Επιστολή γυναίκας ΑμεΑ προς τον πρωθυπουργό
Συγκλονίζει η επιστολή της κυρίας Απολλωνίας Τσαντά μιας ανάπηρης γυναίκας που εδώ και 10 μήνες προσπαθεί να αποκτήσει αναπηρικό αυτοκίνητο, μάταια όμως.
Αν και το παρήγγειλε από τη Γερμανία δεν μπορούσε να το πάρει διότι από τον Ιανουάριο του 2013 είχαν ανασταλεί οι εκτελωνισμοί επειδή έλλειπε μια κοινή υπουργική απόφαση!
Όταν μετά από τεράστιες πιέσεις το πρόβλημα ξεπεράστηκε, το τέρας της γραφειοκρατίας βρήκε άλλο πρόβλημα. Της είπαν ότι δεν μπορεί να το πάρει διότι ο νόμος προβλέπει αναπηρικά αυτοκίνητα για όσους έχουν αναπηρία « άνω του 67% και δια βίου». Όμως για κακή της τύχη η κυρία Απολλωνία Τσάντα έχει 80% αναπηρία χωρίς όμως η αρμόδια επιτροπή να αναφέρει τη φράση «δια βίου».
Ερμηνεύοντας την απόφαση της επιτροπής οι καρεκλοκένταυροι γραφειοκράτες δεν της το δίνουν λές και η Νωτιαία Μυική Ατροφία (τετραπληγία) δεν είναι δια βίου!
Οι περιπέτειες της κυρίας Τσαντά είναι αξιομνημόνευτες και είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία το πολιτικό προσωπικό να βγει από τη γυάλα προστασίας και να δει πως ζουν οι πολίτες.
Διαβάστε ολόκληρη την ανοικτή επιστολή της κυρίας Τσαντά στον Αντώνη Σαμαρά
«Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Ονομάζομαι Απολλωνία Τσαντά. Είμαι άτομο με αναπηρία αλλά έχω την ατυχία να είμαι πολίτης αυτής της χώρας. Ναι, καλά το διαβάσατε. Δε θεωρώ ατυχία το ότι έχω μια αναπηρία. Θεωρώ ατυχία το ότι είμαι πολίτης μιας χώρας που δεν αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρία ισότιμα, μιας χώρας που όχι μόνο δε σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά αντίθετα τα καταπατά και στερεί/καταστέλλει την αξιοπρεπή, ισότιμη πρόσβαση σε αυτά.
Διότι αυτή η χώρα με έχει "κλειδώσει" στο σπίτι εδώ και δέκα (10) ολόκληρους μήνες και η απάντηση που παίρνω από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα με την υπόθεσή μου και συνεπώς θα πρέπει να περιμένω -εγκλωβισμένη στο σπίτι- άλλους οχτώ (8) μήνες.
Δεν ξέρω πώς ακούγεται σε εσάς όλο αυτό, εγώ όμως σας λέω ότι εδώ έχουμε σοβαρή καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι όπως εσείς αισθάνεστε την ανάγκη να βγείτε από το σπίτι σας, να κυκλοφορήσετε, να γίνετε δημιουργικός, να αναπνεύσετε, έτσι την αισθάνομαι κι εγώ. Αλλά το Ελληνικό κράτος, για κάποιο λόγο, φαίνεται να θεωρεί ότι έχει το ελεύθερο να μου στερεί αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα.
Από το Μάιο του 2013 δεν έχω μεταφορικό μέσο. Με πολύ κόπο κατάφερα να μαζέψω κάποια χρήματα και να βρω στη Γερμανία ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, διαμορφωμένο κατάλληλα για να μπαίνει αναπηρικό αμαξίδιο, και να το φέρω στην Ελλάδα. Αρχές Οκτωβρίου 2013 το έφερα λοιπόν, αλλά μου είπαν ότι δεν μπορούσα να το εκτελωνίσω γιατί ακόμη τα υπουργεία (οικονομικών & εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας) δεν είχαν καταφέρει να συμφωνήσουν και να βγάλουν μια νέα κοινή υπουργική απόφαση και, γι' αυτό το λόγο, είχαν ανασταλεί οι εκτελωνισμοί όλων των αναπηρικών αυτοκινήτων (ήδη από τον Ιανουάριο του 2013).
