Εκτός φυλακής, αλλά σε νοσοκομείο, ο Σάββας Ξηρός

Αποφάσισε τη διακοπή της ποινής του επί πεντάμηνο, προκειμένου να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, υπό συνεχή φρούρηση, όπως αναφέρει η απόφαση.

Σύμφωνα με το Κόντρα, πρόκειται για ένα πρώτο ρήγμα στην ποινή αργού θανάτου στην οποία έχει καταδικαστεί ο Σάββας Ξηρός, που γίνεται σημαντικό αν αναλογιστούμε και τη συγκυρία και την εχθρική διάθεση που από την αρχή επέδειξαν εισαγγελέας και πρόεδρος. Χρειάστηκε να δώσουν μάχη οι μάρτυρες υπεράσπισης, οι συνήγοροι και ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός, για να καμφθεί η εχθρική διάθεση και η αδιαλλαξία του δικαστήριου και να υιοθετηθεί το αυτονόητο. Οτι δηλαδή ο άνθρωπος αυτός πρέπει να μπει σ’ ένα νοσοκομείο για να κοιταχτούν τα σοβαρότατα προβλήματα στα μάτια, τ’ αυτιά και τα πόδια του.

Πρώτος μάρτυρας ήταν ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά Ν. Καρακούκης, ο οποίος στάθηκε στο ύψος της επιστημονικής του ιδιότητας, καταθέτοντας πως ούτε στο αναρρωτήριο των φυλακών (που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται νοσοκομείο), ούτε με περιοδικές μεταφορές του από νοσοκομείο σε νοσοκομείο μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο Σ. Ξηρός. Πρέπει να διακοπεί η ποινή του, είπε, να μπει σ’ ένα νοσοκομείο και ν’ αντιμετωπιστούν συνολικά τα προβλήματά του. Ο ίδιος, όπως είπε, εξετάζει το θέμα ιατρικά, ηθικά και δεοντολογικά, πέρα από κάθε άλλη σκοπιμότητα, και γι’ αυτό έχει αυτή τη γνώμη. Δεν είχαν, όμως, την ίδια άποψη πρόεδρος και εισαγγελέας, που υπήρξαν επιθετικοί και αγενείς απέναντι σ’ έναν κρατικό υπάλληλο, από τον οποίο περίμεναν προφανώς να υπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες και να γνωματεύσει αντίθετα απ’ ό,τι του υπαγορεύουν η επιστημονική και ηθική του συγκρότηση. Ο ιατροδικαστής εξοργίστηκε όταν διαπίστωσε ότι αμφισβητείται η επιστημοσύνη του. Δήλωσε, ακόμη, ότι ο ίδιος δεν μπορεί να πει να παραμείνει στη φυλακή ένας άνθρωπος, όταν η μέχρι στιγμής πράξη έχει αποδείξει ότι τα προβλήματα υγείας του δεν αντιμετωπίζονται, αλλά χειροτερεύουν. Αυτό είναι αντίθετο στην ιατρική δεοντολογία του και την επιστημονική ηθική του.

Στο ίδιο μήκος κύματος με την κατάθεση του ιατροδικαστή ήταν και η κατάθεση του Τ. Κουράκη που μίλησε ως γιατρός και καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, ενώ ο οφθαλμίατρος Ν. Μανιός, που παρακολουθεί χρόνια τον Σάββα, εξέθεσε αναλυτικά όλες τις πτυχές των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, αποδεικνύοντας ότι η επιδείνωση στα μάτια οφείλεται στην πλημμελή και ευκαιριακή αντιμετώπιση που έχει ο ασθενής, όπως συνέβη με τη ζημιά στο αριστερό μάτι του Σάββα, εξαιτίας του ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα.

Αγνοώντας προκλητικά τα όσα είχαν καταθέσει οι γιατροί, η εισαγγελέας –που σε ερωτήσεις προς τους μάρτυρες είχε παραστήσει και την καρικατούρα γιατρού!– πρότεινε να απορριφθεί η αίτηση και να παραμείνει ο Σάββας στη φυλακή.

Η συνήγορος Αννυ Παπαρρούσου αναφέρθηκε αναλυτικά σε όλες τις πραγματικές και νομικές πτυχές της υπόθεσης, ενώ ο Σπ. Φυτράκης επέμεινε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι υπάρχει καταδικαστική σε βάρος της Ελλάδας απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την οποία δεν μπορούν ν’ αγνοούν προκλητικά τα ελληνικά δικαστήρια. Στο ιστορικό της επιδείνωσης της υγείας του αναφέρθηκε και ο ίδιος ο Σάββας που ήταν παρών και σ’ αυτή τη δίκη, διεκδικώντας το δικαίωμά του να φροντίσει την υγεία του.

Μην έχοντας ούτε ένα σημείο να πιαστεί, ούτε έναν τόσο δα υπαινιγμό από τους γιατρούς που να του επιτρέψει να υιοθετήσει την εισαγγελική πρόταση και να επαναλάβει την προηγούμενη απόφαση (ότι δηλαδή τα προβλήματα υγείας του Σάββα μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν με μεταφορές του από τη φυλακή σε διάφορα νοσοκομεία), το φανερά εχθρικό δικαστήριο αναγκάστηκε ν’ αποφασίσει τη διακοπή της έκτισης της ποινής επί πεντάμηνο και τη νοσηλεία του Σάββα Ξηρού στο ΑΧΕΠΑ, υπό συνεχή φρούρηση.