Ιερή... διαμάχη για έκταση στη Σκόπελο - Πεδίο μάχης ταβέρνα

Τα ΜΑΤ με κουκούλες και προτεταμένα τα όπλα, έκλεισαν τους γύρω δρόμους, εισέβαλαν στην ιδιοκτησία της οικογένειας και πέρασαν χειροπέδες σε δύο εκ των παιδιών.

Ακολούθησαν λιποθυμίες, ένταση και συλλήψεις στην ταβέρνα, ενώ κάτοικοι του νησιού έχουν κατέκλυσαν τους δρόμους σε μία προσπάθεια να απομακρύνουν τους "εισβολείς".

Εκπρόσωποι της μονής είχαν προσπαθήσει και παλαιότερα να εφαρμόσουν δικαστική απόφαση υπέρ τους, αλλά βρέθηκαν στο σημείο, τα όρια βάσει των οποίων κέρδισαν την υπόθεση εξαρχής, ήταν ασαφή και έτσι δεν προχώρησε η διαδικασία. Ουσιαστικά η απόφαση στηρίχθηκε σε ανύπαρκτα σύνορα και με βάση λανθασμένα τοπογραφικά.

Για αυτό τον λόγο, και η οικογένεια Κοσμά κατέθεσε προσωρινή διαταγή ανακοπής της εκτέλεσης, η οποία επρόκειτο να δικαστεί την Τετάρτη στον Βόλο, αλλά όπως φαίνεται η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας βιάζεται να δώσει τη δική της λύση σήμερα Τρίτη, προκειμένου να υπάρχει δεδικασμένο.

Αναφέρουμε ότι στην εξέλιξη της υπόθεσης, δικαστικός αντιπρόσωπος πήγε την προηγούμενη εβδομάδα στην Σκόπελο, προκειμένου να εκτελέσει τη δικαστική απόφαση, που θέλει κομμάτι της ιδιοκτησίας Κοσμά, να περνά στα χέρια της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας.

"Θα βάλουμε φωτιά και θα καούμε, αν μας πάρουν τη γη από την οποία ζούμε!", προειδοποιεί η σκοπελίτικη οικογένεια, όπως αναφέρει το skopelos-news.

Πώς ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι

Η οικογένεια Κοσμά δέχεται την πρώτη αγωγή το 2003. Σύμφωνα με αυτήν, το Μοναστήρι αμφισβητεί την ιδιοκτησία της στο κομμάτι της γης όπου γειτονεύουν και το διεκδικεί, καθώς διατείνεται ότι είναι δικό του.

Η Αγία Λαύρα κερδίζει τη δίκη πρωτόδικα, ενώ την ίδια τύχη έμελλε να έχει η υπόθεση και στις υπόλοιπες δικαστικές βαθμίδες. Ακόμη και ο Αρειος Πάγος αποφασίζει οτι το συγκεκριμένο κομμάτι γης είναι περιουσία του Μοναστηριού.

"Παραποιήθηκαν τοπογραφικά, περιγραφές συνόρων, όπως αυτά περιγράφονται στα συμβόλαια και εξαφανίστηκαν δια μαγείας δημόσιοι δρόμοι", διαμαρτύρεται η οικογένεια Κοσμά και συνεχίζει:

"Υποστηρίχτηκαν εξόφθαλμα ψέματα, προκειμένου το συγκεκριμένο κομμάτι γης μας, μαζί με αυτό του μοναστηριού που βλέπει θάλασσα, να αποτελέσουν ένα φιλέτο προς αξιοποίηση".

Ο Βαγγέλης Κοσμάς συμπληρώνει: "Οι αντίδικοι είχαν το θράσος να κάνουν μέχρι και εικονική παραποίηση της θέσης που βρίσκεται το συγκεκριμένο κομμάτι γης που μας ανήκει. Αλλα τοπογραφικά παρουσίαζαν, άλλα έλεγαν στα δικόγραφά τους κι άλλα ισχύουν στην πραγματικότητα. Φτάνοντας σε απόγνωση και ζητώντας το δίκιο μας, ζητήσαμε από το δικαστήριο -τι πιο λογικό;- να γίνει επιτόπια αυτοψία. Προς απογοήτευσή μας το αίτημά μας απορρίφθηκε ως μη αναγκαίο. Τότε καταλάβαμε ότι, όταν φτάνεις στο δικαστήριο, έχοντάς ως αντίδικό σου την Εκκλησία, είναι δύσκολο να βρεις το δίκιο σου".

Η επιστολή που έστειλε ο Βαγγέλης Κοσμάς στον υπουργό δικαιοσύνης τον Απρίλιο του 2012.

