Νοσταλγία: Τα παλιά παιδικά παιχνίδια – Ποιος τα θυμάται; (vid)
Όταν με ρωτούν πώς ήταν τα παιδικά μου χρόνια, η απάντηση είναι μία: γεμάτα παιχνίδι σε πλατείες, γήπεδα και γειτονιές και χωρίς τηλεόραση. Όχι ότι δεν υπήρχε τηλεόραση. Υπήρχε αλλά δεν μας ενδιέφερε να δούμε.
Τις προάλλες ένα παιδάκι απόρησε «πώς είναι δυνατόν να μην παίζατε ηλεκτρονικά παιχνίδια; Γιατί δεν είχαμε play station; Τι παιχνίδια παίζαμε όλη μέρα στις αλάνες;
Δεν ήξερα από πού να αρχίσω και που να τελειώσω... Τόσες παιδικές αναμνήσεις από χρόνια γεμάτα ξεγνοιασιά, γέλιο, αγάπη και πολύ, πολύ παιχνίδι...
Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε μερικά από αυτά μέσα από το παραπάνω βίντεο, ενώ πιο κάτω θα σας αναφέρω και ορισμένα από τα παιχνίδια της γειτονιάς και πώς παίζονταν.
Εσείς, τα θυμάστε;
Τα βγάζουμε...
Πριν ξεκινήσουν τα περισσότερα παιχνίδια, έπρεπε να αποφασιστεί ποιος θα παίξει πρώτος. Για το λόγο αυτό λοιπόν τα... βγάζαμε.
Όλα τα ποιηματάκια ξεκινούσαν με το γνωστό «μπουφ ή πουφ», το οποίο δεν κατάλαβα ποτέ τι σήμαινε.
Και συνεχίζαμε με τα ποιηματάκια:
- «Άκατα μάκατα σούκουτου μπε, άμπε φάμπε ντόμινέ, άκατα μάκατα σούκουτου μπε άμπε φάμπε βγε»
- «Είσαι κινεζάκι; Ναι! Τρως πολύ ρυζάκι; Ναι! Πό-σες κου-τα-λί-τσες την η-με-ρα τρως;»
- «Α μπε μπα μπλομ, του κίθε μπλομ, α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ» και σε κάποιες παραλλαγές ακολουθούσε το: «Πού θα πας εκεί; Στη Βόρεια Αμερική να βρεις και τον Ερμή που παίζει μουσική».
- «Ω μαριάμ μαριάμ μαριάμ σι ντορεμί μακαρό μακαρό λέο λέο πτι πτι πτι λέο λέο πτι πτι πτι, ουάν του θρι».
- «Το παπούτσι σου βρωμάει, αλλαξέ το».
- «Ανέβηκα σ' ένα χωριό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά καλά και μου΄φαγε τη μούρη. Γω γω γω, συ συ συ. Το γουρούνι είσαι 'συ!»
- «Ένα δύο τρία, πήγα στην Κυρία μου 'δωσε ένα μήλο μήλο δαγκωμένο το 'δωσα στην κόρη έκανε αγόρι το 'βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι»
- «Πέτρα – ψαλίδι – μολύβι – χαρτί»
Κρυφτό
«Πέντε, δέκα, δεκαπέντε...». Το κρυφτό είναι ο λόγος που μάθαμε την προπαίδεια του 5 πριν την ώρα μας! Το παιχνίδι δεν χρειάζεται συστάσεις. Φτου ξελευθερία για όλους!
Μακριά γαϊδούρα
Οι μισοί συμμετέχοντες πρέπει να σκύψουν ο ένας μετά τον άλλο και οι υπόλοιποι παίρνουν φόρα και πηδάνε από πάνω τους για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν. Όποιος πέσει, χάνει!
