Τα «golden boys», οι επιστροφές και τα «τρίγωνα» της αμαρτίας
Τα τελευταία 10 χρόνια παίζεται στην Ελλάδα ένα «χρυσό στοίχημα» με εκατοντάδες...
Τα τελευταία 10 χρόνια παίζεται στην Ελλάδα ένα «χρυσό στοίχημα» με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, επαύλεις, εξοχικά, σκάφη, διακοπές για κροίσους σε ολόκληρο τον κόσμο, καταθέσεις σε εξωτικούς παραδείσους και την Ελβετία.
Οι άνθρωποι που μπορούσαν να μπουν στον κύκλο και να παίξουν, όχι με ρίσκο για να χάσουν, αλλά μόνο για να κερδίσουν σε βάρος μετόχων, εργαζόμενων, καταναλωτών και φυσικά της ελληνικής οικονομίας, θα έπρεπε να έχουν ως διαβατήριο τη θέση του CEO. Επί τω ελληνικότερω, διευθύνοντες σύμβουλοι. Σε τι; Μεγάλους κρατικούς οργανισμούς και ΔΕΚΟ, διαφημιστικές εταιρείες και media. Ο χρυσός κύκλος με τις εκατοντάδες εκατομμύρια επιστροφές.
Οι κρυφές συμφωνίες με τα εκτός νόμου ποσοστά, που ανέβαιναν και κατέβαιναν, ανάλογα με τις προμήθειες και τα μπόνους που αυτές εξασφάλιζαν για τους διευθύνοντες συμβούλους, των συμβαλλόμενων μερών-εταιρειών. Τροφοδότης οι μεγάλοι κρατικοί λογαριασμοί, η κρατική διαφήμιση με τα πολλά μηδενικά. Οι επιστροφές που συμφωνούνταν επί αυτών μεταξύ των “golden boys”, του κράτους και των διαφημιστικών. Στη συνέχεια στο χορό έμπαιναν και “golden boys” των media. Το «παζάρι» είχε πολλά μηδενικά. Τα οφέλη, είτε με τη λογική των μπόνους, είτε με τη λογική των επιστροφών στις «επιστροφές», έμεναν εκτός ισολογισμών, κάπου στο μέσον της διαδρομής ή ως επιπλέον παροχές.
Σήμερα που η ύφεση χτύπησε την πόρτα του κράτους και τα κονδύλια της κρατικής διαφήμισης χάθηκαν, στις περισσότερες εταιρίες που βρίσκονται στο «χρυσό κύκλο» media-διαφημιστικές-ΔΕΚΟ, οι μέτοχοι ιδιώτες ή δημόσιο ανακαλύπτουν έκπληκτοι μια τεράστια σπατάλη. «Μαύρες τρύπες» που έχουν καταπιεί τις επιχειρήσεις τους. «Πλυντήρια» που δεν επέτρεψαν την αναπτυξιακή δυναμική και τις λελογισμένες επενδύσεις. Κεφάλαια που δεν «έμειναν» στο ταμείο. Ισολογισμοί μέσα στους ισολογισμούς. Αλλά τα προηγούμενα χρόνια, σε αντίθεση με το τώρα, το ρευστό έτρεχε και καλύπτονταν οι «μαύρες τρύπες».
Ανοιχτά τα ερωτήματα:
- Γιατί κρατικοί οργανισμοί και ΔΕΚΟ με μονοπωλιακή ή δεσπόζουσα θέση έδιναν και συνεχίζουν να συμφωνούν οι CEO τους στις μεγαλύτερες επιστροφές;
- Ακόμη και σήμερα που τίποτα δε δικαιολογεί τη συνέχιση της στρέβλωσης στην αγορά;
- Πώς γίνεται συγκεκριμένοι CEOs να ανακυκλώνονται σε καίριες και κομβικές θέσεις;
- Πώς γίνεται συγγενικά πρόσωπα συγκεκριμένων πάντα ανθρώπων, να έχουν θέσεις κλειδιά τόσο σε μεγάλες εταιρείες, όσο και σε ΔΕΚΟ;
Θα επανέλθουμε συγκεκριμένα…