Μου είπαν λοιπόν να περιμένω λίγο. Όταν στα τέλη Οκτώβρη 2013 βγήκε τελικά η απόφαση πίστεψα, αρχικά, ότι ήμουν τυχερή γιατί δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ.
Γελάστηκα όμως. Διότι ο νέος νόμος ζητούσε να έχεις βεβαίωση από την υγειονομική επιτροπή των ΚΕ.Π.Α. ότι η αναπηρία σου είναι άνω του 67% και "διά βίου".
Μόνο που εγώ είχα περάσει ήδη από τα ΚΕ.Π.Α. το 2012 και το έγγραφο που είχα στα χέρια μου ενώ έγραφε αναπηρία 80% δεν έγραφε τη "μαγική" φράση "δια βίου".
Όχι επειδή η Νωτιαία Μυική Ατροφία (τετραπληγία), που έχω, δεν είναι δια βίου, (είναι και ρωτήστε όποιο γιατρό ή γενετιστή θέλετε για να σας το επιβεβαιώσει) αλλά επειδή δε συνήθιζαν να βάζουν τότε αυτή τη φράση στα ΚΕ.Π.Α. Μου είχαν ορίσει, μάλιστα, να ξαναπεράσω για έλεγχο το Μάρτιο του 2015.
Όμως, μη έχοντας τη φράση "δια βίου" στην ιατρική μου γνωμάτευση, δεν μπόρεσα να εκτελωνίσω το αυτοκίνητό μου. Έτσι κλείστηκα στο σπίτι.
Διότι εδώ, θα κάνω μια παρένθεση, και θα σας υπενθυμίσω ότι το κράτος δεν έχει φροντίσει να παρέχονται ισότιμες υπηρεσίες μεταφοράς με τα ΜΜΜ για τους ανάπηρους. Μη μου πείτε ότι υπάρχουν λεωφορεία με ράμπες για ΑμεΑ γιατί θα τολμήσω να σας ρωτήσω: Έχετε δει πολλά από αυτά να χρησιμοποιούνται από ανάπηρους; Και θα σας απαντήσω επίσης ότι όχι, δε χρησιμοποιούνται, γιατί δε γίνεται καθημερινός έλεγχος στις ράμπες των λεωφορείων όταν αυτά επιστρέφουν στη βάση τους. Δεν πραγματοποιείται ούτε η σωστή συντήρηση που πρέπει να γίνεται κάθε εβδομάδα (π.χ. σε ράμπες, δεν καθαρίζονται τα μανόμετρα ώστε να μπορεί να "χαμηλώνει" το λεωφορείο κ.λπ.) με αποτέλεσμα όταν ζητάς από τον οδηγό να σου ανοίξει τη ράμπα, εκείνος σου απαντάει, σχεδόν πάντα, ότι είναι χαλασμένη.
Σε όλο αυτό το διάστημα, μία και μοναδική φορά κατόρθωσα να βγω από το σπίτι μου και να φτάσω μέχρι το κέντρο της Αθήνας. Με ιδιωτική υπηρεσία ταξί για ΑμεΑ. Το αντίτιμο ήταν 70 ευρώ (!) όσο δηλαδή κοστίζει και ένα φτηνό αεροπορικό εισιτήριο aller-retour για Λονδίνο (για μια απόσταση αξίας 20 ευρώ περίπου με απλό ταξί)!
Έτσι έμεινα εγκλωβισμένη στο σπίτι. Αλλά δεν το άφησα. Έκανα αίτηση να ξαναπεράσω από έλεγχο στα ΚΕ.Π.Α., νωρίτερα, εξηγώντας τους λόγους που δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι το Μάρτιο του 2015. Η αίτηση αυτή δεν προχώρησε ποτέ. Έμεινε στο πρωτόκολλο των ΚΕ.Π.Α. Αμαρουσίου, ενώ μου είπαν ότι δε γίνεται να περάσω νωρίτερα. Για τέτοια αναλγησία μιλάμε.
