Σε αγαπώ μαμά. Αντίο! - Μια συγκινητική ιστορία που συγκλονίζει

Ένα παλιό κείμενο - αλλά πάντα επίκαιρο με ανάγκη διάδοσης και ενημέρωσης των παιδιών μας, των φίλων μας και γενικά των ανθρώπων που αγαπάμε- κάνει τις τελευταίες ώρες τον γύρου του διαδικτύου και περνάει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙΤΕ.

Διαβάστε το κείμενο:

"Μαμά βγήκα με τους φίλους μου. Πήγα σε ένα πάρτι και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ.

Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά, έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω. να μην πιω αν πρέπει να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου. Έκανα τη σωστή επιλογή!

Η συμβουλή σου ήταν η σωστή.

Όταν το πάρτυ τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητα τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν.
Εγώ πήρα το αμάξι μου. Ήμουν σίγουρη ότι ήμουν καθαρή. Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε...

Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».
Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή. Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει.

Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.
Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να πεθάνω.
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές?

Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια. Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν θα οδηγούσε. Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν ζωντανή....

Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά.. Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά ...και να σου πω πόσο σε αγαπάω.

Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε ένα δυστύχημα. Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη".