Θαυματουργό εκκλησάκι χτισμένο σε έναν πελώριο βράχο

Αποτελεί ένα από τα πλέον γραφικά αξιοθέατα του νομού Θεσπρωτίας, όπως διαβάζουμε στην Κάτοψη. Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται με πλήθος θρύλων και παραδόσεων, που διατηρήθηκαν από γενεά σε γενεά ως τις ημέρες μας.

Μεγαλύτερη έμφαση στις διηγήσεις αυτές δίδεται στην ίδρυση του ναού. Αναφέρεται, δηλαδή, ότι η αρχική ονομασία ήταν Εικονολιθάρι, επειδή κάποτε - άδηλο πότε - βρέθηκε η εικόνα του αγίου Μηνά επάνω στον βράχο και κατόπιν κτίστηκε ο Ναός στο όνομα του αγίου.

Άλλη παράδοση λέγει ότι ο βράχος, όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Μηνά, βρισκόταν σε υψηλότερο σημείο. Κάποτε αποκολλήθηκε από την αρχική του θέση και θαυματουργικώς στάθηκε στο μέρος όπου είναι τώρα, με τα κτίσματα επάνω του, χωρίς να πάθουν τίποτε. Διαφορετική εκδοχή αυτής της παραδόσεως αναφέρει, ότι όλος ο τόπος γύρω από τον Άγιο Μηνά βούλιαξε κάποτε και έμεινε μόνον ο βράχος να ορθώνεται, με τον ναό στην κορυφή του.

Τα σωζόμενα ιστορικά στοιχεία μας πληροφορούν, ότι ο άγιος Μηνάς ανήκε ως μετόχι στη Μονή Γηρομερίου, τουλάχιστον από το 1667, όπως βεβαιώνει το έτος εκείνο με σιγίλλιό του ο Πατριάρχης Παρθένιος. Λέγεται ακόμη ότι, πριν από την κατασκευή του σημερινού κωδωνοστασίου το έτος 1888 και της πέτρινης σκάλας, η πρόσβαση στην κορυφή του βράχου γινόταν με καλάθι προσαρτημένο σε τροχαλία με σχοινί.