«Ζορμπάς και η ελληνική δίψα για ζωή»

Αυτός είναι ο τίτλος σχολίου στην ελβετική Neue Zürcher Zeitung που σημειώνει:

«Είναι προσωπικό θέμα πώς αντιμετωπίζει κανείς μια κρίση, πολιτική ή προσωπική. Ωστόσο μπορεί κανείς να εμπνευστεί από τους συνανθρώπους του. Ο έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, για παράδειγμα, έμαθε στο πεδίο διαχείρισης κρίσεων αρκετά από τον φίλο του Γιώργο Ζορμπά. Και αυτός του έδωσε την αφορμή να γράψει το βιβλίο Αλέξης Ζορμπάς». Η ταινία που ακολούθησε το 1964 «πρόσφερε στους Έλληνες μια ισχυρή δόση εθνικής υπερηφάνειας. Χάρη στον εξαιρετικό Άντονι Κουίν στο ρόλο του Ζορμπά, γεννήθηκε ένα κλισέ: οι Έλληνες ξεπερνούν δύσκολες καταστάσεις με γιορτές και χορούς. Πράγματι, και ο αληθινός Ζορμπάς φέρεται να άρχισε να χορεύει μετά το θάνατο του παιδιού του για να αντέξει την τεράστια απώλεια.

Σήμερα και η Ελλάδα βιώνει μια δύσκολη περίοδο και καλείται να ξεπεράσει την καταστροφική οικονομική κρίση. Ξέχασαν οι Έλληνες πώς να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις;

Ένα μουσείο στο Παλαιοχώρι της Χαλκιδικής στη βόρεια Ελλάδα θα μπορούσε να τους το θυμίσει. Θα στεγαστεί σε ένα σπίτι στο οποία έζησε για μεγάλο διάστημα ο Γιώργος Ζορμπάς. Ωστόσο μέχρι στιγμής το πρότζεκτ σκόνταψε σε διάφορα εμπόδια.

Οι ελάχιστοι επισκέπτες που πληροφορούνται για την ύπαρξη του σπιτιού από τους ντόπιους μπορούσαν να το δουν μέχρι σήμερα μόνον από έξω.

Εάν όμως υλοποιούνταν τώρα τα σχέδια για το μουσείο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα για να δώσει νέα δίψα για ζωή όχι μόνον στους κατοίκους του χωριού. Ίσως το πνεύμα του Ζορμπά να μεταφερθεί σε ολόκληρη τη χώρα και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για μια δημιουργική συνέχεια. Ο Κουίν το έθεσε άλλωστε σωστά στην ταινία: ‘Life is trouble – only death is not’ (η ζωή είναι μια φασαρία – μόνο ο θάνατος δεν είναι».

πηγη: DW