"Προς τον

Υπουργό Δικαιοσύνης

27-07-2012 Σκόπελος Μαγνησίας , Αρ. Πρωτ. 2384/31-07-2012

Κύριε υπουργέ,

κατ' αρχήν δυο λόγια για την ιστορία της υπόθεσης. Στις 15/1/2004 η Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους καταθέτει, μετά από εκατοντάδες χρόνια καλής γειτονίας, στο Πρωτοδικείο Βόλου την αγωγή με αριθμ. 15/2004 με την οποία διεκδικεί 1.731 μέτρα από τη γη του πατέρα μου Γεωργίου Κοσμά στην παραλία Γλυστέρι του Δήμου Σκοπέλου. Σκοπός τους είναι η δημιουργία ιδιωτικής παραλίας-φιλέτου στην περιοχή. Ο τρόπος διεκδίκησης είναι απλούστατος: οι καλόγεροι μετακινούν το επίδικο δυτικά, το ενσωματώνουν στη γη τους και το διεκδικούν. Την αγωγή συνοδεύει το τοπογραφικό του Γ. Ακρίτα (Ιούλιος 2003) που έχει γίνει για λογαριασμό της Μονής.

Ενώ λοιπόν στην πραγματικότητα αλλά και στο τοπογραφικό το επίδικο συνορεύει προς νότο με την ιδιοκτησία Σακελλαρίου, οι καλόγεροι το μετακινούν δυτικά και το βάζουν να συνορεύει με την ιδιοκτησία Σκιαθίτη, και έτσι το ενσωματώνουν στο κτήμα τους. Ο πρωτοδίκης ενώ βασίζεται στο τοπογραφικό του Ακρίτα για να γράψει το διατακτικό της απόφασης (148/2006 Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου), μετακινεί και αυτός το επίδικο δυτικά, το ενσωματώνει με τον ίδιο τρόπο στο κτήμα της Μονής. Επιπλέον, στο Διατακτικό της Απόφασης ο ίδιος περιγράφει το ευρύτερο ακίνητο της Μονής και η περιγραφή του αυτή αφήνει έξω το επίδικο. Έτσι λοιπόν, ο μόνος τρόπος για να το ενσωματώσει σε αυτό είναι να το μετακινήσει δυτικά. Βέβαια, το συμβόλαιο της Μονής του Ι824 λέει την πάσα αλήθεια, ότι δηλαδή η ιδιοκτησία της συνορεύει ως προς νότο με δύο ελαιώνες, σήμερα Σπύρου και Σκιαθίτη, όπως ο δικαστής και οι καλόγεροι παραδέχονται.

Ο τρίτος όμως ελαιώνας που υφίσταται σήμερα, του Σακελλαρίου, με τον οποίο συνορεύει η γη μας ως προς νότο, δε τους βολεύει , οπότε αποφασίζουν να τον εξαφανίσουν και να βάλουν το επίδικο να συνορεύει μ' έναν από τους δύο ελαιώνες που περιέγραφε το συμβόλαιο του 1824. Γράφει δε, ο πρωτοδίκης το διατακτικό της απόφασης καθ' υπαγόρευση των καλογήρων, αφού χρησιμοποιεί την κτητική αντωνυμία "μας" σε πρώτο πληθυντικό, όταν αναφέρεται στο επίδικο και στο ευρύτερο ακίνητο της Μονής. Ενώ όφειλε να χρησιμοποιήσει γ' ενικό, αυτός γράφει ό,τι του υπαγορεύουν και δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι 3 εφέτες γράφοντας την απόφαση 749/2010 του Εφετείου Λάρισας. Αρνούνται πεισματικά το αίτημά μας για πραγματογνωμοσύνη-αυτοψία, λέγοντας χαρακτηριστικά «ότι αυτή είναι περιττή» γιατί η υπόθεση είναι πολύ απλή.

Η αυτοψία βέβαια θα έλυνε το πρόβλημα αμέσως, θα έδειχνε τη μετακίνηση που υπέστη το επίδικο από τον πρωτοδίκη και από τους καλόγερους και επίσης, θα έδειχνε ότι το τοπογραφικό του Ακρίτα είναι μαϊμού γιατί αποκρύπτει τις οδικές αρτηρίες που οδηγούν στην παραλία. Άλλωστε όπως σας είπα και παραπάνω σκοπός όλου αυτού του βρώμικου εγχειρήματος είναι η δημιουργία ιδιωτικής παραλίας στην περιοχή.

Επίσης, οι εφέτες πετούν στην άκρη τα παμπάλαια συμβόλαιά μας 1883, 1902, 1909, λέγοντας ότι δεν μιλούν για το επίδικο. Αυτά βέβαια περιγράφουν μια μείζονα έκταση της οικογένειάς μου εκατοντάδων στρεμμάτων, αλλά και αναφέρονται με σαφήνεια και στο επίδικο. Όπως για παράδειγμα το συμβόλαιο του 1902, περιγράφοντας τη γραμμή των συνόρων μας λέει "θαλάσσιος παραλία Γλυστέρι" και "Αγία Μονή".

