Η οικονομική κρίση «τσακίζει» τα μπακάλικα (pics-vids)
Ρεπορτάζ: Γιώργος Διαμαντάκης – Λάμπρος Κατσαρός
Η οικονομική κατάντια στη χώρα μας δεν έχει τελειωμό. Με αφορμή λοιπόν τα οικονομικά προβλήματα που βιώνουμε όλοι μας στο οικογενειακό μας περιβάλλον και που καθημερινώς αυξάνονται, περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια των Πετραλώνων. Εκεί που κάποια παραδοσιακά μπακάλικα αντέχουν ακόμα κόντρα στα σημεία των καιρών.
Συναντήσαμε 5 ιδιοκτήτες διαφορετικών ηλικιών. Όλοι τους όμως κατέληγαν σε ένα κοινό παρονομαστή. «ΤΕΒΕ, φόροι, φτώχεια, δεν πάει άλλο» μας έλεγαν με πόνο ψυχής.
Ο κ. Διαμαντής μας υποδέχτηκε με χαμόγελο και απάντησε σε όλα τα «πικρά» ερωτήματα που του θέσαμε.
«Η οικονομική κρίση μας έχει επηρεάσει πολύ. Βιώσαμε μία μείωση 40%» μας είπε αρχικά και συνέχισε «Τα περισσότερα προϊόντα είναι από μικρές οικοτεχνίες. Πάντα τα σούπερ μάρκετ έκαναν κακό στα μαγαζιά. Τα παραδοσιακά μου προϊόντα τα παίρνουν. Τώρα κάποια άλλα προϊόντα επειδή υπάρχουν στις λαϊκές και είναι μειωμένες οι τιμές δεν τα προτιμούν.»
Σε ερώτησή μας για το κατά πόσο μειώθηκε ο τζίρος ο ίδιος απαντά
«Όλα ξεκινούν από το χρήμα. Μειώνεται συνεχώς ο τζίρος. Τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια ναι. Πριν δεν υπήρχε πρόβλημα. Τώρα το πρόβλημα είναι έντονο. Δεν έχω την πολυτέλεια να δίνω βερεσέ σε πολλούς γιατί τρέχουν και τα δικά μου έξοδα.»
Λίγο πιο κάτω μας περίμενε μία νέα κοπέλα, η οποία όπως μας είπε είναι από τις «τυχερές».
«Είμαστε μόνο 4 άτομα στην οικογένεια και έχουμε μόνο το μαγαζί για να τα βγάλουμε πέρα. Αλλά επειδή η περιοχή έχει αναβαθμιστεί πολύ και έχουν ανοίξει και τα μαγαζιά δίπλα έχω περισσότερη δουλειά. Το μαγαζί το έχω 12 χρόνια. Τα δύο τελευταία το κρατάω εγώ. Τα προηγούμενα το είχαν οι γονείς μου.» μας είπε η Κλεοπάτρα.
Η νεαρή θεωρεί τον εαυτό της από τους τυχερούς καθώς όπως είπε η ίδια «έχουν ανοίξει τα μαγαζιά. Πέρυσι δεν είχα τα τρία μαγαζιά που έχω τώρα. Οπότε τώρα έχω περισσότερη δουλειά . Το κρατάω περισσότερες ώρες τα βράδια, μένω πιο αργά»
Ενώ όσον αφορά τα σούπερμαρκετ η Κλεοπάτρα μας είπε «Η λειτουργία των σούπερμαρκετ δεν μας έχει επηρεάσει αισθητά. Πίστωση δεν δίνω σε όλους. Σε ανθρώπους που γνωρίζω πολύ καλά. Έχει αυξηθεί ο κόσμος που ζητά πίστωση. Κυρίως σε τσιγάρα.»
Ο κ. Καράγιωργας φανερά αγανακτισμένος από την κατάσταση που έχει οδηγηθεί το κατάστημά του μας ανέφερε «Στο ΤΕΒΕ χρωστάω 18.000 ευρώ. Τσιγάρα δεν μου δίνουν, καταστραφήκαμε. Για κλείσιμο πάω. Το βλέπεις από μόνος σου. Αυτό το μαγαζί ήταν το πρώτο μαγαζί μέσα στο Κουκάκι και κοίτα πως με κατάντησαν. Δάνειο δεν μου δίνουν με τίποτα. Το γεγονός ότι άνοιξαν τα καταστήματα την Κυριακή μας επηρέασαν λίγο. Είχαμε περισσότερη δουλίτσα. Άμα είχα τσιγάρα θα δούλευα λίγο.»
Ενώ σχολιάζοντας την έλλειψη ευρώ στην τσέπη των καταναλωτών ο ίδιος τόνισε πως «Μου ζητούν βερεσέ σε τσιγάρα και κάρτες από το μηχάνημα. Πολλοί πελάτες τους τα έγραψα, μου έφαγαν και τα λεφτά και έφυγαν.»
