Κραυγή αγωνίας από τους μαθητές στο νησάκι Κάλαμος
Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Τα παιδιά του νησιού, φεύγουν από τα σπίτια τους στις 6.30. Στις επτά ακριβώς το πρωί φεύγει το καϊκι και σχεδόν 45 λεπτά πιάνουνε στεριά. Ο Γεράσιμος, η Άννα, η Εύη, ο Φάνης με την αδελφή του την Γεωργία, ο Γιάννης, η Μαρία.
«Είμαστε μία οικογένεια, πολύ αγαπημένοι. Ο ένας προσέχει τον άλλον», περιγράφουν στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.«Η διαδρομή για το σχολείο είναι κουραστική, όμως, πλέον, έγινε συνήθεια», υποστηρίζει η Μαρία η οποία μένει στην άλλη άκρη του νησιού. Σηκώνεται το ξημέρωμα και περπατά 20 λεπτά μαζί με τον αδελφό της, μέχρι να φτάσουν στο λιμάνι. «Είναι ακόμη νύχτα», λέει. Αλλά «δεν φοβάται τη νύχτα, μπορεί να είναι λίγο κάπως, αλλά εντάξει κι αυτό συνήθεια είναι».
Η Εύη 15 ετών, λέει πως: «Θα θέλαμε να είχαμε σχολείο στον Κάλαμο. Είναι κουραστικό. Ο χρόνος μάς πιέζει. Πρέπει να ξυπνήσεις πολύ νωρίς και όταν επιστρέφουμε είμαστε πολύ κουρασμένοι. Πρέπει να φάμε, να ξεκουραστούμε και δεν μας μένει ο χρόνος που χρειάζεται για το διάβασμα, καθώς πρέπει να κοιμηθούμε νωρίς». Η μαθήτρια του γυμνασίου εξιστορεί την «περιπέτεια» από την στιγμή που αποβιβαστούν στο λιμάνι του Μύτικα, για να φτάσει με τους υπόλοιπους συμμαθητές της στο σχολείο: «Περιμένουμε 20 λεπτά στο δρόμο για να έρθει το λεωφορείο που θα μας μεταφέρει, ένα τέταρτο αργότερα, στο επόμενο χωριό, την Κανδήλα, όπου λειτουργεί το γυμνάσιο. Την ίδια διαδρομή ακολουθούμε και το μεσημέρι στην επιστροφή».
Δεν πάνε κάθε μέρα σχολείο. Αυτό εξαρτάται από τον καιρό.
«Όταν έχει απαγορευτικό χάνουμε το μάθημα. Παίρνουμε απουσίες δικαιολογημένες, αλλά είναι απουσίες. Θα θέλαμε να είχαν φροντίσει το θέμα. Ίσως να υπάρχει κάποιο σπίτι στον Μύτικα, ώστε όταν έχει το μεσημέρι απαγορευτικό και δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας να μην αναζητούμε μέρος για να μείνουμε. Ίσως, λύση να έδινε και ένα θαλάσσιο ταξί, όταν έχει άσχημο καιρό. Μία φορά μείναμε στο καΐκι. Κάποια άλλη, ύστερα από πίεση των οικογενειών μας, ήρθε το Λιμεναρχείο για να μας πάρει πίσω στο νησί», υποστηρίζουν οι μαθητές. Το εισιτήριο (0,80 λεπτά) το πληρώνουν οι γονείς των μαθητών.
Στον Κάλαμο δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχουν καθηγητές, δεν λειτουργεί κάποιο φροντιστήριο.
«"Κρίμα τα παιδιά…" λένε στο νησί. Όμως, δεν κάνουν κάτι για να μας βοηθήσουν. Έχουμε εμείς ίσες ευκαιρίες με τους συμμαθητές μας στην Ελλάδα; Μήπως η Πολιτεία να δει και εμάς;»