Περί κυβερνήσεων συνεργασίας: Αλλαγή στρατηγικής ή πολιτική ντρίμπλα;
Πολλοί (μεταξύ των οποίων και ο έμπειρος Ευ. Βενιζέλος) μίλησαν για αλλαγή στρατηγικής του κ. Μητσοτάκη, ενώ η αντιπολίτευση έκανε λόγο για ηττοπαθή προσέγγιση του πρωθυπουργού. Είναι όμως έτσι; Ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι απολύτως λογικό: Ότι εάν στις δεύτερες εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία , τότε θα γίνουν προσπάθειες - προφανώς μέσα στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών - για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Δεν θα προκαλέσει ο ίδιος, εφόσον η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, τρίτες εκλογές, αλλά θα διερευνήσει το πολιτικό τοπίο υπακούοντας ουσιαστικά στην βούληση των πολιτών. Φυσιολογική τοποθέτηση, η οποία όμως είχε και συγκεκριμένη στόχευση: Να θέσει το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον κ. Ανδρουλάκη ενώπιον ενός πολιτικού διλήμματος: Θα συνεργαστεί σε μια τέτοια περίπτωση με τη ΝΔ η όχι; Εάν ισχύσει το δεύτερο, τότε η ΝΔ μπορεί εύκολα να ισχυριστεί ότι δεν είναι η ίδια που προκαλεί νέα αναμέτρηση, αλλά η άρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Ανδρουλάκης έσπευσε να ανοίξει τα χαρτιά του, μετά την ντρίμπλα Μητσοτάκη, καθιστώντας σαφές ότι θα συμμετείχε σε μια κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο και έκλεισε την «πόρτα» μιας ενδεχόμενης συνεργασίας με την συντηρητική παράταξη.
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα «πολιτικά μαθηματικά». Εάν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα στις δεύτερες εκλογές και δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση , θα αναζητήσει συνεργασίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται να συναινέσει , όπως και το ΚΚΕ. Οι κ.κ. Βαρουφάκης και Βελόπουλος εάν είναι στην Βουλή , πολύ δύσκολα θα βρουν κοινό τόπο και εάν ο κ. Ανδρουλάκης εμείνει μέχρι τέλους στην θέση του, τότε κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σχηματιστεί και εκ των πραγμάτων η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου στις κάλπες. Το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα, είναι - μαθηματικά - εφικτό , όχι όμως πολιτικά. Σε περίπτωση που η ΝΔ είναι δεύτερο κόμμα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα απευθυνθεί στο ΠΑΣΟΚ και το δίλλημα θα τεθεί και πάλι στον κ. Ανδρουλάκη, από διαφορετική πλευρά όμως...
Η εικόνα λοιπόν, είναι απολύτως «καθαρή» και ο κ. Μητσοτάκης δεν είπε κάτι που συνιστά αλλαγή στρατηγικής , αλλά αντίθετα προκάλεσε τους αντιπάλους του για να εκδηλώσουν τις δικές τους προθέσεις. Από εκεί και πέρα τα διλλήματα περί ισχυρής κυβέρνησης και ακυβερνησίας παραμένουν σε ισχύ και - όπως συμβαίνει στην Δημοκρατία - τον τελικό λόγο τον έχουν οι πολίτες.