«Χρωστάω πολλά. Ενοίκια χρωστάω. ΤΕΒΕ χρωστάω. ΔΕΗ χρωστάω. Φταίει το κράτος, αυτούς που ψηφίζουμε.» μας είπε οργισμένος ο κ. Καράγιωργας.
Ένας άλλος μικροεπιχειρηματίας που βιώνει στο πετσί του την οικονομική κρίση είναι και ο Νίκος.
«Η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους. Όσο και να θέλουν να βοηθήσουν οι καταναλωτές δεν μπορούν. Ο τζίρος έχει πέσει κατά 60%. Οι περισσότεροι πελάτες μας είναι γειτονιά. Το μαγαζί το έχω 6 χρόνια. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι η χειρότερη εποχή.» μας είπε αρχικά ο Νίκος.
Με χαμόγελο καυτηρίασε τα κακώς κείμενα των κυβερνήσεων. «Το ΤΕΒΕ και η εφορία μας κατέστρεψαν. Η δουλειά έχει πέσει, το κέρδος μας έχει μειωθεί. Δεν έχουν σκεφτεί να μειώσουν τους φόρους. Θέλουν να κλείσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στο δρόμο αυτό ήταν άλλα 4 μαγαζιά τώρα μείναμε δύο.» μας τόνισε.
Ενώ όσοναφορά τη λειτουργία των καταστημάτων και τις Κυριακές ο ίδιος σχολίασε:
«Τα σουπερμαρκετ μας επηρέασαν. Και λογικό είναι και εγώ ο ίδιος πάω και ψάχνω να βρω που είναι οι προσφορές.»
Τελευταίος αλλά όχι έσχατος ο κ. Αχιλλέας. Η ιστορία του ομολογουμένως μας συγκίνησε. Ο κ. Αχιλλέας κατάγεται από τη Βόρειο Ήπειρο.
«Όνειρό μου ήταν η Ελλάδα. Θέλαμε να έρθουμε να φιλήσουμε αυτό το χώμα και να δουλέψουμε» μας είπε.
Ο κ. Αχιλλέας είναι 45 ετών. 25 χρόνια βρίσκεται στο επάγγελμα ενώ διατηρεί το κατάστημα 17χρόνια. Το 1992 η γιαγιά του βγάζει από το μπαούλο μία σημαία που έκρυβε κάτω κάτω. Η σημαία ήταν από το 1944. Όπως μας είπε ο ίδιος ο μικρός τότε Αχιλλέας έδωσε μία υπόσχεση στη γιαγιά του «να προστατεύσει και να παλέψει για την πατρίδα του και για αυτή τη σημαία»
Η πραγματικότητα όμως δυστυχώς είναι οδυνηρή. Γυρνώντας λοιπόν στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος με την οικογένειά του καθώς και η επιχείρησή του μας είπε «Το γεγονός ότι άνοιξαν καταστήματα τις Κυριακές μας βυθίζει περισσότερο στο σκοτάδι. Είχαμε μία Κυριακή και εμείς και τώρα πάει και αυτή. Ο πελάτης έρχεται στον μπακάλη της γειτονιάς γιατί τον στηρίζουμε. Καταλαβαίνω. Μας λέει γράψτα μου δεν έχω. Πόσο θα βοηθήσουμε και εμείς; Είμαστε μόνοι μας. Ο τζίρος μειώνεται, δουλεύουμε περισσότερες ώρες για να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα. Προσπαθούμε οικογενειακά να κρατήσουμε την επιχείρηση με πολλές δυσκολίες. Υπαίτιοι για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας είναι οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Μπορεί να φταίμε και εμείς. Αν ένα κατάστημα στηθεί καλά μπορεί να λυγίσει αλλά δεν θα πέσει τελείως. Έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές. Έγιναν απότομα μάλλον. Έρχεται ο κόσμος και μου λέει ένα τέταρτο φέτα και ένα γάλα θέλω. Γράψτα μου. Αυτό δεν το έχω ξαναζήσει στην Ελλάδα. Έβλεπα τους ξένους που κατέβαιναν από το Θησείο και έπαιρναν ένα ροδάκινο και ένα μήλο και γελούσαμε. Και τώρα έρχεται ο άλλος και μου λέει κόψε μου μία φέτα καρπούζι. Εκεί φτάσαμε.»
Τελειώνοντας το ρεπορτάζ φύγαμε από την περιοχή των Πετραλώνων με μία απορία και μία ελπίδα. Η απορία μας είναι πως οι πολιτικάντηδες που έχουν περάσει κατά καιρούς δεν στηρίζουν την τιτάνια προσπάθεια αυτών των ανθρώπων. Η ελπίδα μας; Κάποια στιγμή οι κόποι και οι θυσίες όλων των μεροκαματιάρηδων Ελλήνων να ανταμειφθούν.