Τα μηνύματα της συνάντησης κορυφής στον Βόσπορο, τα αδιέξοδα της Τουρκίας και η ευκαιρία της Ελλάδας
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο οι δύο πλευρές του Αιγαίου δεν «διάβασαν» απολύτως με τον ίδιο τρόπο τα όσα έγιναν κατά την διάρκεια της χθεσινής συνάντησης των κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν στην Πόλη.
Ωστόσο, παρά τις διαφορετικές «αναγνώσεις», υπήρξε ( και αυτό είναι το σημαντικό για την ώρα ) μια κοινή συνισταμένη: Η συμφωνία για την διατήρηση χαμηλών τόνων το επόμενο διάστημα και η ενασχόληση με την θετική ατζέντα που είχαν και έχουν οι δυο χώρες .
Ο Τούρκος πρόεδρος εμφανίστηκε προφανώς με «κομμένα φτερά» μετά το ναυάγιο της Αττάλεια στην συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ρωσίας και Ουκρανίας και μετά το ηχηρό ράπισμα των Αμερικανών που προσπέρασαν πλήρως τα αιτήματα της Άγκυρας περί άρσης των κυρώσεων και επέμειναν στην άμεση διακοπή της συνεργασίας της Τουρκίας με την Ρωσία στα εξοπλιστικά (βλ. S 400).
Δεν θέλει και πολύ να καταλάβει κανείς ότι ο σουλτάνος Ερντογάν δεν είναι «στα πάνω» του αυτή την περίοδο, παρά την επικοινωνιακή του επένδυση να εμφανίσει την Τουρκία ως κρίσιμο παράγοντα γεωπολιτικών εξελίξεων .
Η παταγώδης αποτυχία της τουρκικής διπλωματίας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε πλήρως και με την ανακοίνωση του State Department πριν από λίγες ημέρες αλλά και με το «άδειασμα» που του επεφύλαξαν οι Ρώσοι στην Αττάλεια, ίσως να αποτελεί και απάντηση σε όσους. - εντός Ελλάδας- βιάστηκαν (αφελώς) να μιλήσουν για ολική επιστροφή του Ερντογάν στην διπλωματική «σκακιέρα» .
Ο πρόεδρος της Τουρκίας που σήμερα υποδέχεται τον καγκελάριο Σολτς, θα ήθελε πολύ να αναγορευθεί σε «παίκτη» - κλειδί την περίοδο της κρίσης, αλλά η Δύση δεν φαίνεται να προσπερνά ούτε την πολιτική των ίσων αποστάσεων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, ούτε το διαρκές «φλερτ» με τον πρόεδρο Πούτιν .
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ευκαιρία της Ελλάδας, που έπαιξε από την αρχή της ουκρανικής κρίσης με ανοιχτά χαρτιά, χωρίς πισωγυρίσματα και αστερίσκους.
Αυτή την ώρα η χώρα μας αντιμετωπίζεται από Αμερικανούς και ευρωπαίους ως παράγοντας σταθερότητας στην ΝΑ Μεσόγειο και ως βασικός πυλώνας της Δύσης , στην περιοχή.
Είναι σαφές ότι ο γεωστρατηγικός ρόλος που μπορεί να παίξει η Ελλάδα και τώρα αλλά και στο μέλλον, αναγνωρίζεται από φίλους και συμμάχους και μένει να αποδειχθεί και στην πράξη σε δυο επίπεδα : Στους νέους ενεργειακούς δρόμους που αναζητά η Δύση για να απεξαρτηθεί από την Ρωσία και επίσης στον αμυντικό τομέα εάν και εφ΄ όσον χρειαστεί η Δύση να απαντήσει σε προκλήσεις στο πεδίο.
Όλα αυτά θα φανούν το αμέσως προσεχές διάστημα και είναι βέβαιο ότι σε αυτή την περίοδο που διανύουμε δεν χωρούν ούτε παιχνίδια,ούτε μισόλογα , ούτε ισορροπίες σε «δυο βάρκες».