Τα προσφυγόπουλα στη Γευγελή ζωγραφίζουν τη ζωή που τους έκλεψαν
ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΟΡΘΙΕΣ ΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ
Της Γεωργίας Λινάρδου
Όμως, οι συγκλονιστικότερες μαρτυρίες είναι οι ζωγραφιές των παιδιών που είναι κολλημένες στα σίδερα που κρατούν τις σκηνές όρθιες.
Το κίτρινο λουλούδι
Με ένα μοναχικό κίτρινο λουλούδι κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό κι έναν φωτεινό ήλιο, ένα κοριτσάκι από τη Συρία προσπαθεί να εξηγήσει στους εθελοντές ψυχολόγους του camp ότι δε θέλει πια να νιώθει μοναξιά.
Το σπίτι
Οι ζωγραφιές των περισσότερων παιδιών απεικονίζουν ένα σπίτι με δέντρα, λουλούδια και πάντα έναν δυνατό ήλιο.
Ο πόλεμος και η ελευθερία
Πόσο εύκολα μπορούν οι ψυχολόγοι στη Γευγελή να ανοίξουν τις ψυχές αυτών των παιδιών; Δύσκολα. Όταν η κουβέντα περιστρέφεται στην πατρίδα τους και στο τι πέρασαν στο ταξίδι, τα στόματα σφαλίζουν. Και των μανάδων και των παιδιών. Με μια ζωγραφιά, όμως, τα λένε όλα…
Η πριγκίπισσα κι ένας μπαμπάς που λείπει…
Πολλές από τις γυναίκες ταξιδεύουν μόνες τους με τα παιδιά τους κι έχουν ως τελικό προορισμό το σημείο της Ευρώπης όπου ζει και εργάζεται ο άντρας τους. Ειδικά γι’ αυτές τις γυναίκες. Σύμφωνα με τους εθελοντές είναι δύσκολο να εκμαιεύσουν από τις γυναίκες αυτές μαρτυρίες για τυχόν σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν είτε αυτές, είτε τα παιδιά τους στο δρόμο προς την ελευθερία ή άλλου είδους βία. Οι ψυχές είναι σφαλισμένες. «Όλα εντάξει, όλα εντάξει», λένε στην αρχή. Όταν, όμως, η κουβέντα προχωρά οι ειδικοί των οργανώσεων που έχουν σπεύσει για βοήθεια στο προσφυγικό camp καταλαβαίνουν πως «δεν είναι όλα εντάξει». Εδώ ένα κοριτσάκι ζωγραφίζει το όνειρό της. Να γίνει πριγκίπισσα. Μια πριγκίπισσα ανάμεσα σε έναν ήλιο κι ένα σύννεφο που κλαίει. Ένα αγοράκι από τη Συρία ονειρεύεται να ξανασυναντήσει τον μπαμπά του τον Fazar.
«Ζωγράφισε μου πως ονειρεύεσαι το μέλλον»
Μερικές ξυλομπογιές, μαρκαδόροι και λευκά χαρτιά. Οι εθελοντές τους τραγουδούν και παίζουν μαζί τους. Κι όταν έρθει η στιγμή να ζωγραφίσουν αυτό που τους ζητούν, τα παιδιά λένε τη δική τους αλήθεια… «Να ήμουν ένα πουλί και να πετούσα μακριά».