Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: Αντίθετη με τη ρύθμιση για τις λίστες φοροφυγάδων
Σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «Πρόκειται για διάταξη, η οποία θέτει σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας, καθ’ ότι ο κανόνας της απαγόρευσης χρήσης των αποδεικτικών μέσων που αποκτήθηκαν με τρόπο παράνομο (π.χ. υποκλοπή), τίθεται στο Σύνταγμα (άρθρο 19 § 3) χωρίς επιφυλάξεις ή εξαιρέσεις.
Μέσα από την νομολογία του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιτρέπει τη χρήση παράνομων αποδεικτικών μέσων στο πλαίσιο του δικαιώματος στη δίκαιη δίκη, όμως η εν λόγω διάταξη δεν πληροί τις αυστηρές προϋποθέσεις που το Δικαστήριο έχει θέσει».
Η Ένωση θέτει το ερώτημα: «Γιατί, αν κάμψουμε τον κανόνα της απαγόρευσης χρήσης των παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων μόνο για τους «μεγαλοφοροφυγάδες», για ποιο λόγο να μην πράξουμε το ίδιο και για τους βιαστές ή τους δολοφόνους; Τα εγκλήματα κατά της ζωής είναι άραγε ελάσσονος απαξίας από τα οικονομικά;»
Τέλος, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εκφράζει «την ανησυχία και διαφωνία της με την επίμαχη διάταξη και υπενθυμίζει ότι η συζήτηση για την νόμιμη χρήση από τα δικαστήρια των παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων, θα πρέπει να έχει μια σαφή και στέρεα νομική βάση».
Σε διαφορετική περίπτωση, «το δίκαιο μετατρέπεται σε ευκαιριακό όπλο για "θεματικό" κυνήγι μαγισσών, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, με τη δημιουργία εξαιρέσεων ανά περίσταση, που εν τέλει υπονομεύουν το κράτος δικαίου».