Αλεξανδρούπολη: Τι οδήγησε τα 5χρονα στον βιασμό του συνομήλικου τους - Ειδικός εξηγεί στο Newsbomb
Μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία είναι αυτή της κακοποίησης που διαπράχθηκε από δύο πεντάχρονα παιδιά σε ένα συνομήλικό τους στην Αλεξανδρούπολη. Η ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου αναλύει τη σημασία του θέματος και τις συνέπειες για όλα τα εμπλεκόμενα παιδιά, εστιάζοντας κυρίως στην προστασία του θύματος.
«Είναι μια υπόθεση που μας έχει συγκλονίσει, καθώς υπάρχει διάχυτη η αντίληψη ότι η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με την αθωότητα και ότι η παρενόχληση και κακοποίηση προέρχονται κυρίως από ενήλικες, σπανιότερα από μεγαλύτερα παιδιά προς μικρότερα, σπάνια όμως σε τόσο μικρή ηλικία », επισημαίνει η Αλεξάνδρα Καππάτου.
Το περιστατικό έχει εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την επίβλεψη των παιδιών στο σχολείο, τη συμπεριφορά των πεντάχρονων και την απαραίτητη στήριξη του θύματος.
«Αναμφίβολα δημιουργείται εύλογος προβληματισμός "πως τα δυο 5χρονα οδηγήθηκαν σε αυτό;" Μήπως το αντιμετώπισαν σαν «απαγορευμένο παιχνίδι» ή ως ένδειξη υπεροχής προς το συνομήλικό τους που για κάποιους λόγους το θεωρούσαν πιο αδύναμο. Ήθελαν να πειραματιστούν, να εκδικηθούν το συμμαθητή τους, να δείξουν ότι είναι πιο δυνατά», ανέφερε η Αλεξάνδρα Καππάτου.
«Από την άλλη η σκέψη όλων αναπόφευκτα πηγαίνει στους γονείς και πολλά ερωτήματα δημιουργούνται για τη σχέση τους με τα παιδιά . Άραγε ασχολούνται μαζί τους, μήπως έχουν βιώσει και τα ίδια κάτι παρόμοιο ή μήπως έχουν διαφύγει της γονεικής προσοχής και έχουν εκτεθεί σε πορνογραφικό υλικό? Τα ερωτήματα πολλά , ωστόσο μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση που έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης, τονίζει η ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος .
Η οικογένεια, που βιώνει έντονα συναισθήματα θυμού και αδικίας, χρειάζεται υποστήριξη για να προσεγγίσει το παιδί της σωστά.
«Σε γενικές γραμμές τα παιδιά στα πέντε τους χρόνια κινούνται αρκετά ανεξάρτητα στην καθημερινή ζωή μέσα στο σπίτι. Η επαφή τους με την προσχολική εκπαίδευση τους ανοίγει ένα νέο κόσμο συναρπαστικό μεν, γεμάτο κανόνες δε που όμως σταδιακά κατανοούν καλύτερα την αξία και την σκοπιμότητα τους. Εξερευνούν το σώμα τους και ολοκληρώνεται η απόκτηση της προσωπικής τους ταυτότητας. Επιθυμούν συχνά την εξερεύνηση του σώματος του άλλου φύλου», προσθέτει.
Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται το θύμα, το οποίο έχει υποστεί μια τραγική εμπειρία. «Αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να αισθανθεί ασφαλές. Να καταλάβει ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για αυτό που του συνέβη. Η οικογένεια του παιδιού πιθανά βιώνει έντονα συναισθήματα όπως θλίψη, θυμό, αδικία, άγχος, ανησυχία, ενοχές κ.α. Χρειάζονται υποστήριξη και καθοδήγηση ώστε να προσεγγίσουν το παιδί τους σωστά ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες να παρουσιάσει μελλοντικά δυσκολίες. Για αυτό είναι απαραίτητο να υπάρχει η σωστή πλαισίωση και παρακολούθηση από ειδικό ψυχικής υγείας τόσο για το παιδί όσο και την οικογένειά του», τονίζει η ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος.
