Ποιος πλειοδοτεί για ένα κρεβάτι σωτηρίας

«Ασκώντας σήμερα την Ιατρική, ο έλληνας γιατρός έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος σε ένα θλιβερό γεγονός μιας αληθινά ανθρωποκτονικής κρίσης: Χάνονται ζωές από την έλλειψη κρεβατιών σε ΜΕΘ. Η κατάσταση είναι τραγική και αναμένεται σύντομα να γίνει τραγικότερη. Βάσει των στοιχείων της Ελληνικής Εταιρείας Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, 30 ασθενείς την ημέρα στην Αθήνα χρήζουν νοσηλείας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, ενώ τελικά καταφέρνουν να μπουν...οι μισοί.

Σε όλη τη χώρα λειτουργούν μόνο 540 κλίνες ΜΕΘ, ενώ 154 είναι κλειστές, ενώ αν ήταν ανοιχτές θα μπορούσαν να νοσηλευτούν περίπου 4.500 ασθενείς ετησίως. Κι όμως, την ώρα που οι πολίτες αναζητούν με αγωνία μια θέση στη ζωή, οι κλίνες παραμένουν ανενεργές. Αυτό σημαίνει, ότι 3 στους 10 ασθενείς ΔΕΝ έχουν προδιαγραφές να ζήσουν.... και διασωληνωμένοι πεθαίνουν σε ένα απλό κρεβάτι θαλάμου, όταν με την κατάλληλη υποστήριξη της ΜΕΘ, θα μπορούσαν να ζήσουν...

Η αίτια; ...λόγω έλλειψης γιατρών!!! Σήμερα που 1 στους 3 εξειδικευμένους γιατρούς της Αθήνας είναι άνεργος, κλείνουν τα κρεβάτια της εντατικής γιατί δεν έχουμε προσωπικό να τα επανδρώσει...

Έχει σημασία να γίνει αντιληπτό πόσο επηρεάστηκε η θνησιμότητα στη χώρα μας με τα τόσα τροχαία ατυχήματα που δημιουργούν αυξημένες ανάγκες στη ΜΕΘ.

Εκτιμάται δε, σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μονάδων Εντατικής Θεραπείας ότι, σε ετήσια βάση, διπλασιάζεται ο αριθμός των θανάτων εξαιτίας της έλλειψης κρεβατιών.

Μιλάμε σήμερα για δωρεά οργάνων, όταν μας λείπουν οι βασικές προϋποθέσεις των ΜΕΘ που θα στήριζαν αυτή τη σπουδαία ανθρωπιστική προσπάθεια προσφοράς ζωής;

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό, έχει μειωθεί πολύ η δυνατότητα λήψης οργάνων επί εγκεφαλικών θανάτων, διότι έχουν ελαττωθεί δριμύτατα οι θέσεις στις ΜΕΘ που διασφαλίζουν την αρτιότητα στη νοσηλεία για τη διατήρηση των οργάνων που δυνητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά τον εγκεφαλικό θάνατο.

Τί κάνει ο γιατρός ως λειτουργός Υγείας μπροστά σε αυτό το θέαμα, όταν το 2013 καλείται να ασκήσει την ιατρική του 1960;

Ποιος είναι ο τυχερός που θα εξασφαλίσει την είσοδο στη ζωή και ποιος ο άτυχος που θα μείνει απέξω, διασωληνωμένος σε έναν απλό θάλαμο χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη να περιμένει το θάνατο;

Στη μάχη αυτή του ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, παρεμβαίνουν πολλοί... πιέζουν πολλοί... παρακαλούν πολλοί να προτιμηθεί ο δικός τους άνθρωπος στο κρεβάτι της ΜΕΘ και να αφεθεί στον Καιάδα ο διπλανός του....

Ποιόν θα αφήσουμε έξω από τη ΜΕΘ και σε ποιον θα δώσουμε την ευκαιρία να σωθεί;

Τι κάνει το Υπουργείο Υγείας σε αυτό το κατάντημα της πλειοδοσίας της ζωής;

Και ενώ οι κλίνες ΜΕΘ δεν επαρκούν για να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες παροχής υπηρεσιών εντατικής θεραπείας, ακόμη και αυτές...οι ελάχιστες υπάρχουσες συρρικνώνονται από τις συγχωνεύσεις....και κλείνουν η μία μετά την άλλη σε όλη την Ελλάδα.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νοσοκομείου της Ρόδου, που είχε 8 κλίνες ΜΕΘ και με το νέο οργανόγραμμα των συρρικνώσεων, λόγω έλλειψης γιατρών και λόγω οριζόντιων περικοπών...., τώρα έχει μόνο 5.

