Ασύλληπτη τραγωδία στον Ωρωπό: Μητέρα 10 παιδιών σκοτώθηκε σε τροχαίο – Χιλιάδες κόσμου στην κηδεία

Η Μαρία Σ. έχασε πριν από λίγες ημέρες τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα, καθώς επέστρεφε σπίτι από τη δουλειά της. Η άτυχη μητέρα ήταν μαία στο επάγγελμα και μητέρα δέκα παιδιών ηλικίας από μόλις δύο μηνών μέχρι 22 ετών.

Το περασμένο Σάββατο τελέστηκε μάλιστα η κηδεία της όπου έδωσαν το «παρών» χιλιάδες κόσμου, καθώς ήταν πολύ αγαπητή στον Ωρωπό, όπου και έμενε μαζί με την πολύτεκνη οικογένεια της.

Όλοι όσοι βρέθηκαν μάλιστα στο τελευταίο αντίο μιλούν για κάτι ασυνήθιστο. Η οικογένεια ήταν εκείνη που έδινε κουράγιο στον κόσμο και όχι ο κόσμος στην οικογένεια…

Ο σύζυγός της και τα παιδιά της ήταν ντυμένοι στα λευκά, σχεδόν χαμογελούσαν κι έψαλαν το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη.

Αυτή ήταν και η απάντησή τους σε όσους τους εύχονταν να έχει καλό Παράδεισο… «Χριστός Ανέστη» απαντούσαν. Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε τελειώσει και τη θεολογική σχολή και φαίνεται πως είχε μεταδώσει κάποιες από τις αξίες της και στα παιδιά της,

Ένας ιερέας δεν δίστασε, μάλιστα, να μοιραστεί μια συζήτησή του με την άτυχη Μαρία, η οποία περιέγραφε κάποιες κουβέντες με τα παιδιά της. Ο ιερέας δημοσίευσε τη συζήτησή τους στο blog αερικές εποχές.

Διαβάστε την αναλυτικά:

– Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν;

Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο το Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του… Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι…

- Δεν τα νουθετείς;

Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε…Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη…

– Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνία σώζει;

Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα… Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε…. Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά… αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό….είχε συμφωνήσει!