Σε ποιο άλλο άραγε σημείο η ιδιοκτησία μας συνορεύει με θαλάσσιος παραλία Γλυστέρι και Αγία Μονή; Οι εφέτες λοιπόν εγκρίνουν με τη σειρά τους τη μετακίνηση και το ίδιο κάνουν και οι αρεοπαγίτες. Ο δε εισηγητής στην εισήγησή του προσπαθεί να συμμαζέψει τ' ασυμμάζευτα γεμίζοντας κόλλες χαρτί. Εκδίδουν την 932/31-5-2012 απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία απορρίπτουν την αίτηση αναίρεσης του πατέρα μου.

Λίγες μέρες πριν μας επιδόθηκε προς εκτέλεση η απόφαση του πρωτοδικείου που περιγράφει ένα ανύπαρκτο ακίνητο. Και φυσικά από στιγμή σε στιγμή μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να έρθουν και να πραγματοποιήσουν μια "μαϊμού" εκτέλεση ξεριζώνοντας την οικογένειά μου από τη γη της, από το εστιατόριό μας, το οποίο έχουμε χτίσει 27 χρόνια τώρα, κυριολεκτικά πέτρα-πέτρα, με ανυπολόγιστο κόπο και ιδρώτα.

Αν μία λέξη απ' όσα καταλογίζω στους δικαστές είναι ψέματα και συκοφαντίες, πρέπει να στείλετε άμεσα να μου περάσουν χειροπέδες. Αν όμως, εξετάζοντας το φάκελο της υπόθεσης βρείτε ότι τα λόγια μου έχουν βάση, στείλτε την υπόθεση στον Εισαγγελέα. Βρείτε τον τρόπο να πάμε σε αναψηλάφιση της δίκης, με δικαστήριο που θα απαρτίζεται από διαφορετικούς δικαστές. Δώστε ένα τέλος στο φαινόμενο να εκπορνεύονται στην Ελλάδα οι κρατικές εξουσίες με την εκκλησία. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα δω κάποιους να προσπαθούν να βγάλουν τους γονείς μου έξω από τη γη τους και την επιχείρησή τους, με μια απόφαση η οποία δεν έχει καμία σχέση με το δίκιο και βασίζεται στις αμαρτωλές σχέσεις κράτους και εκκλησίας.

Επίσης, δε μπορώ να δεχθώ ότι ο μόνος τρόπος για να δικαιωθούμε είναι η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.

Παρακαλώ ενεργείστε όσο πιο γρήγορα μπορείτε γιατί η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Έχουμε εξουθενωθεί οικονομικά, ψυχολογικά και η υγεία των ηλικιωμένων γονιών μου κινδυνεύει.

Με τιμή

Βαγγέλης Γ. Κοσμάς,

Υ.Σ. Αν θέλετε τον πλήρη φάκελο στοιχείων μπορώ εγώ ο ίδιος να σας τον φέρω στο γραφείο σας"

Η οικογένεια Κοσμά εκπέμπει SOS

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

27-9-2013

"Κύριε Υπουργέ,

στις 9-8-2012 με το έγγραφό 71589 με ενημερώσατε ότι διαβιβάσατε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την επιστολή που σας έστειλα στις 27-7-2012 με αριθμό 2384/31-7-2012. Μέχρι σήμερα όμως δεν μου έχουν ζητηθεί με κανέναν τρόπο τα στοιχεία- αποδείξεις που επικαλούμαι εναντίον των δικαστών που αφορούν στην ευνοϊκή αντιμετώπιση από μέρους τους της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, στην αντιδικία που έχει αυτή από το 2004 μέχρι σήμερα με την οικογένειά μου. Επίσης η επιστολή κάνει λόγο και για πλαστογράφηση από μέρους της Μονής πραγματικών στοιχείων- τοπογραφικών, εξαφάνιση οδικών αρτηριών που οδηγούν στην παραλία Γλυστέρι κλπ. Η κοινή λογική λέει ότι τα στοιχεία αυτά που επικαλούμαι θα 'πρεπε να μου ζητηθούν και αν δεν επαρκούν για νσ στηρίξουν τους ισχυρισμούς μου, έστω η Δικαιοσύνη να στραφεί εναντίον μου για συκοφαντία. Όμως τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.Παρακαλώ πολύ να με ενημερώσετε εγγράφως για την τύχη της επιστολής μου, καθώς η κατάσταση για την οικογένειά μου είναι τραχική και κινδυνεύουν ζωές ανθρώπων και κυρίως των ηλικιωμένων γονιών μου.

Βαγγέλης Γ. Κοσμάς,

Σκόπελος Μαγνησίας".