Γιατί η εγκληματικότητα χτυπά «κόκκινο»

Tου Μιχάλη Λαγάνη

Κάποτε μια αιματηρή ένοπλη ληστεία ή μια διάρρηξη στην "καρδιά" της Αθήνας, την ώρα που οι ένοικοι ήταν μέσα στο διαμέρισμα αποτελούσε πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων και της εφημερίδες.

Σήμερα ο θάνατος ενός άτυχου εμπόρου ή η εν ψυχρώ εκτέλεση ενός νέου υπαλλήλου, όπως συνέβη με τον κοσμηματοπώλη στη Λυκόβρυση τον Ιούνιο και τον άτυχο σεκιούριτι το περασμένο Σάββατο στην Αττική Οδό, έχει καταντήσει να θεωρείται ρουτίνα.

Το έγκλημα "οργιάζει" όχι μόνο στην πρωτεύουσα, αλλά σε όλη τη χώρα με την ελληνική αστυνομία και την πολιτεία να "κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου".

Το οξύμωρο είναι ότι βάση των στατιστικών στοιχείων που έδωσε το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, για την εγκληματικότητα στην Επικράτεια το πρώτο εξάμηνο του 2011, είναι εμφανής η άνοδος των κλοπών και ένοπλων ληστειών.

Η εικόνα είναι θλιβερή, αφού η καθημερινότητα των πολιτών έχει μετατραπεί σε έναν διαρκή εφιάλτη.

Κάθε 24ωρο που περνά σημειώνονται 265 κλοπές και διαρρήξεις από τις οποίες οι 165 στην Αθήνα, 19 ληστείες (οι 15 στην Αθήνα), ενώ δύο συνάνθρωποί μας πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες κακοποιών !

Όσο για τις προτιμήσεις των εγκληματικών συμμοριών ;

Η Πολιτεία απ΄ ότι φαίνεται ενδιαφέρεται περισσότερο να προστατέψει τα χρήματα των τραπεζών παρά τις ζωές των πολιτών, αφού τα αυξημένα μέτρα στα υποκαταστήματα τραπεζών, ΕΛΤΑ και σούπερ μάρκετ έστρεψαν τους κακοποιούς στα σπίτια και τα καταστήματα του απλού κοσμάκη με τραγικές συνέπειες.

Το στοιχείο όμως που πραγματικά προκαλεί τρόμο σχετικά με το τι πρόκειται να ακολουθήσει είναι η το πόσο ευτελή θεωρούν οι κακοποιοί την ανθρώπινη ζωή, αφού δε διστάζουν με το παραμικρό στο ψαχνό ή ακόμα χειρότερα να σε σφάξουν στη μέση του δρόμου.

Ποιος άλλωστε έχει ξεχάσει τον άτυχο Μανώλη Καντάρη που έσφαξαν τρεις αλλοδαποί στη συμβολή της Ηπείρου με την Γ΄ Σεπτεμβρίου, για να του αρπάξουν την κάμερα με την οποία ο άτυχος 44χρονος σκόπευε να βιντεοσκοπήσει τη γέννηση του παιδιού του...

Τα αίτια που η εγκληματικότητα "κτυπά κόκκινο" ;

Η οικονομική κρίση που αύξησε κατακόρυφα όχι μόνο τα ποσοστά ανεργίας, αλλά και τα επίπεδα εξαθλίωσης και απόγνωσης. "Όταν ο άλλος πεινάει, θα κλέψει για να ζήσει". Μπορεί η συγκεκριμένη φράση να ακούγεται κλισέ, αλλά όταν διατυπώνεται από τα χείλη ανώτερου αξιωματικού της ελληνικής αστυνομίας κρίνεται ιδιαίτερα σοβαρή.

Μια ελληνική αστυνομία που πέρα από τις τεράστιες ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό, αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ακόμα και στο να βγάζει βάρδιες για περιπολίες.

Σαραβαλιασμένα περιπολικά, άχρηστα αλεξίσφαιρα, σκουριασμένα όπλα και μηδαμινή εκπαίδευση των νέων αστυνομικών στις ακαδημίες σχετικά με την αντιμετώπιση των κακοποιών απαρτίζουν την "εικόνα" των διωκτικών αρχών το 2011.

Αν προσθέσεις την αθρόα προσέλευση λαθρομεταναστών, κυρίως από τον Έβρο, το οργανωμένο έγκλημα, τους "νονούς της νύχτας", τα κυκλώματα ναρκωτικών και λευκής σαρκός, τους παραχαράκτες και κάθε λογής κακοποιούς, τότε δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Αθήνα διεκδικεί με αξιώσεις τον θλιβερο τίτλο της ευρωπαϊκής "πρωτεύουσας του εγκλήματος".