Πείνα: Γιατί συνεχίζουμε να πετάμε την λύση στα σκουπίδια;
Της Σίσσυς Γκουρνέλου
Aν οι αριθμοί μιλούσαν από μόνοι τους, όπως συνηθίζουμε να λέμε, τότε το πρόβλημα θα έπρεπε να έχει λυθεί. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και έτσι το ένα τρίτο της ανθρωπότητας συνεχίζει να πεινάει και να πεθαίνει από αρρώστιες σχετικές με την πείνα.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων (FAO),οι καταναλωτές στις πλούσιες χώρες πετούν 222 εκατομμύρια τροφής το χρόνο, περίπου όση είναι ολόκληρη η παραγωγή τροφής στην Υποσαχάρια Αφρική. Η ανισότητα στη δυνατότητα πρόσβασης στην τροφή φαίνεται και από το γεγονός ότι 1,4 δισ. άνθρωποι είναι υπέρβαροι.Άνθρωποι επίσης φτωχοί που μένουν στις αναπτυγμένες χώρες και έχουν πρόσβαση σε κακής ποιότητας τροφής με πολλές θερμίδες και μικρή διατροφική αξία.
Υπάρχει αρκετή τροφή για όλους;
Υπάρχει. Αλλά δυστυχώς χάνεται κάπου στον δρόμο μεταξύ της παραγωγής και της κατανάλωσης. Οι λόγοι για αυτό πολλοί: η κακή υποδομή, η κακή συντήρηση κατά τη διάρκεια της διανομής κτλ . Και σαν να μην έφτανε αυτό είμαστε και όλοι εμείς που πετάμε ότι «χάλασε» στα σκουπίδια. Για παράδειγμα στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική οι καταναλωτές πετούν κατά κεφαλήν 95 με 115 κιλά τροφής το χρόνο. Στην Υποσαχάρια Αφρική και τη Νοτιανατολική Ασία πετούν 6 με 11 κιλά το χρόνο.
Λύσεις υπάρχουν;
Οι άνθρωποι της Αctionaid κατάφεραν με ένα πολύ πρωτότυπο τρόπο να δείξουν πριν από λίγες ημέρες ότι λύσεις υπάρχουν. Μπροστά σε ένα παγκόσμιο τραπέζι με πιάτα γεμάτα για κάποιους λίγους και άδεια για τους περισσότερους από εμάς, μας έβαλαν στη θέση αυτών που πεινάνε και αυτών που πέφτουν χορτασμένοι για ύπνοκαι μας μίλησαν για λύσεις. Γιατί λύσεις υπάρχουν και μπορούν να δοθούν από εμάς τους ίδιους τους πολίτες. Φτάνει να στρέψουμε το βλέμμα μας σε αυτές και να τις εντάξουμε στις καθημερινές μας συνήθειες.
Να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε το φαγητό σαν προϊόν αλλά σαν αγαθό. Φυσικά κάτι τέτοιο στις κοινωνίες μας φαντάζει ουτοπικό, ιδιαίτερα όταν εδώ και χρόνια η τροφή είναι μετοχή εισηγμένη στα χρηματιστήρια του κόσμου. Ή ακόμα χειρότερα όταν πλέον εκμεταλλευόμαστε τη γη όχι για να γεμίζουμε στομάχια αλλά για να γεμίζουμε ρεζερβουάρ. Όπως συμβαίνει με τα βιοκαύσιμα. Μια λύση που προτάθηκε ως πράσινη για τη προστασία του πλανήτη, αλλά η οποία υπολογίζεται ότι έχει οδηγήσει στην πείνα 30 εκατομμύρια ανθρώπους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναφέρθηκε στην διαδραστική παρουσίαση της Actionaid, ήταν ότι η ποσότητα του καλαμποκιού που χρειάζεται για να γεμίσει το ντεπόζιτο ενός 4x4, θα μπορούσε να θρέψει ένα παιδί για ένα ολόκληρο χρόνο.
Η πείνα δεν είναι φυσική καταστροφή. Είναι πρόβλημα που δημιουργήθηκε από εμάς. Και από εμάς μπορεί να σταματήσει να υπάρχει.Είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές αφού είμαστε οι καταναλωτές και η λύση για την εξάλειψη της πείνας βρίσκεται (και) στα χέρια μας κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά από κάποιο ράφι του σούπερ μάρκετ.
Διαβάστε επίσης:
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μπορεί να διαλύσει τη φτώχεια