Ανακάλυψα και χρησιμοποίησα την εγκύκλιο 69/6-12-2013. Εκεί μέσα λέει ότι σε περιπτώσεις, σαν τη δική μου, που έχουν ήδη εκδοθεί γνωματεύσεις, μπορείς να κάνεις αίτηση να περάσεις κατ' εξαίρεση από Έκτακτες Υγειονομικές Επιτροπές (στα κεντρικά). Γράφει μάλιστα τα εξής:
"Στο τέλος κάθε ημέρας, οι αρμόδιοι υπάλληλοι στις Γραμματείες ΚΕ.Π.Α. θα επαληθεύουν τα στοιχεία των σχετικών γνωματεύσεων μέσω του Συστήματος ΟΠΣ/ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και στη συνέχεια θα συντάσσουν Ημερήσια Κατάσταση με τα υποβληθέντα στην υπηρεσία τους αιτήματα, σύμφωνα με το συνημμένο Υπόδειγμα 2, την οποία θα αποστέλλουν αυθημερόν στην υπηρεσία μας μέσω e-mail". (σελ. 3)
Κάνει λόγο "Στο τέλος κάθε ημέρας", "αυθημερόν". Έκανα την αίτηση στις 29 Απριλίου 2014 (ήταν παρών και ο δικηγόρος μου, ο οποίος μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό) αλλά από τα ΚΕ.Π.Α. Αμαρουσίου ΔΕΝ έφυγε αυθημερόν! Έφυγε στις 13-5-2014, ενώ στο μεταξύ οι υπάλληλοι στα ΚΕ.Π.Α. Αμαρουσίου μας διαβεβαίωναν ότι είχε ήδη φύγει.
Παρακάτω, η ίδια εγκύκλιος λέει:
"Οι έκτακτες Υγειονομικές Επιτροπές, που θα συσταθούν για το σκοπό αυτό με απόφαση του Προϊσταμένου της Δ/νσης Αναπηρίας & Ι.Ε., θα απαρτίζονται από ιατρούς όλων των ειδικοτήτων στις οποίες αφορούν οι κατηγορίες των παθήσεων της παρ.1 του άρθρου 16 του ν.1798/88 και θα συνεδριάζουν καθημερινά με έδρα την υπηρεσία μας" (σελ. 3)
Λέει ότι θα συνεδριάζουν "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ". Από τις 13 Μαΐου που πήγε η αίτησή μου στα κεντρικά δεν έχω λάβει απάντηση ΑΚΟΜΗ, μέχρι σήμερα, 14 Ιουλίου 2014.
Υποτίθεται ότι αυτές οι έκτακτες επιτροπές συστήνονται για να δώσουν λύσεις. Άμεσες λύσεις. Όχι για να περιμένεις τόσους μήνες και σίγουρα όχι για να σου πουν ότι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν, και ότι θα πρέπει να περιμένεις άλλους 8 μήνες μέχρι το Μάρτιο του 2015.
Απαντήστε μου σας παρακαλώ αν έχω καταλάβει σωστά. Το Ελληνικό Κράτος μου λέει επί της ουσίας ότι: "Δε σεβόμαστε τις ανάγκες σου. Είσαι άτομο με αναπηρία, άρα σε αντιμετωπίζουμε σαν πολίτη Β' κατηγορίας, γι' αυτό δε θέλουμε ούτε να λύσουμε το πρόβλημα που εμείς οι ίδιοι σου δημιουργήσαμε, αλλά ούτε και να σου παρέχουμε κοινωνική ισοτιμία έτσι ώστε να μεταφέρεσαι απρόσκοπτα όπου θέλεις και όποτε το θέλεις".
Αυτό μου λέτε δηλαδή; Αυτή είναι η επίσημη θέση του κράτους, και η δική σας, απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία;
Νομίζω ότι δικαιούμαι, τουλάχιστον, μια απάντηση.
Με τιμή,
Απολλωνία Τσαντά
Σεναριογράφος, σκηνοθέτης, θεατρολόγος, γυναίκα με αναπηρία»
Διαβάστε επίσης:
Χριστοφιλοπούλου: Νομοθετική παρέμβαση για προκήρυξη θέσεων από ΑΣΕΠ και για ΑμεΑ