Ρημάζουν ακριβά Ολυμπιακά Ακίνητα- Τι έφταιξε στην ελληνική περίπτωση(photos)
Κτήρια φαντάσματα, γεμάτα ρωγμές και φθορές, απέραντοι σκουπιδότοποι. Οι περισσότερες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και η χώρα μας- που έκανε μια απο τις καλύτερες διοργανώσεις- κινδυνεύει να γίνει πρότυπο προς αποφυγή για τη μεταολυμπιακή διαχείριση των έργων.
ΑΣΤΟΧΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΦΗΣΑΝ ΠΙΣΩ ΓΗΠΕΔΑ ΠΟΥ ΦΘΕΙΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ- ΤΙ ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ
Της Παρασκευής Βονάτσου
Έντεκα χρόνια μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, στην Αττική έχουν αξιοποιηθεί για αθλητικές ή πολιτιστικές δραστηριότητες ορισμένα μόνο απο τα κτήρια που έζησαν λαμπρές στιγμές το 2004. Πολλά από τα πανάκριβα γήπεδα που κόστισαν εκατομμύρια ευρώ, ειδικά εκείνα που βρίσκονται στην περιοχή του Ελληνικού, αφέθηκαν στο χρόνο που τους προσθέτει «σημάδια». Ακόμα κι αυτά όμως, που χρησιμοποιούνται ακόμα, όπως το κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, παρουσιάζουν σημεία φθοράς. Μάλιστα, για κάποια υπάρχει σχεδιασμός να πωληθούν από το ΤΑΙΠΕΔ.
(Φάληρο)
Εξαιτίας της εικόνας αυτής, η Ελλάδα τείνει να παρουσιάζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή στη διαχείριση των Ολυμπιακών Ακινήτων μετά το τέλος των Αγώνων. Τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα, κατά κοινή ομολογία, είναι η Βαρκελώνη, όπου οι αθλητικές εγκαταστάσεις έγιναν «κομμάτι» της ζωής της πόλης και το Λονδίνο. Στη βρετανική πρωτεύουσα όλα τα κτήρια για τις αθλητικές διοργανώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν λυόμενα και αμέσως μετά το πέρας αυτών, δόθηκαν προς ενοικίαση ή προς πώληση.
Οι λάθος επιλογές που κοστίζουν ακόμα χρήμα
Το μπιτς βόλει στο Παλαιό Φάληρο έχει «υποκύψει» στο χρόνο, το Ολυμπιακό Χωριό στοιχειώνει, το κλειστό του Γαλατσίου παραμένει σφραγισμένο και αναξιοποίητο. Τι έφταιξε και όλες αυτές οι επενδύσεις δε μπόρεσαν να γεμίσουν ξανά αθλητές και θεατές ή να φιλοξενήσουν πολιτιστικές εκδηλώσεις;
(Γήπεδο μπιτς βόλευ Φαλήρου)
«Δύο ήταν οι λανθασμένες αποφάσεις που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση», εξηγεί η κα Άσπα Γοσποδίνη, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας: «η πρώτη ότι όλες οι κατασκευές ήταν μόνιμες και όχι λυόμενες. Στο Λονδίνο αμέσως μετά τους Αγώνες, όλα τα κτήρια λύθηκαν και πωλήθηκαν ή δίνονται προς ενοικίαση. Είναι σε λάθος κατεύθυνση η μονιμότητα των κατασκευών, αρχικά γιατί το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο.».
