Προσποιούνται τους άστεγους για ένα πιάτο φαί!

Ραγίζουν καρδιές στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα: Άστεγοι και άποροι εκλιπαρούν τους γιατρούς στα δημόσια θεραπευτήρια να υπογράψουν τα χαρτιά εισαγωγής τους για να έχουν ένα πιάτο φαγητό.

Οι εικόνες που περιγράφουν οι εργαζόμενοι στο χώρο της Υγείας δεν μας σοκάρουν. Απλά ενισχύουν το μένος που νοιώθουμε όλοι για όσους πρόδωσαν την πατρίδα μας!

«Η κατάσταση είναι πλέον απελπιστική! Σε κάθε εφημερία αντιμετωπίζουμε τρία τέτοιου είδους περιστατικά και μπορώ να πω ότι το φαινόμενο αυτό χρόνο με το χρόνο αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο», αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» ο Νίκος Ρητινιώτης, γιατρός στο Νοσοκομείο «Λαϊκό».

Σε κάθε εφημερία στα Επείγοντα συναντά ανθρώπους που στέκονται – κρατώντας στα χέρια το χαρτί προτεραιότητας – στην ουρά για να εξεταστούν. «Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έρχονται στο νοσοκομείο άστεγοι και άποροι οι οποίοι με διάφορα προσχήματα, όπως το ότι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, ζητούν να εισαχθούν. Αν και τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε αμέσως ότι δεν έχουν κάτι το σοβαρό, τουλάχιστον από θέμα υγείας, διότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης, και πως είναι άποροι, είμαστε υποχρεωμένοι να τους εξετάζουμε...».

Όσον αφορά στο προφίλ αυτών των ανθρώπων, ο γιατρός αναφέρει ότι οι περισσότεροι είναι άντρες μεταξύ 40 και 65 ετών. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι πλέον έρχονται και νεο-άστεγοι. Όταν οι εξετάσεις τους είναι καλές και τους λέμε ότι δεν κρίνεται αναγκαία η εισαγωγή τους, τότε ξεσπούν και αρχίζουν να μιλάνε για τη ζωή τους: «Βοήθησε με να μπω στο νοσοκομείο μια-δυο μέρες. Κοιμάμαι στο δρόμο, στο νοσοκομείο τουλάχιστον θα έχω ένα πιάτο φαγητό».

Για τα εν λόγω περιστατικά ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ), κ. Δημήτρης Βαρνάβας, αναφέρει ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που περιφέρονται στα νοσοκομεία ζητώντας βοήθεια: «Οι άστεγοι, οι εξαρτημένοι από ουσίες, αλλά και τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας». Οι γιατροί, λέει ο κ. Βαρνάβας, «κάνουν ό, τι μπορούν να τους βοηθήσουν...».

Ο Έλληνας ψάχνει την ελπίδα... Αλλά πλέον ακόμη και αυτή κοστίζει!