Αμπάριζα
"Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω και κανένα δεν το λέω!" Η αμπάριζα παίζεται με δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα ορίζει ένα δέντρο για «αμπάριζα» ή «μάνα» και σκοπός της είναι να την προστατεύσει. Ένα παιδί από κάθε ομάδα παίρνει φόρα και τρέχει προς την αντίπαλη και ο ένας προσπαθεί να αγγίξει τον άλλον. Όποιος προλάβει αιχμαλωτίζει τον αντίπαλο. Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να μείνει ο τελευταίος παίκτης, ο οποίος πρέπει να προστατέψει τη μάνα του από (έως 2) αντιπάλους. Μπορεί να προσπαθήσει να ελευθερώσει τους αιχμάλωτους συμπαίκτες του για να τον βοηθήσουν, με ένα άγγιγμα. Τότε αυτοί φωνάζουν: "Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω και κανένα δεν το λέω." Νικήτρια είναι η ομάδα που θα φυλακίσει όλους τους αντίπαλούς παίχτες.
Αγαλματάκια
Παίζεται από τρία παιδιά και πάνω. Ένα παιδί κλείνει τα μάτια και λέει «Αγαλματάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;». Όσο το λέει τα άλλα παιδιά κινούνται. Αν όμως ανοίξει τα μάτια του και κάποιο παιδί κουνιέται ακόμα, τότε φυλάει εκείνο.
Κλέφτες και αστυνόμοι
Δύο οι ομάδες: Οι κλέφτες και οι αστυνόμοι. Οι αστυνόμοι πρέπει να πιάσουν τους κλέφτες ακουμπώντας τους και οι κλέφτες προφυλάσσονται αν ακουμπήσουν με την πλάτη κάτω ή στον τοίχο ενώ για να κερδίσουν πρέπει να ακουμπήσουν στην πλάτη τους αστυνόμους.
Κουτσό
Το σχέδιο με τις κιμωλίες στα πεζοδρόμια είναι χαραγμένο στη μνήμη μας και ας εκλείπει πλέον. Το παιχνίδι έχει πολλές παραλλαγές με πιο δημοφιλή αυτήν.
Το κυνηγητό
Όταν βαριόμασταν σαν παιδιά, το πρώτο που λέγαμε ήταν «παίζουμε κυνηγητό;». Οι κανόνες απλοί: Ένας κυνηγά κι οι υπόλοιποι τρέχουν να κρυφτούν. Υπάρχει και "ξελέ" (κυνηγημένος να ελευθερώσει φυλακισμένο) καθώς και "μάνα" (άσυλο).
Μέλισσα
"Περνά - περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα κλωσσόπουλα. Ζουμ - ζουμ - ζουμ να οι μέλισσες περνούν για να δούμε τι θα πουν".
Μπιζ
Βίαιο παιχνίδι αλλά πολύ διασκεδαστικό! Κάποιος κλείνει τα μάτια του και ένας από τους υπόλοιπους τον χτυπάει. Όταν γυρνάει, όλοι φώναζαν "μπιζ" και σηκώνουν το ένα χέρι. Η "μάνα" τότε ανοίγει τα μάτια και πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε.
Πατητό
Όλα τα παιδιά ενώνουν τα πόδια τους. Μόλις φωνάξουν «πατητό» πρέπει να τραβήξουν τα πόδια τους πίσω. Φωνάζουν νούμερα «πρώτος», «δεύτερος» κ.ο.κ. και ο καθένας παίζει με τη σειρά του. Ο ένας πρσπαθεί να πατήσει τον άλλο πηδώντας. Πηδούν όμως και αυτοί, τους οποίους οι άλλοι προσπαθούν να πατήσουν, ώστε να αποφύγουν το πάτημα.
Τα μήλα
Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα είναι "μέσα" και η άλλη "έξω" (δηλαδή εντός και εκτός ενός κύκλου). Τα παιδιά που είναι έξω ρίχνουν την μπάλα. Αν η μπάλα ακουμπήσει κάποιο παιδί από μέσα, χάνει. Αν όμως την πιάσει, κερδίζει μια ζωή ακόμα.
Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν τα έβαλα γιατί θεωρούνται αυτονόητα. Αν έχετε και εσείς κάποιο παιχνίδι που παίζατε μικροί και θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας, μπορείτε να το αναφέρετε στα σχόλια του Facebook.