Πουλάνε ακόμη και τα ρούχα των παιδιών τους!

Η ανεργία, οι αμοιβές της... πείνας, η υψηλή φορολογία, το δρεπάνι των ασφαλιστικών ταμείων με μηδέν παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε συνδυασμό με την ακρίβεια και την ένδειξη φωτός στο βάθος του τούνελ, έχουν βγάλει στο σφυρί της ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας οι οποίοι βγάζουν στο σφυρί την πραμάτεια τους είτε για να πληρώσουν χρέη, ή για να βγάλουν το μήνα και να δώσουν μια δόση στη ΔΕΗ ή γιατί μεταναστεύουν!

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της επιτυχημένης συνταγής του μνημονίου που δήθεν σώζει μια χώρα, αλλά χωρίς τους... πολίτες της.

Αυτή την Ελλάδα προφανώς και δεν την βλέπουν Σαμαράς και Βενιζέλος. Και βεβαίως είναι εξόχως δύσκολο να την δεις κατά τη διάρκεια του περιπάτου σου από τη Βουλή μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου.

Αυτήν την Ελλάδα δεν την βλέπουν ούτε στις τηλεοράσεις οι οποίες αρκούνται στην προβολή φαντασμαγορικών reality shows και τουρκικών σαπουνόπερων.

Δυστυχώς η περίφημη «Ελίτ Εξουσίας» δεν έχει ακούσει ότι συνάνθρωποί μας είναι αναγκασμένοι να πωλούν ακόμη και τα ρούχα των παιδιών τους πνιγμένοι από τη θηλιά της κρίσης.
Πουλάνε τα παλιά ρούχα των παιδιών τους!

Ακόμη και για 5 ευρώ πουλάνε παιδικά παπουτσάκια. Και όχι σε περιοχές όπως το Κερατσίνι ή το Πέραμα, αλλά όπως η Φιλοθέη.

Διαβάζουμε από σχετική αγγελία: «Παπούτσια αφόρετα 5-10 ευρώ το ζευγάρι, πέδιλα (κεντητά), μπότες, κλειστά παπούτσια, νούμερα από 23 - 29 (από 3 έως 4 ετών), τιμή 5€»!

Μια άλλη κυρία πουλά μία παιδικά ζακέτα της πανάκριβης φίρμας για παιδάκι 2 με 3 ετών, αντί 50 ευρώ.

Κι όλα αυτά την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες που ζητάνε να τους χαρίσουν πράγματα για τα παιδιά τους.
Ειρωνεία. Μια κυρία από το Μαρούσι πουλάει στολή αγγελάκι για ένα αγόρι και ένα κορίτσι 4 έως 5 ετών για 7 ευρώ!

Ακόμη και τις αχρησιμοποίητες πάνες των μωρών τους πουλάνε: «Πάνες παιδικές... , καινούργια συσκευασία και οικονομική, νούμερο 6 (2 πακέτα) και νούμερο 7 (4 πακέτα) το κουτί, τιμή 10€».
Είναι να θλίβεται κάποιος όταν σε τούτη τη χώρα υπάρχει μία «ιερή παράδοση» να χαρίζουμε τα ρούχα των παιδιών μας όταν δεν τους κάνουν. Ποτέ δεν τα πετάγαμε, ποτέ δεν τα πουλούσαμε. Πως μας καταντήσανε;

«Το πουλάω όσο-όσο για να γλυτώσω!»

Πανάκριβες οικοσυσκευές που σε άλλες εποχές θα πλήρωνε κάποιος πάνω από 800 και 1000 ευρώ για να τις αποκτήσει τώρα ξεπουλιούνται για 100 ευρώ!
Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι οικοσυσκευές: Ψυγεία, κουζίνες, πλυντήρια κτλ., πωλούνται κυριολεκτικά σε απίστευτα χαμηλές τιμές από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους, δίχως τη μεσολάβηση κάποιου εμπόρου μεταχειρισμένων οικοσυσκευών- λόγω αναχώρησης τους για το εξωτερικό.

«Το πουλάω όσο - όσο για να γλυτώσω!» Αυτή ήταν η απάντηση που πήραμε από τον ιδιοκτήτη ενός πανάκριβου ψυγείου το οποίο πωλείται 800 ευρώ, είναι ελάχιστα μεταχειρισμένο και βρίσκεται ακόμη στην εγγύηση. Ο άνθρωπος αυτός έχει βγάλει κυριολεκτικά στο σφυρί τα περισσότερα μέρη της οικοσκευής του. Κάποια τα χάρισε. Αλλά τα υπόλοιπα αποφάσισε να τα διαχειριστή ο ίδιος μέσω αγγελιών στο διαδίκτυο για να μπορέσει να βγάλει μερικά χρήματα που έτσι κι αλλιώς του χρειάζονται λόγω... μετανάστευσης.

Πουλάνε τσάμπα τις επιχειρήσεις τους!

Ψητοπωλείο για 15.000 ευρώ, επαγγελματικά ψυγεία καταστημάτων από 100 έως 300 ευρώ! Τα πουλάνε και μέσω socialmedia! Τα δίνουν όσο- όσο και όπως μπορούν.

Πουλάνε ρούχα για να πληρώσουν τη ΔΕΗ!

Όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που πουλάνε τα ρούχα τους και προσωπικά αντικείμενα για να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ προκειμένου να μην τους κοπεί το ρεύμα! Στο Σωματείο Παλαιοπωλών στην Αθήνα αλλά και στη Θεσσαλονίκη έχουν «συγκεντρωθεί» πολλές τραγικές ιστορίες.

«Πουλάω για να βοηθήσω την οικογένεια μου»

Την ώρα που άλλοι ξεπουλάνε τη χώρα μας, άλλοι πουλάνε ότι μπορούν για να επιβιώσουν. Πριν από περίπου ένα χρόνο ένα αγοράκι στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού που ζούσε με την οικογένεια του σε κάποιο χωριό της Δυτικής Αχαΐας, είχε επιστρατευθεί μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του ώστε να κατέβουν στην Πάτρα και να πουλήσουν ότι μπορούν για να μπορέσουν να βγάλουν μερικά χρήματα και να ξαναγυρίσουν στο χωριό. Αυτός ο μικρός δεν ήταν επαγγελματίας επαίτης, δεν ήταν κάποιος πονηρεμένος σαλτιμπάγκος, ήταν ένα εννιάχρονο αγόρι που έχει μπει σκληρά στη ζωή και προσπαθεί να επιβιώσει.

Μεταπολιτευτικά είναι αμφίβολο αν αυτός ο λαός έχει πέσει τόσο χαμηλα. Είναι αμφίβολο αν άλλος λαός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει ρίξει πιο χαμηλά την αξιοπρέπειά του. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ακόμη πιο σκληρή... Όταν το πολιτικό προσωπικό της χώρας καταφέρει να βγει από τον «γυάλινο κόσμο» μέσα στον οποίο ζει και κινείται, ίσως και να είναι πολύ αργά για τους πολίτες αυτής της χώρας.

Προς το παρόν αρκούμαστε να γινόμαστε θέμα και ντοκιμαντέρ ως «αποτελέσματα πειραμάτων» σε ξένα μέσα ενημέρωσης...