Η Αλεξάνδρα Καππάτου τονίζει ότι το παιδί - θύμα ανάλογα με το τρόπο που έχει βιώσει και επεξεργαστεί αυτή την εμπειρία, μπορεί να επηρεαστεί ψυχικά και σωματικά. «Η εμπειρία αυτή μπορεί να επηρεάσει σημαντικά διάφορους τομείς της ζωής του παιδιού, όπως την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη καθώς και την κοινωνική του ζωή», προσθέτει.
«Είναι κρίσιμο οι γονείς να είναι προσεκτικοί, καθώς το παιδί μπορεί να αισθάνεται φόβο, ανασφάλεια, άγχος αποχωρισμού από τους γονείς, δυσκολίες στον ύπνο ή στο φαγητό ίσως και ενοχή για την αναστάτωση που έχει προκαλέσει στην οικογένεια», υπογραμμίζει. Η Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος επισημαίνει τη σημασία της σταθερότητας και της ασφάλειας του περιβάλλοντος, προκειμένου να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στην καθημερινότητά του.
«Το παιδί πρέπει να νιώσει ότι είναι ασφαλές και να επιστρέψει στην καθημερινότητά του το συντομότερο δυνατόν. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να το βοηθήσουν να ενταχθεί, να αδράξουν την ευκαιρία σε συνεργασία με τον ψυχολόγο του σχολείου να μιλήσουν στα παιδιά για το σώμα τους, την αξία του όχι στα αγγίγματα που τα κάνουν να αισθάνονται άσχημα , για τα ανεπίτρεπτα παιχνίδια με απλά λόγια προσαρμοσμένα στην φάση της ανάπτυξής» κλπ.. Ίσως τα άλλα παιδάκια πιθανά να απομακρυνθούν από το σχολείο ούτως ώστε να νιώσει το παιδί ήρεμο και ασφαλές», ανέφερε.
«Ασφαλώς απαιτείται ενδελεχής διερεύνηση για τα αίτια της συμπεριφοράς των δυο πεντάχρονων καθώς και της λειτουργίας της οικογένειάς τους. Θα χρειαστούν οπωσδήποτε και οι γονείς βοήθεια αλλά και τα παιδιά από ειδικό ψυχικής υγείας και πιθανά αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Και αυτά τα παιδιά, παρότι η πράξη τους είναι καταδικαστέα καλό είναι να έχουν κατάλληλη υποστήριξη ώστε να ενταχθούν στο σχολικό πλαίσιο και να μην στιγματιστούν», προσθέτει.
Επιπλέον, αναφέρει την ανάγκη ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν και να αντιδρούν κατάλληλα σε ανάλογες καταστάσεις. «Το σχολείο θεωρείται και είναι προέκταση της οικογένειας και οι δασκάλες λειτουργούν ως υποκατάστατα των γονιών ιδίως για τα μικρότερα παιδιά .. Το περιστατικό έχει εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την επίβλεψη των παιδιών στο σχολείο τους από τις νηπιαγωγούς .
«Οι εκπαιδευτικοί καλό είναι να επιβλέπουν ιδιαιτέρως στα διαλείμματα. Ασφαλώς οι νηπιαγωγοί δεν φανταζόντουσαν ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό σε ένα μικρό παιδί από άλλα παιδάκια ίδιας ηλικίας, αλλά όπως φάνηκε δεν έδειξαν την προσοχή και την ευαισθητοποίηση που χρειαζόταν», ανέφερε η Αλεξάνδρα Καππάτου.
Η Αλεξάνδρα Καππάτου προτείνει επίσης την εφαρμογή δραστηριοτήτων από την προσχολική εκπαίδευση που θα επικεντρώνονται στην αναγνώριση των συναισθημάτων, στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης των παιδιών, στην ενσυναίσθηση , στην εκμάθηση των ορίων, στην ισότητα και τη συμπερίληψη, που θα προάγουν τη συνεργατικότητα, και την αναγνώριση των δικαιωμάτων των παιδιών ,σε συνεργασία πάντα με τους γονείς .
Η ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου