Οι φοιτητές έχουν λόγο για τις σπουδές τους σε όλη την Ευρώπη

Έχοντας εδώ και μερικές μέρες ανοίξει το κεφάλαιο Πανεπιστήμια, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε έξω από το κάδρο της ανάλυσης μετά την Πολιτεία και το καθηγητικό κατεστημένο, το ρόλο των φοιτητών.

Για το πώς φοιτητές και παρατάξεις έπαιζαν σημαντικό ρόλο μέχρι το 2007 όλοι έχουμε ακούσει μερικά πράγματα, το newsbomb.gr όμως παρουσιάζει σήμερα τα αποτελέσματα μίας μεγάλης έρευνας που έκανε τις προηγούμενες ημέρες με σκοπό να ξεδιαλύνει το τοπίο.

Στην προσπάθεια επιβολής του νόμου Διαμαντοπούλου, ξεκίνησε μέσω φιλικών Μέσων της τότε Υπουργού, μια μεγάλη επίθεση στο θεσμό της φοιτητικής εκπροσώπησης με αποκορύφωμα τη νομοθετική εκδίωξη των εκπροσώπων των φοιτητών από όλα τα όργανα διοίκησης. Φυσικά, ενώ σε όλα τα άλλα ζητήματα το Υπουργείο επικαλούνταν την εμπειρία από θεσμούς που ίσχυαν στα ευρωπαϊκά ιδρύματα, στο θέμα των φοιτητών αποφάσισε να σιγήσει, αφήνοντας τον πόλεμο λάσπης στα χέρια συγκεκριμένων «δημοσιογράφων».

Ανατρέχοντας λοιπόν, σε περισσότερες από 15 ευρωπαϊκές χώρες, το newsbomb.gr σας αποκαλύπτει σήμερα πως ήταν επικοινωνιακές πομφόλυγες τα όσα υποστήριζαν οι συγκεκριμένοι κύκλοι, πως οι φοιτητές δεν πρέπει να έχουν ρόλο στη διοίκηση των ιδρυμάτων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, μία σειρά από χώρες όπως η Σουηδία, η Νορβηγία, η Φιλανδία, η Πορτογαλία, η Βρετανία, Τσεχία, Εσθονία, Κροατία κ.α. συμπεριλαμβάνουν εκπροσώπους των φοιτητών στις Συνελεύσεις των Τμημάτων ή των εκάστοτε Προγραμμάτων Σπουδών, προκειμένου να συμμετέχουν στις συζητήσεις που αφορούν τις σπουδές τους. Μάλιστα, όλες οι εκπαιδευτικά προηγμένες χώρες έχουν εκπροσώπους των φοιτητών ακόμα και στη διοίκηση τους, δείγμα πως σε μία Πολιτεία που λειτουργεί, θεωρείται εκ των ουκ άνευ η γνώμη των φοιτητών.

Οι τρόποι εκλογής των εκπροσώπων διαφέρουν, σε αντίθεση με ότι ισχύει σήμερα στην Ελλάδα, αρκεί οι φοιτητικοί σύλλογοι να συμμορφώνονται με ένα γενικότερο θεσμικό πλαίσιο που θέτει η κάθε χώρα. Μάλιστα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, το ίδιο το κράτος χρηματοδοτεί τη δράση τους είτε σε επίπεδο «ΕΦΕΕ», είτε σε επίπεδο συλλόγων φοιτητών ανά ίδρυμα. Από την έρευνα που κάναμε, τα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι πολλά και όσο ανεβασμένο είναι το εκπαιδευτικό σύστημα της κάθε χώρας, τόσο περισσότερο οργανωμένη είναι και η φοιτητική εκπροσώπηση, με αποκορύφωμα τις σκανδιναβικές χώρες.

Ερχόμενοι στα εν Ελλάδι λοιπόν, καταρρίπτεται το επιχείρημα περί δήθεν ελληνικής πρωτοτυπίας στη φοιτητική εκπροσώπηση στη διοίκηση των ιδρυμάτων. Φυσικά και οι φοιτητές σε αρκετές περιπτώσεις ξέφυγαν από το ρόλο τους, όμως σίγουρα ότι έκαναν δε μπορεί να μην είχε τη στήριξη συγκεκριμένων καθηγητικών συμφερόντων που τους χρησιμοποιούσε για τους δικούς του σκοπούς. Ωστόσο, για να μη φτάνουμε στο άλλο άκρο, πρέπει η ελληνική Πολιτεία να δημιουργήσει το ρυθμιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα λειτουργούν οι σύλλογοι φοιτητών και παράλληλα να περιορίσει τη συμμετοχή τους στα ζητήματα που αφορούν τις σπουδές τους και όχι την ανάδειξη πρυτανικών αρχών.

Η λογική «πονάει χέρι, κόβω χέρι» δεν έχει θέση σ' ένα σύγχρονο κράτος, πόσο μάλλον όταν οι φοιτητές δε διαχειρίζονταν χρήματα, δεν έπαιρναν ερευνητικά και δεν μετείχαν σε εκλεκτορικά ήδη από το 2007.

Απλά οι φοιτητές ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, στον οποίο «έπρεπε» να φορτωθούν όλες οι ανομίες και αστοχίες των υπολοίπων...

Διαβάστε επίσης:

Ποιός φταίει για τη σημερινή κατάσταση στα Πανεπιστήμια;

Η Πολιτεία διέλυσε τα Πανεπιστήμια για να τα χειραγωγεί