5 κρεβάτια ΜΕΘ στο κεντρικό νοσοκομείο του Νοτίου Αιγαίου για να εξυπηρετήσουν τους πολυτραυματίες, τους εμφραγματίες, το επείγον στα παιδιά από το Καστελλόριζο, τη Σύμη, τη Χάλκη, τη Νίσυρο, την Κάσο, την Κάρπαθο, όλο το σύμπλεγμα των μικρών νησιών των Δωδεκανήσων, αλλά και των μεγάλων νησιών, στα οποία οι κλίνες των ΜΕΘ εξαλείφονται καθημερινά. Ποιος πρώτα, που πρώτα, πώς; όταν το ΕΚΑΒ έρχεται στο νησί 15 ώρες μετά την κλίση, όταν ψάχνει σε όλο το Αιγαίο ΜΕΘ και δε βρίσκει, όταν φτάνει η οικογένεια να μεταναστεύει στην Κρήτη και από κει κάπου αλλού...όπου υπάρχει κρεβάτι για τον ασθενή...αν υπάρχει....και για κάθε αεροδιακομιδή πληρώνει το ελληνικό κράτος 20.000 - 30.000 ευρώ, όταν το κόστος του ιατρικού προσωπικού και της διατήρησης των απαραίτητων ΜΕΘ θα ήταν πολύ μικρότερο σε ετήσια βάση....

Τα έξοδα τεράστια, το αποτέλεσμα πλημμελές, η ανθρώπινη ζωή στα ζάρια....

Πόσο ακόμη θα συνεχίσουμε να πλειοδοτούμε τη ζωή των ανθρώπων και να αποφασίζουμε αυτοστιγμής ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει....ο 20χρονος, ο 40χρονος, ποιον να βάλουμε στην εντατική και ποιον να ρίξουμε στον Καιάδα;;;; μεγάλο ερώτημα χωρίς απάντηση.

Στη χώρα μας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, έπρεπε το 10% των νοσοκομειακών κλινών να είναι κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.. και είναι μόλις 2,2%.

Χρειαζόμαστε ΜΕΘ σε σημεία πρόσβασης όλης της Ελλάδας, Μονάδες Εντατικής νοσηλείας Παιδιών, Στεφανιαίες Μονάδες, Μονάδες Πολυτραυματία καθώς και Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας που θα μπορούν να καλύψουν τις ενδιάμεσες ανάγκες των ασθενών, χωρίς να επιβαρύνουν τις ΜΕΘ.

Έχουμε μια ιδιάζουσα δυσκολία στην προσβασιμότητα των υπηρεσιών υγείας αλλά και αυξημένες ανάγκες λόγω των μεγάλων ορεινών όγκων της χώρας, των απομακρυσμένων, δύσβατων περιοχών, των αποκλεισμένων νησιών.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι; θέλουμε αυτά τα νησιά μας; θέλουμε να κρατήσουμε εκεί τους "συνοριοφύλακες" της Ελλάδας; θα ενσκήψουμε στα προβλήματά τους;

Απέναντι σε αυτό το ανθρωπιστικό αδιέξοδο της χώρας, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, ανέλαβε πρωτοβουλία και τόνισε την αναγκαιότητα της επίλυσης του προβλήματος αυτού και της δημιουργίας κλινών ΜΕΘ. Το μόνο που χρειάζεται για να ζήσουν, είναι μερικές δεκάδες κλίνες ΜΕΘ για να υποστηρίξουν στη ζωή χιλιάδες ασθενείς που σήμερα πεθαίνουν. Αυτό που μένει είναι να γίνει πράξη η εντολή αυτή του Πρωθυπουργού από τους υφισταμένους του.

Παράλληλα, είναι απαραίτητο, να αποτυπωθούν οι ανάγκες υγείας σε κάθε περιοχή, να αξιοποιηθούν κατάλληλα οι διαθέσιμες δομές και υποδομές του συστήματος υγείας και να δοθούν κίνητρα στους νέους εξειδικευμένους γιατρούς να στελεχώσουν τις ΜΕΘ...Ποιος να θελήσει να πάει απλήρωτος και άυπνος στη γραμμή της ζωής και του θανάτου, όταν η ωριαία αποζημίωση του εντατικολόγου είναι η μισή της αποζημίωσης μιας καθαρίστριας στο δημόσιο;...

Πρώτιστη προτεραιότητα για το Υπουργείο Υγείας πρέπει να είναι ένας Εθνικός Αναπροσδιορισμός της λειτουργίας του συστήματος υγείας στην Ελλάδα και η άμεση λήψη σειράς μέτρων που θα αποδίδουν σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας, τις υπηρεσίες υγείας που δικαιούται, όπως ορίζει το Σύνταγμα και η Ελληνική Δημοκρατία, ώστε να διατηρηθεί στη ζωή και να μην πεθάνει.

Δεν πρέπει και δε μπορούμε άλλο να αφήσουμε τη μήτρα της επιστημονικής μας ταυτότητας να αποποιείται τις αρχές του Ιπποκράτη και να μετατρέπεται σε Καιάδας ασθενών που στην Ελλάδα πεθαίνουν όταν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, οι ίδιοι ασθενείς, με το ίδιο πρόβλημα, θα ζούσαν. Η απώλεια του κάθε συνανθρώπου μας είναι απώλεια κοινωνική, ηθική, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ».