Ενδοσχολική βία: Μαθητές, γονείς και καθηγητές στα κάγκελα!

Μία από τις θετικές εκβάσεις της επέλασης του ΔΝΤ στη χώρα μας και μέρος του success story της κυβέρνησης, είναι και αυτό: Το τι συμβαίνει στα σχολεία! Σε αρκετά δημόσια σχολεία εδώ και καιρό παρατηρείται πλεόνασμα... βίας! Πρωτογενές ε;

Η ενδοσχολική βία έχει πολλά πρόσωπα και δεν περιορίζεται μόνον στον «μοδάτο» όρο της εποχής: Bullying. Η ενδοσχολική βία δεν έχει θύτες μόνον μαθητές, αλλά δασκάλους, καθηγητές και γονείς. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα θύματα ανήκουν και αυτά στις ίδιες κατηγορίες με αυτές που ανήκουν οι θύτες!

Τον έβαλαν σε κάδο σκουπιδιών!

Την ώρα που το υπουργείο Παιδείας παρατηρεί στατιστικά το θέμα του σχολικού εκφοβισμού και των επιθέσεων μεταξύ μαθητών στα σχολεία της χώρας, τα κρούσματα όχι μόνον αυξάνονται, αλλά γίνονται και ιδιαιτέρως σκληρά!

Αίσθηση προκαλεί η ανάρτηση-καταγγελία στην προσωπική της σελίδα στο facebook μιας μητέρας ενός μαθητή της πρώτης δημοτικού (συνέβη πριν λίγες ημέρες). Η γυναίκα, όπως περιγράφει, πήγε να πάρει τον μικρό της γιο από το σχολείο. Τον είδε να κλαίει και όταν τον ρώτησε τι συμβαίνει, εκείνος της περιέγραψε ότι μεγαλύτερα παιδιά τον είχαν βάλει σε έναν κάδο σκουπιδιών, είχαν κλείσει το καπάκι και είχαν φύγει. Το παιδί δεν μπορούσε να βγει έξω, παρά μόνον χτυπούσε δυνατά τον κάδο. Κάποια στιγμή τον άκουσε η καθαρίστρια του σχολείου και ευτυχώς έβγαλε το παιδάκι από τον κάδο απορριμμάτων.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η μητέρα, η διευθύντρια του σχολείου ενημερώθηκε αμέσως για το περιστατικό από την καθαρίστρια αλλά απάντησε πως θα επιληφθεί του θέματος από την Πέμπτη, διότι την Τετάρτη είναι απεργία! Η νεαρή μητέρα κατήγγειλε το γεγονός ενώ σκοπεύει να πάει και στον εισαγγελέα καθώς προκύπτει και μείζον θέμα για την απουσία επόπτη την ώρα του διαλείμματος στην αυλή του σχολείου.

Ένα τέτοιο περιστατικό σχολικού εκφοβισμού ή κάποιο ανάλογο, είναι σαφές ότι μπορεί να αποβεί μοιραίο ανά πάσα στιγμή. Επομένως το θέμα είναι τι κάνει το υπουργείο Παιδείας με δεδομένο μάλιστα πως μόλις πριν από μερικούς μήνες ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος με έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή και το οποίο αναφερόταν στα στοιχεία πανελλαδικής έρευνας για το bullying, αναδείκνυε το ποσοστό των μαθητών ανά την επικράτεια που πέφτουν θύματα επιθέσεων όχι μόνον από μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά αλλά και από συνομηλίκους τους. Κι αυτό το ποσοστό, σύμφωνα με εκείνο το έγγραφο έφτανε το 10%.

Ανταποκρίνεται αυτό το 10% στην πραγματικότητα; Ίσως και όχι αν λάβουμε υπ' όψιν μας έρευνα της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε) για την «Ενδοσχολική Βία και τον Εκφοβισμό».

Η έρευνα αυτή μεταξύ άλλων αναφέρει πως «σε ορισμένες περιπτώσεις τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας αποσιωπούνται διότι θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου. Γενικά, παρατηρείται έλλειμμα ενημέρωσης, περιορισμένη ευαισθητοποίηση και σχετική άγνοια για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, καθώς οι γονείς μιλούν ελάχιστα για το πρόβλημα με τα παιδιά τους, οι μαθητές-θύματα συχνά αντιδρούν με απόσυρση και αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια από τους ενήλικες και τέλος οι εκπαιδευτικοί συζητούν ελάχιστα στην τάξη τις συμπεριφορές βίας και εκφοβισμού».

Σε άλλο δε σημείο της έρευνας αναφέρεται πως «οι μισοί από τους μαθητές-θύματα βίας δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός, ενώ οι υπόλοιποι μισοί συνήθως το αναφέρουν σε φίλους τους και σπανιότερα στους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς τους».

Το υπουργείο Παιδείας έχει ορίσει υπεύθυνους Δράσης Πρόληψης της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού ανά Διεύθυνση. Αυτό, όμως, χρειαζόταν; Ένας άνθρωπος του οποίου δουλειά θα είναι να ενημερώνεται από τους άλλους για το τι έχει συμβεί σε ένα σχολείο, να το καταγράφει και στη συνέχεια γραφειοκρατικά να εκτελεί τα δέοντα; Μήπως έτσι χάνουμε την ουσία;

Σε μελέτη του καθηγητή Εγκληματολογίας Γιάννη Πανούση με τίτλο: «Ενδοσχολική βία: χωρίς όρια και ορίζοντα;», αναφέρονται –μεταξύ άλλων- τα εξής σπουδαία: «Τα παιδιά νοιώθουν ανασφαλή και μη-προστατευόμενα στο σχολείο (52,29%) αλλά δεν ζητούν προστασία από τους καθηγητές ή τον Διευθυντή (73,15%) και δεν το αναφέρουν στους γονείς τους (μόνον 17,7% το λένε). Άρα στο σχολείο οι παράλληλες πορείες (δασκάλων, μαθητών, συμμαθητών, γονιών) συγκροτούν τη βάση του προβλήματος».

Ναι, σ' αυτές τις παράλληλες πορείες βρίσκεται η βάση του προβλήματος.

Ας δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει.

Ενδοοικογενειακή βία...

Σύμφωνα με έρευνες που είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι και το τέλος του 2013, η οικονομική κρίση όχι απλά ωρίμασε, αλλά εξαγρίωσε στην κυριολεξία τα περιστατικά βίας εκεί όπου υπήρχαν. Δηλαδή, επιδείνωσε μία ήδη «σκιασμένη» οικογενειακή πραγματικότητα. Στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης, τα περιστατικά κακοποίησης εναντίον γυναικών μέσα στην οικογένεια αυξήθηκαν κατά 50%. Η αύξηση της βίας εναντίον των γυναικών δεν είναι ελληνικό «φρούτο», αλλά πανευρωπαϊκό. Οι ειδικοί γνώριζαν εκ των προτέρων: μαζί με την οικονομική κρίση επέρχεται και βία.

Συμπεριφορά καθηγητών προς μαθητές...

Στο διαδικτυακό περιοδικό των μαθητών «schooligans» καταγράφονται ιδιαίτερα σημαντικές μαρτυρίες μαθητών.

Μεταφέρουμε κάποιες αυτούσιες:

Κώστας, Γ' Λυκείου, Αθήνα: «Καθηγητής άρχισε να βρίζει συμμαθητές μου για να σταματήσουν να μιλάνε μεσα στην τάξη. Είχε χάσει τελείως τον έλεγχο. Όταν μια συμμαθήτριά μου διαμαρτυρήθηκε, πλησίασε προς το μέρος της και τη χτύπησε στο πρόσωπο».

Καλλιόπη, Γ' Λυκείου, Ηράκλειο Κρήτης: «Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συγκεκριμένη μπορώ. Πριν από μερικές μέρες, ήμουν παρούσα σε μια απαράδεκτη συμπεριφορά ενός καθηγητή στην τάξη μας. Ο λόγος, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, ήταν η απουσία μας από την τάξη τη στιγμή που χτύπησε το κουδούνι για μέσα. Αντί λοιπόν να πάρει το απουσιολόγιο και να βάλει απουσίες, άρχισε να φωνάζει σε υπερβολικό βαθμό, χρησιμοποιώντας λέξεις ακατάλληλου περιεχομένου. Έφτασε στο σημείο, όπου και κορυφώθηκε η κατάσταση, να μου πετάξει την καρέκλα που καθόταν, επειδή τόλμησα να μιλήσω εκ μέρους της τάξης μου για να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μας. Ενημερώσαμε τη διευθύντρια, αλλά δεν έκανε τίποτα. Η απάντησή της ήταν: "Τον βγάλατε εκτός ορίων".

Εμμανουέλλα, Γ' Λυκείου, Ιεράπετρα: «Ήμουν μάρτυρας σ' ένα ατυχές περιστατικό που διαδραματίστηκε μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας. Όταν μία από τις μαθήτριες έστρεψε την προσοχή της για δευτερόλεπτα στην τσάντα της, πυροδότησε μία σκηνή απείρου κάλλους. Η καθηγήτρια προσβεβλημένη δεν αρκέστηκε στις επιπλήξεις με τον υψηλότερο τόνο που διέθετε, αλλά θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει από τη μαθήτρια να βγάλει από την τσάντα πάνω στην έδρα, ενώπιον όλων, τα προσωπικά της αντικείμενα. Ασκώντας επιπλέον και την κριτική της για το καθετί που έβλεπε οδήγησε τη μαθήτρια να ξεσπάσει σε κλάματα και όλους εμάς να αμφισβητήσουμε όχι μόνο την παιδαγωγική της τακτική, αλλά και το σεβασμό μας απέναντι στο ήθος της. Λάβαμε βέβαια ένα δυνατό μήνυμα: το σεβασμό τον διεκδικείς, δεν τον απαιτείς!»

Θένια, Γ' Λυκείου, Αθήνα: «Ένας καθηγητής που είχα στην Γ' Γυμνασίου είχε την τάση όταν έπιανε μαθητές να γράφουν πράγματα άσχετα από το μάθημα του, να κατάσχει τα χαρτιά τους και να τα διαβάζει. Αρκετές φορές ένας συμμαθητής μου, ο οποίος είναι ταλαντούχος και σχεδιάζει υπέροχα αλλά και φτιάχνει περίτεχνα οριγκάμι, είχε πέσει θύμα της κακεντρέχειας του. Όταν έπεφταν στα χέρια του αυτά τα έργα τα χλεύαζε, υπονοούσε πως δεν είναι αρκετά ταλαντούχος ώστε να ασχολείται περισσότερο με αυτά από ότι με το μάθημα και υποτιμούσε αυτή του την ενασχόληση σε γενικότερο επίπεδο».

Μαθητές, γονείς και καθηγητές στα «κάγκελα». Γιατί έτσι κι αλλιώς, η «βία» γεννά... βία!

Διαβάστε επίσης:

Ώθησαν 12χρονο αγοράκι στην αυτοκτονία - Τον βρήκαν απαγχονισμένο

Σοκαριστικά στοιχεία: Ένας στους τρεις μαθητές θύματα σχολικής βίας!

Το δράμα της 13χρονης: Έζησα μια κόλαση-Με απειλούσαν και με διέσυραν