Εκατό «πεφταστέρια» ανά ώρα το Σαββατοκύριακο

Οι διάττοντες αστέρες Περσείδες θα εμφανιστούν στους ουρανούς του πλανήτη μας -και της Ελλάδας- έως τις 24 Αυγούστου.

Το αποκορύφωμά τους, με έως 100 «πεφταστέρια» ανά ώρα, αναμένεται τη νύχτα του Σαββάτου 11 Αυγούστου και της Κυριακής 12 Αυγούστου με μια «βροχή» μετεώρων που θα είναι ορατή, αν κοιτάξει κανείς στον ουρανό σε κατεύθυνση βορειανατολική- και εφόσον δεν υπάρχουν σύννεφα.

Επειδή συμβαίνουν στην καρδιά του καλοκαιριού, παραδοσιακά οι Περσείδες θεωρούνται η βροχή διαττόντων που συνήθως έλκει τους περισσότερους παρατηρητές στο βόρειο ημισφαίριο από κάθε άλλο ανάλογο φαινόμενο με «πεφταστέρια». Όσο πιο καθαρός είναι ο νυχτερινός ουρανός, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για ένα πιο εντυπωσιακό θέαμα. Σημειωτέον ότι τον φετινό Αύγουστο η επόμενη πανσέληνος θα είναι στις 31 Αυγούστου, ενώ στις 17 Αυγούστου υπάρχει Νέα Σελήνη, πράγμα που σημαίνει ότι, αντίθετα με το περσινό καλοκαίρι, η λάμψη του φεγγαριού δεν θα αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα για τις παρατηρήσεις του νυχτερινού ουρανού.

Οι Περσείδες ονομάστηκαν έτσι επειδή φαινομενικά προέρχονται από μία περιοχή ανάμεσα στον αστερισμό του Περσέα και της Κασσιόπειας. Στην πραγματικότητα προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης και άλλα υπολείμματα που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά (μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων) του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους Αμερικανούς Λιούις Σουίφτ και Όρας Tατλ από τους οποίους και πήρε το όνομά του.

Ο εν λόγω περιοδικός κομήτης αρχίζει να συναντιέται με την τροχιά της Γης από το τέλος Ιουλίου και χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο. Το θεαματικότερο «σόου» των Περσειδών έγινε το 1992, όταν η Γη πέρασε πιο κοντά από ποτέ από τον κομήτη (κάτι που αναμένεται να ξανασυμβεί περίπου το 2125), ενώ έκτοτε ο αριθμός των μετεώρων έχει επανέλθει σε κανονικό επίπεδο.

Τα μετέωρα («πεφταστέρια») είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα υπό χαμηλή γωνία πρόσπτωσης και φαίνονται να καίγονται αργά. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με ταχύτητα γύρω στα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνουν φωτεινά ίχνη.