Όπως εξηγεί η κα Γοσποδίνη πολλά από τα γήπεδα μπορεί να αφορούν σε αθλήματα τα οποία δεν είναι δημοφιλή στη χώρα όπου διοργανώνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. «Έτσι, εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι είναι δύσκολη η μετέπειτα χρήση των ακινήτων, πέραν της φιλοξενίας κάποιων αθλητικών διοργανώσεων, όπως οι Χειμερινοί ή οι Μεσογειακοί αγώνες».«Αν λοιπόν είχαμε λυόμενες κατασκευές θα μπορούσαμε να τις είχαμε δώσει στη συνέχεια σε άλλες χώρες που διοργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο οι υποδομές για τους Ολυμπιακούς του 2004 δεν αξιοποιήθηκαν είναι, σύμφωνα με την κα Γοσποδίνη, η διασπορά της χωροθέτησης. «Υπήρξε υπεραισιοδοξία ότι αν υπάρχουν διάσπαρτες εγκαταστάσεις, θα έχουμε ανάπτυξη σε κάθε περιοχή», επισημαίνει και προσθέτει «δεν ακολουθήθηκε το διεθνές μοντέλο που ξέρουμε απο τη Βαρκελώνη και είναι η ανάπλαση μια υποβαθμισμένης περιοχής. Θα μπορούσε λοιπόν κατ αναλογία να αναπλαστεί η περιοχή του Ελαιώνα. Ωστόσο επελέγη το μοντέλο της διασποράς, επειδή στον Ελαιώνα τα οικόπεδα ήταν ιδιωτικά και χρειαζόταν χρόνος για τις απαλλοτριώσεις, ενώ όπου εγκαταστάθηκαν τελικά τα Ολυμπιακά κτήρια, ήταν δημόσια γη».
«Οι χωρικές επιλογές ήταν λάθος, το μάνατζμεντ ήταν λάθος», καταλήγει η κα Γοσποδίνη και προσθέτει πως ο όρος για την ερήμωση των ακινήτων είναι «no go places» !
Αξίζει να σημειωθεί πως, παρά το γεγονός ότι η ίδια πήρε διεθνές βραβείο για άρθρο της σχετικά με τη δυνατότητα μεταολυμπιακής χρήσης των ακινήτων, κανείς από το κράτος δεν απευθύνθηκε σε εκείνη για να ζητήσει την άποψή της και τη συνδρομή της.
Απαντώντας σε ερώτηση του newsbomb.gr σχετικά με τι θα μπορούσε να γίνει τώρα με τα Ολυμπιακά Ακίνητα, η κα Γοσποδίνη χαρακτηρίζει «ουτοπία» την πιθανότητα να μπορέσουν να αξιοποιηθούν και να συντηρηθούν απο το κράτος και εκτιμά ως μόνη λύση το να δοθούν σε ιδιωτικές εταιρίες με τη μέθοδο του leasing με την προϋπόθεση να γίνουν θεματικά πάρκα ή να δημιουργηθούν δραστηριότητες συνυφασμένες με τη ζωή κάθε περιοχής και στη συνέχεια, μετά από χρόνια να αποδοθούν και πάλι στο Δημόσιο.
«Κληρονομιά» από μπετόν
Μια «αρνητική» παράμετρο της μεταολυμπιακής περιόδου επισημαίνει ο αρχιτέκτων κ. Παναγιώτης Κουμουνδούρος και αφορά στο μπετόν που έμεινε για ...κληρονομιά, αντί για χώρους πρασίνου. Σε μελέτη του με θέμα «Ο περιβάλλων χώρος των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, ζωτικό αντιστάθμισμα στην περιβαλλοντική υποβάθμιση του Λεκανοπεδίου της Αθήνα», η οποία παρουσιάστηκε σε διεθνή ημερίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ο κ. Κουμπουνδούρος αναφέρεται στα έργα πρασίνου που ...δεν έγιναν, ενώ η δέσμευση της Οργανωτικής Επιτροπής ήταν να γίνει η Αθήνα πνεύμονας πρασίνου.
Όπως σημειώνει στη μελέτη, τελικά έμεινε πίσω ... πολύ τσιμέντο.
