Πέθανε ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας
Φτωχότερος είναι από σήμερα ο δημοσιογραφικός κόσμος, καθώς σε ηλικία 79 ετών πέθανε ο Κώστας Χαρδαβέλλας, ιδιαίτερα γνωστός για την ερευνητή δημοσιογραφία
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η σύζυγός του, Μαρία Παναγοπούλου, με ανάρτησή της στο Facebook:
Το βιογραφικό του
Γεννήθηκε στον Πειραιά, στις 5 Σεπτεμβρίου 1945 και σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα.
Πρωτοεμφανίστηκε στη δημοσιογραφία κατά την περίοδο της Χούντας, όταν προσλήφθηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Έθνος. Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1977, με την παρουσίαση της εκπομπής Πρόσκληση στο στούντιο στην ΕΡΤ. Από τότε απέκτησε μεγάλη δημοφιλία, λόγω της πρωτοτυπίας που είχαν οι εκπομπές του. Συμμετείχε στην ψυχαγωγική εκπομπή Σάββατο πρωί, Κυριακή βράδυ το 1978, ενώ μαζί με τους δημοσιογράφους Γιάννη Δημαρά και Γιώργο Λιάνη παρουσίαζε την πετυχημένη και πολυσυζητημένη εκπομπή της εποχής εκείνης Ρεπόρτερς, στην ΥΕΝΕΔ το 1982 και μετέπειτα στην ΕΡΤ2.
Με αυτούς τους δύο δημοσιογράφους συμμετείχε και στην επετειακή εκπομπή της ΕΡΤ2 για το κλείσιμο των 20 χρόνων από τη δημιουργία της ελληνικής τηλεόρασης. Το 1993 μετά το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, έφυγε από την κρατική και πήγε στο Mega, όπου παρουσίαζε δύο τηλεοπτικές εκπομπές: το 60 λεπτά χωρίς μοντάζ και το Ρεπορτάζ στην ομίχλη η οποία μετετέθη το 1994 στον τότε ΣΚΑΪ και το 1995 στο Star, όπου παρέμεινε μέχρι το 1999. Τον ίδιο χρόνο ξεκινά να παρουσιάζει για λίγο καιρό, την ψυχαγωγική εκπομπή Πρεμιέρα. Το 2000 πηγαίνει στον ΑΝΤ1 και παρουσιάζει την ενημερωτική εκπομπή 9η Εντολή, ενώ τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στην κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα στην ΕΤ1, όπου παρουσίασε την ενημερωτική εκπομπή www.άνθρωποι.gr.
Το 2002 μετακινήθηκε στο Alter, όπου παρουσίαζε, μέχρι το κλείσιμο του, τρεις ενημερωτικές εκπομπές: Ο Αθέατος Κόσμος (2002-2011), το Χωρίς Μοντάζ ΙΙ (2003-2004), και Οι Πύλες του ανεξήγητου (2004-2010). Το 2011, με το κλείσιμο του Alter, έμεινε για λίγο χωρίς τηλεοπτική στέγη. Το 2013 εντάχθηκε στο δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού GR TV, όπου συνέχισε να παρουσιάζει τον Αθέατο Κόσμο. Λίγο αργότερα πηγαίνει στο Extra 3, με την ίδια εκπομπή.
Λίγο μετά, εντάσσεται στο δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού Epsilon TV, όπου παρέμεινε μέχρι το 2016, παρουσιάζοντας για λίγο καιρό το Κεντρικό δελτίο του σταθμού και δύο εκπομπές: για λίγους μήνες την ενημερωτική «Εξελίξεις» και την ψυχαγωγική όλοι οι καλοί χωράνε. Ταυτόχρονα από το 2011, αρθρογραφεί στην εφημερίδα Real News, ενώ τα Σαββατοκύριακα, παρουσιάζει ενημερωτική εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM 97.8.
Το 2009, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, αποκάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο, από τον οποίο κατάφερε να απαλλαγεί το 2010. Ήταν παντρεμένος με την επίσης δημοσιογράφο, Μαρία Παναγοπούλου και έχει 1 γιο.
Η «μάχη» με τον καρκίνο και η απώλεια της φωνής του
H Μαρία Παναγοπούλου, σύζυγος του Κώστα Χαρδαβέλλα, είχε αποκαλύψει πριν από μερικούς μήνες το νέο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε ο δημοσιογράφος, μετά τη σοβαρή περιπέτεια με τον καρκίνο.
