Εισήγηση-ταφόπλακα για τις καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών!
Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Κοσμίδης θα επισημάνει ότι το Πρωτοδικείο που δικαίωσε τις καθαρίστριες διατάσσοντας την άμεση επαναπρόσληψή τους υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς οι καθαρίστριες έχουν περιέλθει σε κατάσταση διαθεσιμότητας και δεν έχουν απολυθεί.
Συνεπώς η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης παροχής εξηρτημένης εργασίας, αλλά «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας».
Κατά τον κ. Κοσμίδη το καθεστώς της διαθεσιμότητας είναι ευμενέστερο για τους εργαζομένους, ενώ η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε το σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016».
Παράλληλα, το Πρωτοδικείο υπερέβη την δικαιοδοσία του, καθώς η δικαστική αυτή διαφορά ανάγεται στην αρμοδιότητα των Διοικητικών και όχι των Πολιτικών δικαστηρίων, θα προσθέσει ο κ. Κοσμίδης.
Ακόμη, ο εισηγητής Αρεοπαγίτης θα αναφέρει ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να καταργεί τις οργανικές θέσεις και κατά μείζονα λόγο όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας.
«Και πολύ περισσότερο έχει το κράτος την ευχέρεια αυτή υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες των εξαιρετικών δημοσιονομικών πιέσεων, που περιορίζουν τη δυνατότητα του κρατικού προϋπολογισμού για κοινωνικές παροχές και επιβάλλουν τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, επιβάλλοντας και την περικοπή ενός σημαντικού μέρους των θέσεων εργασίας».
Η κατάργηση των οργανικών θέσεων είναι σύμφωνη με τις συνταγματικές επιταγές, σύμφωνα με τον κ. Κοσμίδη. Και επίσης δεν προσκρούει στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.), καθώς δεν αποκλείει την ευχέρεια της Πολιτείας να καταργεί υφιστάμενες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα και να θέτει σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους, εφόσον: 1) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, 2) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση, 3) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.
Υπενθυμίζεται ότι στις15 Μαΐου 2014, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ' αριθμ. 1584/2014 απόφασή του ακύρωσε τις απολύσεις 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και διέταξε την προσωρινή επαναπρόσληψή τους. Ωστόσο, το υπουργείο Οικονομικών προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την προσωρινή αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου που είχε κρίνει παράνομη τη διαθεσιμότητα των καθαριστριών και είχε ζητήσει την επανατοποθέτησή τους. Στις 12.6.2014 ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση του υπουργείου Οικονομικών και ανέστειλε την απόφαση του Πρωτοδικείου,
Διαβάστε επίσης:
Καθαρίστριες ΥΠΟΙΚ: Νομικά αβάσιμη η εισήγηση Κοσμίδη