. «Μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα του Αγίου Νεκταρίου, που είχα βρει λίγες μέρες νωρίτερα», λέει με συγκίνηση.
Και τότε συνέβη το ανέλπιστο. Ένας μεγάλος πυροσβεστήρας αποκολλήθηκε και παρέσυρε μαζί του μια καρέκλα, προκαλώντας μια αλυσιδωτή κίνηση αντικειμένων που του άνοιξε ένα μονοπάτι. «Αυτό ήταν η αρχή για να αρχίσουν να κινούνται κάποια πράγματα, και βρήκα μια διέξοδο», περιγράφει. Με την τελευταία του δύναμη, βγήκε προς την έξοδο, νιώθοντας ότι «το θαύμα του Αγίου Νεκταρίου με είχε καθοδηγήσει και με είχε σώσει από μια βέβαιη καταστροφή».
Αυτή η εμπειρία, γεμάτη αγωνία και θαύμα, τον συγκλόνισε. Από εκείνη τη στιγμή, ο Κωνσταντίνος Χατζηδάκης θεώρησε τον Άγιο Νεκτάριο προστάτη του. «Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Προστάτης μου», λέει, και προς τιμήν του έχει χτίσει ένα μικρό εκκλησάκι στη Σύρο, όπου ζει, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του.