«Τον τελευταίο καιρό, ο Κώστας έχει χάσει τη φωνή του, μιλάει ψιθυριστά. Ξεκίνησε σαν μία απλή φαρυγγίτιδα, άρχισε να βραχνιάζει ξαφνικά, μέχρι που έφτασε στο σημείο να σβήσει η φωνή του. Ανησυχήσαμε πάρα πολύ, γιατί ο Κώστας είχε δώσει και μία δύσκολη μάχη με τον καρκίνο. Συνεχίζουμε να κάνουμε πολλές εξετάσεις. Τελικά, υπάρχει ένα θέμα στις φωνητικές του χορδές, το οποίο αντιμετωπίζεται, θέλει όμως πολλή προσπάθεια και αφωνία.
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο στα ξαφνικά να βυθιστεί στη σιωπή, κάνει θεραπείες, παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Ο Κώστας φοβάται μήπως ο κόσμος ταυτίζει την παλιά του περιπέτεια, με αυτό που βιώνει τώρα. Δεν έχει καμία σχέση με την περιπέτεια της υγείας του», είχε αναφέρει.
«Του λείπει πολύ η δουλειά, να βγει έξω να επικοινωνήσει. Αυτήν τη στιγμή, είναι σαν θηρίο στο κλουβί. Τώρα ανακαλύπτει τη δύναμη της σιωπής. Ο Κώστας για να συνεννοηθεί πρέπει να είναι πάντα κάποιος δίπλα του και αυτό του δημιουργεί εκνευρισμό, είμαστε μαζί 32 χρόνια και τον έχω ζήσει να παλεύει με τα θηρία. Ακόμη μία φορά έχω εκπλαγεί με τη δύναμη αυτού του ανθρώπου. Ό,τι σου στέλνει ο Θεός, βρίσκει τη δύναμη και το αντιμετωπίζει», είχε επισημάνει.
Η τελευταία του συνέντευξη
Σε πρόσφατη συνέντευξη, είχε μιλήσει για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο, αλλά και την εντονότερη δημοσιογραφική στιγμή που έζησε.
«Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μία μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα πώς θα το αντιμετωπίσω, τι θα πω στη Μαρία και στον γιο μου. Σε αυτή τη μικρή βόλτα, κατέληξα ότι πρέπει να το παλέψω και ότι έχω τη δύναμη να μην χάσω τη μάχη.
Ένας λόγος που σώθηκα από τον θάνατο, όπως μου έλεγαν και οι γιατροί, ήταν επειδή από την αρχή δεν πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα πίστευα ότι θα τον νικήσω τον καρκίνο. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα μαζί του. Δεν το έλεγα ποτέ σε κανέναν για να μην με κοιτάζουν με πόνο και οίκτο. Το ήξεραν ελάχιστοι άνθρωποι.
Μου φέρθηκαν πολύ καλά τότε στο ALTER, όλοι μου οι συνεργάτες και ο Γιαννίκος που ήταν τότε διευθυντής, μου είχε πει να κάτσω εκτός και να με πληρώνουν κανονικά για όσο χρειαστεί. Δεν έκατσα ποτέ, έκανα χημειοθεραπείες και το βράδυ παρουσίαζα την εκπομπή “Αθέατος κόσμος”. Πήγαινα στο στούντιο ζαλισμένος και έτοιμος να καταρρεύσω, αλλά έλεγα: “Όχι, πρέπει να είμαι εδώ”. Αυτό ήταν μία απάντηση στον θάνατο που με είχε πλησιάσει».
Η ιστορία – «γροθιά στο στομάχι» από το πολεμικό μέτωπο στον Λίβανο
«Δεν θα πω πόσες φορές είχα κινδυνέψει σε ανταπόκριση πολέμου, που ήταν πάρα πολλές. Αυτό που θυμάμαι έντονα, όμως και δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι ένα αγοράκι στον Λίβανο. Είχε στο χέρι του ένα κουτί με σπίρτα και έπαιζε. Το πλησιάζω και το ρωτάω: “Τι ακριβώς κάνεις με το σπιρτόκουτο;”.
Είχε μέσα μία πασχαλίτσα και έπαιζε μαζί της. Μου απαντά: “Αυτή είναι η μοναδική μου φίλη, επειδή αύριο ξέρω ότι δεν θα επιστρέψω σπίτι μου και δεν θα ζω. Θέλω να πάρεις την πασχαλίτσα και την αφήσεις σε έναν όμορφο κήπο να ζήσει”. Έτσι κι έγινε, πήρα την πασχαλίτσα και την γύρισα στην Ελλάδα, την άφησα σε έναν κήπο και έζησε. Κάθε φορά που θυμάμαι αυτή την ιστορία, συγκινούμαι πραγματικά. Το παιδί αυτό σκοτώθηκε την επόμενη μέρα, τον έλεγαν Φουάτ. Αυτός είναι και ένας από τους τεράστιους λόγους που σιχαίνομαι τους πολέμους».