«Δε χρειάζεται παρά να επισκεφτεί κανείς σήμερα Ολυμπιακούς και μη χώρους ή με τη βοήθεια των δορυφορικών πλέον φωτογραφιών για να διαπιστώσει πόσο πράσινο υπάρχει σήμερα στην Αθήνα και το πολύπαθο Αττικό πεδίο γενικά» αναφέρεται στη μελέτη.
«Είχαν πει ότι με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα φύτευαν πράσινο, τελικά άλλα είπαν κι άλλα έκαναν» τόνισε μιλώντας στο newsbomb.gr.
(Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο- Μαρκόπουλο)
Να αξιοποιηθούν τα ακίνητα σε διαδημοτικό επίπεδο
Ο αρχιτέκτων-χωροτάκτης, ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ Γιάννης Πολύζος, μιλώντας στο newsbomb.gr διαπιστώνει και εκείνος ότι τελικά οι εγκαταστάσεις δε μπόρεσαν να αξιοποιηθούν. O κ. Πολύζος είχε εκπονήσει από κοινού με άλλους επιστήμονες επιστημονική εργασία για τα κτήρια των Ολυμπιακών Αγώνων, ήδη από το 1998.
Για τη «σωτηρία» των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, ο κ. Πολύζος προτείνει χρήση των ακινήτων σε διαδημοτικό επίπεδο για σύνθετη πολιτιστική, ψυχαγωγική και αθλητική, όχι εμπορική χρήση. Ως παράδειγμα φέρει το Ολυμπιακό ακίνητο του Γαλατσίου, λέγοντας πως με τη συνεργασία των δήμων Νέας Ιωνίας και Ψυχικού και τη στήριξη της Περιφέρειας, μπορεί να γίνει «πνεύμονας» για την περιοχή.
Μιλώντας στο newsbomb.gr σημείωσε πως ο φάκελος των έργων της «Χρυσής Ολυμπιάδας» που είχε ετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς του 1996 ήταν ολοκληρωμένος και με διαφορετική χωροθέτηση των έργων. Όπως τόνισε, ακόμα και ο φάκελος που κέρδισε στη Λοζάνη, τελικά δεν υλοποιήθηκε ακριβώς όπως ακριβώς κατατέθηκε, αλλά υπήρξαν αρκετές διαφοροποιήσεις.
Πόσο κόστισαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Τα ακριβή ποσά που δαπανήθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραμένουν άγνωστα.
Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν το 2012 από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, μετά από ερώτηση που είχαν καταθέσει στη Βουλή οι τότε βουλευτές Αλέξης Τσίπρας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Δημήτρης Παπαδημούλης και Παναγιώτης Κουρουμπλής, οι δαπάνες υπολογίζονται σε 8,468 δις. ευρώ.
Βάσει της απάντησης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που είχε μεταβιβάσει στη Βουλή ο κ. Σταϊκούρας στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται τόσο οι δαπάνες που καλύφθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο (τακτικός Προϋπολογισμός και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) όσο και από δαπάνες της Οργανωτικής Επιτροπής Αθήνα 2004».
Πανάκριβη η συντήρηση των έργων
(Κωπηλατοδρόμιο Σχοινιά)
Υψηλό είναι το κόστος συντήρησης για τα Ακίνητα που σε μεγάλο βαθμό παραμένουν …έρημα και παρατημένα. Σύμφωνα με πληροφορίες, 33.200.000 ευρώ αφορούν μόνο στο κόστος συντήρησης του Ολυμπιακού Κέντρου Μαρκοπούλου, του Ολυμπιακού Κωπηλατοδρομίου στο Σχοινιά, του Ολυμπιακού Κέντρου στο Γουδί και της αντίστοιχης εγκατάστασης στο Γαλάτσι από το 2005 μέχρι το 2013. Μάλιστα, τρία από αυτά τα ακίνητα, το Κωπηλατοδρόμιο Σχοινιά, το Ιππικό Κέντρο Μαρκοπούλου και το Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου έχουν ήδη ενταχθεί στο ΤΑΙΠΕΔ.
