Η αναγκαιότητα της Οδυσσειακής σκέψης ως αέναο μέσο επιβίωσης
Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του πολυμήχανου;
1) Ψυχραιμία
2) Αντοχή και αυτοσυγκράτηση
3) Εύρεση τεχνασμάτων προκειμένου να αποφύγει τους μνηστήρες ώσπου να έρθει η κατάλληλη στιγμή
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του έκλεψαν.
Είναι το βιός του, είναι ο ιδρώτας μιας ζωής, είναι η γη του, είναι η πατρίδα του.
Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την Θεά Αθηνά , πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
Γι' αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς Αθηνάς, της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, τότε εκφράζει την οργή του.
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο Αντίνοος. Η λέξη μιλά απο μόνη της.
Είναι η άντι-νόηση, είναι αυτό που μας κάνουν τώρα, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε να μη σκεφτόμαστε καθαρά και να μας ελέγχουν.
Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Είναι ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.
Γι' αυτό μείνετε μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Αν υπήρχαν αυτά το 1821,είναι αμφίβολο αν θα γίνονταν η επανάσταση των Ελλήνων.
Ο επόμενος μνηστήρας είναι ο Ευρύ-Μαχος.
Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο Αμφί-νομος! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων.
Γιατί λειτουργεί κατά το δοκούν.
Ο αγε-λαος! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει.
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!
Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
Οι πρόγονοί μας μας μιλούν, μας λένε πώς να πολεμήσουμε... αρκεί να τους ακούσουμε!